Alle inzendingen over ritme

Láten we hét hebben óver klemtónen óp hun fundáment staat óf valt het vérs óver hun hórdes springén hardlopérs: pás voor pas úitgekiendé danspatrónen tégenwicht vóor onmuzíkale gnómen máken zij, déze klemtónen, de vóor áls op het ákkerland plóegen een spóor (nóu, nou, he, hé, eindelijk éven bijkómen) kúnnen we nú alsjeblíeft weer gewóon…

zeven magere meisjes zaten bij elkaar, ze kauwden blauwe bessen en praatten over haar.. Er was dus nog een achtste, die had een foute coupe dat was, ontegensprekelijk, het schaapje van de troep. Ze gingen wel eens roken, dat deden ze per zeven want wil je erbij roddelen, dat doe je dat oneven.. Ze hadden ook een leider, al was die informeel…

in een eeuwige beweging verpulvert mars de lente slaat de slinger van de tijd in hersens en weke lijven stille velden beplant met witte kruisen verschijnen na gas en massale dood stenen doodsbloemen met namen de hete tranen van hun geliefden druipen langs koud kil marmer in de beschaamde aarde…

in een enkel ogenblik fiets jij voorbij de lucht trekt open boven mij alsof de ketting breekt in enkel nog wat scherven ik laat de zomer niet bederven zwerven door de tijd heen wat een hard gelach wat een lach wat een dans cadense…

mijn hart slentert de dagen voorbij het heeft geen ritme en ijlt zich naar de nacht alwaar het beddengoed een schijn van rust creëert nu maart het voorportaal van de lente heeft geopend, het leven zich groent aan de wetenschap dat het maar kortstondig zal wezen huist er in mij een klaaggezang dat alle driften die ik ooit bezat nu als…

zoals mussen van tak tot tak hiphop ik met mijn vingers rond hetzelfde plekje je glijdt naar beneden vangt mij op terwijl ik al weer vlieg met een strootje uit je borsthaar geplukt ik vraag nog meer terwijl je de lucht loslaat leen je lange benen om te klimmen verlangen, zeg je zacht en krult je zinnen tot een nest…

Ritme van het leven, in de muziek, de golven van de zee en het ritme van de dag. Het neemt mij mee, steeds weer en met jou vrij ik gedwee keer op keer.…

De druk even weg, een ritme beteugeld. De geur van ontspanning voltrekt zich in getemd ademgeluid. Louter weelde in het ochtendblozen. Intens geluk zorgt voor een zichtbare glans.…

Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben...... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

Het dagelijks licht een feestmaal voor ons allen maar eerst is het nacht.…

De takken wiegen in een ritme van de wind zachtjes heen en weer.…

in mijn zomertuin wordt tijd vertraagd daar heradem ik ik hoor grasjes groeien bloemen vouwen open in hun onnavolgbaar ritme een zonnelach streelt planten en bomen alle kleuren trillen…

wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel word ik sterker mentaal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel beleef ik intenser mijn eigen verhaal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel sta ik sterker spreek ik mijn eigen taal wiegend op het ritme van mijn eigen gevoel is opkomen voor mezelf heel normaal…

Toen jij me was vergeten daarmee het ritme verstoorde, ons ritme en moest nadenken heb ik je gesmeekt om voor mij, voor ons te kiezen toen jij dat niet kon en ik dat niet kon verdragen toen… stopte de samba.…

Het ritme van mijn hart dat zingt een lied Bonzend en gonzend Vertaalt het mijn geluk en verdriet Soms is het een klaagzang dat weer een duet Het ritme van mijn hart heeft mijn gevoelens omgezet Het is mijn eigen levenslied Dus verstaanbare taal hoewel het ruist en het klopt Is het het omvangrijkste lied van allemaal..…

daar wacht een vloer, een ongedorste korenschoof en ook een altaar waar het vuur op wacht het ritme roffelt ritme rijst.…

Of anders, ik kan het je niet goed zeggen. Misschien was de lucht toen wel blauw, Of leefde ik meer dan nu zonder zorgen. Het leven, het leven leek op een feest, Of anders, ik kan het niet goed uitleggen. Misschien kwam het toen wel door jou, Of door het verlangen naar de morgen. Stel je mij voor: Midden in de nacht, Ik schrijf, net als…

Kleine vochtwolken drijven over het land Ze dansen op het geritsel van mijn krant Deze symfonie mag er best wezen En bestrijkt mijn oor, mijn hoofd, mijn pen Totdat ik abrupt hiermee klaar ben De laatste letter heb gelezen…

ondergaande zon vertraagd daalt een vliegtuig vanaf het balkon in de grond een steel waar elk jaar blauwe bloemen wortels onzichtbaar in het zonnetje een tafel onafgeruimd ober afgepeigerd in de tapasbar weer zwitserse kaasfondu de goedkoopste hap ondergaande zon een wezenloze stilte vliegt door het balkon…

Na de autoloze zondag kwam gehevenhoofden maandag het herhalingshuppelen van jottem en allez. En de zogezonde dinsdag, alleman de ramen open, zingend van de vitamines en de jodium aan zee. En de levendelen woensdag, alleman de deuren open, roepend over jicht en jachtig en theïne in de thee. En de donderdag en vrijdag mocht naar eigen…

De dag laten voorbijgaan tot het avond werd en in de fruitschaal de vergeten mandarijn ontaardde in de verte gloeide de stad, zich ontstekend aan zichzelf wat leefde in de beijsde weiden kroop in cocons, zette stekels tegen de sterren op Alleen de hemeljagers van diamant geluidloos snijdend in het graniet namen ons mee, losten ons op…

icke bluuie effe op, gelieck oewe sieje, as die skemering faelt dun daeg is dan bestreeje ende draoge miene swaore haande meeje naor die fraogende naegt moei van slegts eene etmaol geleeje ut flacke ontwaockt as allengs ut ligt sich ieler verspriede telle skraope sich sulcks bie elckaore, leefe betaest ut geniete urstes…

Ritme, muziek en enthousiasme hebben je beet genomen. Als jij danst ben je één viering van een wijdse wereld van kleuren, blijheid en schoonheid. Want er is dan geen controle meer maar enkel spontaniteit en intuitie.…

De halve maan dwaalt eenzaam over zomervelden zwerft in stilte over onstuimige zee onze meest mooie dromen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat alle schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan een glorievolle letterloze waan dwaalritme van de halve maan.…

je zet je koptelefoon op in gedachten verzonken de muziek weet je te vangen in de trance van je emoties je hebt moeilijke tijden gehad en je weet het komt goed de muziek op zijn hardst je proeft een vleugje van ontspanning je weet alles veranderd per seconde, elke dag net als de ritme van de muziek…

De eeuwige zee altijd in haar ritme. Golven bepalen zelf de richting. De vrijheid heb je er en soms lijkt het of de zee je wat wilt vertellen. Haar schoonheid, is van wezenlijk belang. Het is een realiteit, dat de zee je kan beïnvloeden in je gedachte.…

Dromen van verborgen werelden gezang in droefenis gehuld klanken die weerkaatsen tegen oude gewelven Ritselende gewaden van mannen die hun gezicht bedekt houden heen en weer deinende gewaden vol van het ritme het ritme van hun gezang.…

De nacht kent goed en kwaad, ze gidst mij door de diepte van mijn ziel, tot mijn lichaam zachtjes ontwaakt bij de komst van de dageraad … op het ritme van de nacht.…

waar in de stille verlatenheid mijn nachten eenzaam blijven niets van wat gedroomd mij de herinnering schenkt aan die enige hoop in de vertwijfeling van tranen die zachte geborgenheid van momenten samen zijn waar de stilte wijkt in het gefluister van jouw hart ik luister naar het ritme herinner mij die nacht…

Laat je gedachten zweven op het ritme van de wind laat je emoties maar gaan en voel je weer even kind Laat de zon je verwarmen met haar goudgele stralen niet denken aan de zorgen die in je hoofd blijven malen Proef de stilte van de natuur ruik de geuren van het bos denk nu maar eens aan jezelf en laat even alle problemen los…