Dagpassering
De uren die ledig voor me staan te dralen,
te blaken in de zon. Hoe ik in de verte staar,
over een ernstig zinloze bezigheid te verhalen
zoals het tellen van de tegels van het trottoir.
Ik zie bomen die zijn gedreven door een doel,
om te groeien naar de hemel, naar het licht,
puur op hun eigen wijze, op luchtledig gevoel.
Zijn daarom onze blikken naar boven gericht?
De wolken bedekken de hemelpoort,
zoals zij gisteren ook al deden volgens mij.
Morgen telt de dag evenveel uren.
Stel je voor dat die korter zou duren,
dan gingen de dagen nog sneller voorbij.
Ik zeg mijn schaduw gedag, we moeten voort.
Geplaatst in de categorie: filosofie