Alle inzendingen over rood

Middernacht Radioactieve wolken Geigertellers in het rood Haaruitval en Afwijking Onverwacht Monddood…

als de tijd me inhaalt mijn zinnen langzaam vergrijzen schilder ik bloemen voor jou in paars en rood en zomergeel als zacht gerijpte dromen in geurende aarde nog warme avondzon…

het rood-witte hart bloedt, want van alle goals komt geen bal terecht zwaar uit het veld geslagen trekt men nu twee Schotten aan om het doel dicht te timmeren…

verplaatsen van punt A naar B doe ik graag op de fiets dat kost me lekker niets dus neem ik ook geen pinpas mee met witlicht voor en achter rood red ik me van een wisse dood.…

Peuterend aan oude wonden, kleurt alles rood. Liefde is een vergeten droom, mijn hart is dood.…

tranen springen rode kringen om de ogen voorover gebogen lopend, hopend op een wonder hoor je de donder zie je de schicht die het donker om je heen weer verlicht…

Begonia's in 't felste rood twee duiven baden in de goot 't is net alsof het regent een merel kiest de hoogste noot aan inspiratie nog geen nood…

Prachtig maar met doornen als je niet oppast dan wordt je liefde ook meteen je dood dan spatten de bloeddruppels op de grond en maken de witte vloer in één keer rood.…

Deed ik je pijn zo op een ochtend Toen ik het zei Je was alleen toen ik vertrok En ik reflecteerde De parels verdronken in je ogen Het water waste in een waterval om je heen En droop in emoties rood uit mijn pen…

briesje, geur van lavendel rode lach vanonder zonnehoed doorzichtig haar knoopjurk danst ze door paarse velden en heel, heel voorzichtig dwalen prille gedachten…

Ik ben als de doorns Tussen de rode rozen Liever niet te zien Mensen snijden me weg Bang om me per ongeluk Zelf aan te raken De rest verpestend Met mijn afwijkende kleur En die uitsteeksels…

lange tijd zat ik te kijken hoe zwart zonder gezang het rood uit de boom wegnam tot het zich bewoog zwermend steeds hoger vloog in een verder weg rimpelende herinnering…

richt schijnsel van de maan en zet je in het volle licht buig stralen van de zon tot warm hart en kleur je rood pluk goud uit de sterrenhemel en kroon je tot mijn heelal…

Vandaag ontplooide ik en heb ik keer op keer een rood potlood in zijn witte bolletje gedrukt geestdodend pointilleerde ik Ze lieten me van de rand naar het midden het was niet druk Vandaag heb ik op Wilders gespamd…

licht en schaduw dansen het duet van 't leven bewegingsritme ademt in volmaakte harmonie op een houten stepje met rode banden rolt een vrolijk kind naar de horizon…

breek de botten van uw wild belang wanneer ik met bloed de muur bezweer de muur behang met de levende kwasten van een lege tijd die ons in rode tekens van de angst bevrijd…

Verborgen in naakt streelt sensueel de doorn het levendig rood. Mooi de vrouwelijke bloem aan 't menselijk oog ontbloot! Opname: fotografie Dawe, www.dawe.be…

(Binnenkort verschijnt zijn nieuwste boek, Rood.)…

Ramen tonen zich zand geregend en blauw, versierd met lage vitrages, krullen en rood. De tuin een ravage van zand en knikkers in een kuil. De lucht kijkt grauw.…

de waanzin groeit ongezien in zijn hoofd als een grommende vulkaan na jaren ontploft hij in een offensief van dodelijke haat de zee kleurt rood door vermoorde kinderen die het leven omarmden…

bibberwoorden, gegrift door een leven van dood en verlies een kind veegt met spuugvingers alles weer weg een rood krijtje tekent een groot hart "Ai luf joe"…

ver weg verder dan ik van jou onvatbaar omdat de rozen niet rood zijn in mijn hoofd de hemel onbeloofd is donker als de wereld omdraait als jij de as in mijn hart allang vergeten was…

Het rood. Het blauw. De zon het licht. Het laatste licht. De grond. Het leven het leven. De dood.…

voordat mijn ogen openen oneindig verlangend naar je gesloten ogen vraag ik je toe doe alsof voordat zij onze ogen rood warm en rozig voor altijd opent…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

Het witstaartstekelvarken is taboe Japanse eekhoorns mogen echt niet meer en - logisch op de lijst - de zwarte beer Zo ook de rode reuzenkangoeroe Helaas ontbreken in haar eindverslag De ménsen met een beestachtig gedrag…

ik schilder in mijn hoofd het erf van mijn ouderhuis een rechthoekig veldje gras met afgemeten rode rozenperk de strook aarde met geurende floxen en dikke dotters om mij daarin nog eens te kunnen verliezen…

ver van huis wil ik leven alleen mezelf neem ik mee verwelkte dromen laat ik varen wat voorbij is wordt rooskleurig langs een rode draad plant ik poëzie…

slalommend om slakken zijn de jongen uitgevlogen weg van onder moeders vleugels naar bestemming onbekend rood kleurt de avondzon waarin gemis langzaam de boventoon voert dit is mijn zomer niet…

zelden ben ik lichter dan gewicht laat ik witte plekken leeg wordt mijn zwijgen taal boven licht en leegte dwarrelt stil de rode draad die me zeldzaam verbindt met wie ik ben…