Alle inzendingen over ritme

Een blanke man met blauwe voeten ligt in de heldere kamer eenzaam op zijn bed zoals de maan, door geen wolken gehinderd, haar weg slijt zonder vertedering. De man let niet op de maan. Hij heeft de symbolen van zon en maan, goud, zilver, as verbrand in zijn lichaam. angstig teruggekeerd uit een wildernis spint hij een nieuw metaal uit de helderheid…

Wankel, leunend op de vensterbank ziet ze hem gaan zijn pas onzeker, traag het kistje op zijn schouder wiegt het ritme dat maandenlang het hare was de weg buigt af langs gracht en beukenhaag dan sterft de stilte. (Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)…

O snelsonnet met je omarmend rijm Je ritme en je aantal lettergrepen Ik voel me wekelijks zo uitgeknepen Als muis in val en ook als kat in zwijm En nu nog iets van d’actualiteit: ’t Is tweeëntwintig juli zogezeid…

OL-le-ke BOL-le-ke ’t Lijkt zo eenvoudig dat Simpele ritme maar Heus ’t is geen pret ’k Zweet me te pletter ’t is Ontegenzeggelijk Moeilijker dan mijn Geliefd snelsonnet…

Bij Rainer Maria Rilkes 'Lied vom Meer' Oeroud waaien van meer, zeewind bij nacht Jou ontgaat geen die wacht of zien zal hoe Oeroud waaien van meer, zeewind des nachts Jij zult weerstaan! Oeroud waaien van meer Jou ontgaat wachten niet, noch verwijzen Verstenigd weze van ruimte rijzen Jij zult weerstaan! Aldoor waaien van meer Zo gevoel…

De uren die ledig voor me staan te dralen, te blaken in de zon. Hoe ik in de verte staar, over een ernstig zinloze bezigheid te verhalen zoals het tellen van de tegels van het trottoir. Ik zie bomen die zijn gedreven door een doel, om te groeien naar de hemel, naar het licht, puur op hun eigen wijze, op luchtledig gevoel. Zijn daarom onze blikken…

Statig ritme, grijze mist Waar dromen worden uitgewist Waar we gevangen, met zijn allen Tevreden van ons voetstuk vallen Terwijl we sputterend toegeven Dat dit het is, dit is het leven.…

Ik stap door de regen, en ga op in het ritme van de stad. Het leven begint vandaag!…

om die bittere smaak te proeven een jas van ijs te dragen fagotmuziek te willen horen balancerend op ’n draad van eenzaamheid Heldhaftig bent u om door dorre bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig het ritme…

Vóór het nieuw ritme vloeit, bereidt U voor op de benauwenis der eenzaamheden. Slechts wie de donkre uren heeft doorleden vindt bij zijn Muze eindelijk gehoor.…

hebben nog genoeg oude ideeën we zitten in een vliegtuig de violiste waar ik naar luister vraagt zich af hoe haar hand in elkaar zit maar ze gaat door het lijkt een struikelpartij maar het is wegrennen in slow motion de zee weerspiegelt de langzaam golvende wolkenlucht het vliegtuig bonkt door een luchtzak geeft niet: dat is het ritme…

en rechtsom met de Weense wals Zo klinkt het metrum van dit vers niet vals (Op het Rumba ritme van 'Besame Mucho' refrein 2x van Andrea Bocelli): Maar als dan - de lichten dempen Dans van verleiding op 't ritme van slow quick quick slow Tijd om nu - lijven te tempen Zij draait om hem heen in een wervelwind van een show Rumbatijd -…

Als ieder ogenblik een ongekend begin is van nasleep die pas over eeuwen licht zal werpen op dit nu – zijn de bekende woorden sterrenschijnsel, amechtig arriverend, veel te laat. Waar kunnen we dan nog over praten? Alleen de lokstem van het water zwatelt in strikt hedendaagse taal, geen touw aan vast te knopen; zeker niet op het razende…

Ergens in de verte zwellen trommels aan, het gebonk en gedreun vult alle leegte tot een oorverdovend slaan op het ritme van stilte. Genadeloos verdreven op de maat van het hart, opgezweept door het onheilspellend kraken van een zwichtende kilte.…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, Natuurlijk door de vloed herwonnen wordt En allengs tot de helft wordt ingekort Ervaar ik weer wat ik ervaren heb: Een kleine jongen ben ik met een schep, Hardnekkig vechtend voor een wankel fort Totdat het weldra toch is ingestort - De zee geeft op het laatst de volle mep, Een klap die onafwendbaar…

Wat zijn nog seconden op een wijzerplaat De dagen in een lange eeuwigheid Een leven gerekend naar een aardse maat Ze draaien mee met de molen van de tijd En staat soms de tijd toch heel even stil Gaan toch wijzers, eeuwigheid en leven door Omdat draaiing van de aard niet stoppen wil In wezen gaat hier geen enkele tel teloor Wij draaien…

Het geeft je een prachtige ritme voor de dag. De dag met zonnestralen en soms met moeilijke momenten. Een lied kan een bijdrage leveren met een lach of een traan. Muziek brengt soms emotionele gedachten in het leven. De waarde van de muziek is voor ieder mens anders.…

Een mystiek geval de avondval waarin zon verdwijnt in zee Neemt je mee door eb en vloed door elke golf zelfs huizenhoge zee Terwijl nacht op is komen dagen.…

rust verstilde zijn bevlogen hart weerstand werd hem ontnomen in de kleuren waarin hij haar zag door regen heen gelopen terwijl de vlinders schuilden vereffende het zijn pad het ritme kent geen afstand wel haar stappen die onthullen hoe ver het vooruitzicht was.…

Ze gaan dan vrolijk dansen, op een ritme dat een glimlach brengt op mijn gezicht. Ze geven me veel vreugde, maken mijn dagen blij en licht.…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

bladeren dansen op het ritme van de wind, aangelicht door de zon, wachten zij op het juiste moment om te schitteren, vele pirouetten te draaien voordat ze zachtjes landen zullen, in de schoot van Moeder Aarde zes jaar later dansen nieuw geboren bladeren op het ritme van de wind, wachtend tot het juiste moment zes jaar geleden spreidde…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

golven breken stuk op de kust, de bloedbaan breekt in het kloppend hart bloed stroomt als de zee, in mij in ritme van het leven…

waar ruisende regen aarde proeft zullen bomen bossen vogels fluiten op het ritme van tijd in eeuwigheid…

Onzichtbare kracht Streelt lentebloesem Laat haar dansen Ik kijk met Gevoelens, in mij Golvende gedachten Worden zichtbaar In het ritme Wat mij beweegt……

Ik hou van poezie maar begreep op school nooit iets van metrum en van ritme van jambes en hexameters maar terwijl ik het niet snapte hield ik van poezie voor altijd…

Meegaan in het ritme van mijn hart Kan het kleiner worden wanneer het rolt? Kleiner en kleiner, totdat het niets meer is. Bijna niets, want het blijft altijd Kijk of het vierkant van mijn hart getroost kan worden Gekoesterd worden in het ritme Het wil zo graag rond zijn…

Voorbij nacht van zwoele omgang zacht hijgt in ons nog hartstocht na van ritme dat wij vonden in gekuste liefde dat door zinderende ochtend blijvend nieuwe dag ingaat voor komende nachten en dagen.…