Alle inzendingen over scharlaken

Ten laatste raakte ik verzeild in afgesloten ruimten en buiten zinnen, stuwing van het bloed door aderen waarin het hart te groot, de geest te nauw, ritmisch in taal en goederen vergrijsd in een roman, de plaats verkrampt in het scharlaken rood met alleen de tijd als onderkomen, het doen te laten als constante druk van zwaartekracht…

De wingerd, rood op witgekalkten muur, Laat op het fruit scharlaken blaadjes vallen. Verlegen blozend, staat de boer te mallen, knipoogt, verblind door meisjes oogazuur. - "Roodkapje, zeg! kon trouwen jou bevallen, Blij werd mijn huisje en warmer 't wintervuur!"…

de os herkauwt met schuimvlokken op de lippen bij de eerste verbeten wee kauwt ze op een olijftak snauwt ze hem bezeten toe met een helle blos een kribbe van wrakhout is met dons gevuld de zoon duikt naar de bodem van haar bekken dan puilt uit de schoot een bloederige krop een vliezige schedel die ruikt naar de anemoon de koorts tekent scharlaken…

lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp staan aan een iele signaallijn het kan al wielwebspin in voeling zijn met prooi bezig het web binnen te dringen uitzuigen is bij de gewone spinnen af deze kauwt toch echt met zijn kaken kleurt-ie bruin geel groen of scharlaken…

Mijn liefde voor jou is als scharlaken, diep, rood en intensief. Ik zou niets liever willen, dan naast je ontwaken, Dat je me wakker kust. Bedankt dat je er was, mijn lief.…

De branding in de vuurtoren, het ruisen mijn cocon van scharlaken zijde in de wind van eb. Ze waait buiten. adem. Mijn honderd woorden hielden haar. En ik voelde mij begrepen tot ik mijzelf op- sloot, tot mijn middel. Eerst haar zee, golven en nu kust, haar zachte mond- ing zoet mijn water.…

Hoe de wind door het foliagebladerte de seizoenen doet geuren en kleuren als leaves of grass en grass of leaves Om de ganse biodiversiteit telkenmale een metamorfose te laten ondergaan Hoe het foliagebladerte het ranonkelend struweel van smaragdgroen scharlaken tot saffraangeel in nieuw licht zet en het van zwaarte ontdoet…

Vreemd als een goede bekende, Versteld te staan, Van stonde en tijden, Scharlaken begroetingen, Vallen, staan, vallen, staan. Bevriest het verschil, Som, getal, sprake, Letters kneden, titels, Hoofdstukken, boeken. Geboren uit melk en honing, Het beloofde land, Beloofde mij het beloofde land.…

Als een blad valt van een vergeten boek en de kamer bewaart de vertelling in azijn door zwart verbrand op een scharlaken rust bezoedeling in perkament van geschreven pijn door een tafel gedragen, de kaften gekust zijn we slechts gewapend met een bladwijzer het ijzer met handen breekt door de middelmaat in stukken geleefd en doorzeefd met verleden…

rode linten dansen in de zilveren armen van wat lome golven, blozend aan hun borst gevlijd leveren franjes avondrood zich zachtvrijend uit aan hun kokkelende waterpartijen uit de gespannen nachtboog langs de schemergordel tuit dorstig langend scharlaken zonnegloor haar schone lippen landinwaarts waar boven duin een saffranen maan als luchtbaken…

Dronken wij scharlaken wijnen, proefden van 't gevallen fruit. Het geestbedwelmend zoet parfum, verstrooide onze naakte huid. Daarginds in 't hart van Wasias boom- gaard, werden wij mystieke minnaars. "Liefste, weet je wel dat dieper in de eeuwenoude meersen, nimf en sater zonder schroom en mateloos wild in trance dansen?…

Vol verwondering prent ze het beeld op haar netvlies van een plots neerdalende blauwe schemer die als een vluchtige nevel verandert en vervaagt van ivoorwit scharlaken rood naar een in elkaar geweven langzaam vervagend vergaand kantwerk. Verzuchting...…

Blank, scharlaken, woest en vredig, Franjig, strokig, effen, ledig, Wapenig, vol walmen; Staan zij naar de zomer luchtend, In een windeloze uchtend, Opgericht als palmen. 't Rusteloze vliegendom Gromt en glinstert al alom En beweegt zich vinnig Om het groene tonnetje Met het straalsgewijs zonnetje In elks midden innig.…

Zo nee, wat heeft dan de reeds overleden superstar van Amy Winehouse (god hebbe haar soul) met smaragdgroen en scharlaken te maken? Geef ons the key to the highway o She, en wij zullen ons als ezels laten mengen in kleine stukjes pigment van de almanak uwer Perzische miniaturen...…

Daarbij heeft hij een linkeroog, Dat is heel leep en zelden droog, Omboord met rood scharlaken. Daartoe heeft hij een grote neus Vol paarlen en robijnen, Op de manier van Heintje Peus. Van kleur is die heel glorieus, Meest in 't karmozijne.…

Gij bestond tot slaven u te maken, Van de huif tot aan den hoepelrok; Van de grove pij tot aan 't scharlaken; Van de luijr tot aan de oude stok, Ja, gij voert ook zelfs nog na ons sterven, Over onze lijkbus uw bestier; En gewis begraven ons onze erven Eenmaal naar de nieuwste mode en zwier.…