Netgedichten

netgedicht (nr. 49.629):

Wat een moed

Wat een moed om
die bittere smaak te proeven
een jas van ijs te dragen
fagotmuziek te willen horen
balancerend op ’n draad van eenzaamheid

Heldhaftig bent u
om door dorre bladeren en gure wind
te schuifelen op uw voeten
die doorweekt zijn
van zilte koude tranen op uw huid

Daadkrachtig als altijd
dansend op een vulkaan
voelt u onbaatzuchtig het ritme
van de akkoorden van het leven
uw vingers het klavier bespelend

Wat een moed om
uw handen in bevroren jaszakken te steken
zinderend van verdriet
toch het levenspad te blijven bewandelen
met opgeheven hoofd

Wat een moed