11776 resultaten.
Surrealisme - proëzie - Voor jou
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 280 de wereld voorbij
hoe draagt hij je, die wind
fris langs je armen strijkend
geurend naar 't een of 't ander
aardsparadijselijk parfum
verder voert hij je
tot waar een rivier haar
zilveren kabbeling over
rotsen stuurt,
klotsend
je daalt als je wilt
en je drinkt
je daalt als je wilt
en je zwemt
zwemt
in de wind…
Ons leven
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 512 Je HANDEN waren de WIND
die mijn haar strelen...
Je OGEN waren de STERREN
aan de hemel
die op me neerkeken...
En steeds vroeg ik
de rivier waar je was
En wat antwoordde de rivier?...
NIETS...
Ze stroomde in stilte voort
zoals ONS leven
het gaat voorbij...en
JE MERKT HET NIET.…
Droomtijd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 188 Liet me meevoeren
door het water en de wind
stroomafwaarts met de rivier
tot in de andere wereld
waar geen grenzen zijn
afstand niet bestaat
tijd slechts een moment is
die z’n adem even inhoudt
daar zag ik jou weer
jong en mooi als toen
wind waaide ons samen
de rivier werd ons bed
de droom bracht het vuur
waar de nacht ons verblijdde…
Wetmatigheden
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 760 De wind weet niet altijd
in welke richting te waaien.
Maar de regen, weet goed
met de wind mee te laaien.
De rivier stroomt afwaarts, wel en gezwind
Maar trekt zich niets aan van de draaiende wind,
De golfslag verhevigd, nu en zoal
Maar slaat toch dood op deze veilige wal.…
Katerveer - Voerman indachtig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 305 Dit is het land van Katerveer
Katerveer - Katerveer:
donder en regen
groene rivier
en wind.
Langs de rivier bij Katerveer
Katerveer - Katerveer:
strakke boeren
bloeiende bomen
en gras.
En dan de hemel over Katerveer
Katerveer - Katerveer:
wolken varen geweldig
de Veluwe op
en af.…
De beemden huiveren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 130 Het is bitter koud
ook al doet de zon haar deel
schrale wind alweer
zie de beemden huiveren
het is stil langs de rivier…
Natuur bemind
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 243 Die avond nam zij
mijn hart bij de vijver
en lispelde libellen
rakend een rivier
bogen bomen eerbied
streelde wind onze haren
onze lijven wit en wild
die avond nam zij
mijn ziel bij de rivier
begeerte van forellen
aan oever van het water
vlogen vreemde insecten.…
De wind zal ons meenemen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 267 De wind zal ons meenemen liefste, naar
Rivieren vol vissen, gevoelige snaar,
Die daar wordt geraakt en ik voel vrede,
Ik voel me daar veilig met jou en begrepen.
De wind zal ons meenemen liefste ons beiden
Naar waar we gelukkig zijn tot het einde.…
Jij!
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 367 poedel je nat
in de bekken
van een rivier
vlieg de wind na
met al je plezier
laat je schaterlach klinken
over de hoogste bergen
van mij mag je
want je weet
voor mij hoef jij je
niet te verbergen…
In jouw ogen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 183 in jouw ogen
zie ik granieten bergen
waarvan lawines dalen
zie ik woeste rivieren
naar hun monding dwalen
zie ik de stormachtige wind
die altijd de juiste richting vindt
naar het dal
en naar de zee
van liefde
voor mij is het zaak
dat ik door het zand
niet verblind raak
ik zie en wacht af…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 222 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 438 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Vergeving
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 182 De wolken branden in de lucht
er is geen wind, slechts een zucht
de rivier borrelt alsof hij kookt
de natuur lijkt in opstand
ik ga naar de rand van een ravijn
om te zien hoe vergevingsgezind zij zal zijn.…
stromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 ze wandelt door
het lage land
langs grijze rivieren
waar vergetelheid
in verzen
samenstroomt
meanderend door
uitgesleten tijd
buigt de wind hen
heen en weer…
Lied van de natuur
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 202 Die avond nam zij
mijn hart bij de vijver
en lispellende libellen
raakten rivieren golvend
bogen bomen eerbied
streelde wind onze haren
onze lijven wit en wild
die avond nam zij
mijn ziel bij de rivier
begeerte van forellen
aan oever van het water
vlogen vreemde insecten
die lonkten met honing
en we liefden ons lustig…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.642 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.220 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.099 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.696 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.647 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.727 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.445 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.726 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.074 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.390 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.101 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
Wind
hartenkreet
1.0 met 15 stemmen 1.136 De wind waait mij
ver weg
van hier
over uitgestrekte vlaktes
van onbestemd
verlangen
ik wacht
waar de wind mij waait
aan de oplichtende horizon
is de dageraad
slechts een manestraal
ver weg
ze waait
over onbereikbare
bergtoppen
laat sporen na
in de bedding
van de rivier
er waait
zomaar ineens
een andere wind
geeft een…