Tranenrivier

Zoveel momenten glijden stil voorbij,
een vluchtig ogenblik, door tijd ontnomen.
We koesteren wat ooit het onze was,
maar toekomst roept ons mee, onstuitbaar stromen.

Kijk niet om, de weg voert altijd door,
de rivier kent geen halt, geen vaste plek.
De wind omarmt ons, fluistert zacht zijn raad,
zijn richting blijft verhuld, een wijd mystiek trek.

De bries kust zacht ons gelaat, zo teder,
de reis verlangt geen haast, geen strijdend hart.
Druppels vallen, weerspiegelen ons wezen,
op het water dansen sporen van onze smart.

Zoals rivieren slingeren door het land,
en wind zich vrij lost in een open lucht,
zo is de liefde vergeving in ons bloed,
de rivier troost ons met haar klagend gerucht.

Biografie van deze schrijver

Verdriet tranen tranenrivier

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.7 met 6 stemmen 252