Alle inzendingen over scharlaken

in een brokaatzijden landschap breekt het tere licht van de dageraad door zilveren vogels scheren langs groene grashalmen op de bosgrond een dessin van scharlaken rode bladeren glinsterende verbeelding van de zon de cocon in geelgouden gaaszijde een nachtvlinder strijkt op haar arm neer roerloos blikt ze in het heldere licht van de zonsopgang…

Zag je het licht, het dwaallicht van de sneeuwvogel Zag je het, toen het broze blauw van de zomerluchten brak in de scharlaken stilte van de valavond Ik droomde je naam, betoverd door de klank van zijn wondere lied Toen verdween hij in de ijle nevels, ver achter de heuvels van stille hoop In het schrijn van mijn hart rust de…

Dromen doet hij zijn vissersleven lang, diffuus nog de contouren in scharlaken van de vooruitgeworpen schaduw langs zijn vermetele recordvangst.. Hij weet het is een kwestie van tijd om de talmende schemering te bedwingen met zijn scherpe haak.…

Bloed kleurt het hart scharlaken rood gerijpt om zichzelf te verschenken traag ademend haar ziel te drenken in de leegte die zijn blik haar bood.…

op een omgewoeld slagveld vindt de kiem de straal door kerven in de zaaddoos welt het melksap dat bewelmt een scharlaken kelk getuigt nog van oud bloed tronend op de harige stengel die onze enkels kietelt de meeldraad waakt draagt een paarse helm aan de voet van het kroonblad een smetvlek, gestolde inkt door gekartelde lippen…

in de balzaal van de hemel drinken saters met goden scharlaken rood hun dijen van kletsen met de katers ridders en rapalje vechten om de verloren eer van liefdesgodinnen die hun hongerige lijven in naakt verval draperen rond de noeste appelboom zijn vingers geschikt voor huiverend begeren petrus sluit ontluisterd het hemels café…

scharlaken tinten weerkaatsen in zee ik huiver bij een bries en voel bij elke ademtocht de angst dat ik je ooit verlies…

vlinders likraak op je lijf je buik op het bed je rug breed ontbloot Ik zoen je heupen ik voel zonder handen hoe laaiend jij onder mijn vleugels ligt de haartjes omhoog en de ogen half dicht nooit weet waar de vlindertjes zullen landen en sterven als stempels op je huid een schilderij ten voeten uit voor jou van mij naakt, nog nat scharlaken…

Je rood scharlaken mantel, die je behoedt, je schreden heel teder, vervolg je de vloed. De stenen verdwenen, terwijl je ze zocht, eeuwen geleden, wist je al dat het mocht. Geen dwang meer, geen buis, kom draai je om, keer het chaos de rug, keer in Liefde terug, naar Huis.…

kakkerlak maar rond het roeren in de stront van anderen is geniaal en chitineus verankerd evolutie genereert geen kneus bezet de eerste rang restanten geuren voor je neus je hebt geen andere keus keutel wat met woorden bestier je schimmenrijk reutel met scharlaken tong af en toe je zombies bij schreeuw schaduwen te dichten als het…

gele murrexslakken stinkend en duidelijk te vies voor burgers om aan te pakken doe ze in een grote pot met zout en flink veel pies uiteraard ken je Aristoteles purper is violet rose tot donkerrood geslacht varieert tot kleurenscala jij als kenner van zijn Meteorologica staat vrij in het leven tot je dood voor toch snelle poen maak je scharlaken…

ik probeer jou te creëren in mijn wolkentuin nog vaag is mist als tranen bevriezen in de ochtendkou in het eerste licht komt jouw silhouet tot leven strak aangegeven tot warmte accenten geeft aan het speelse jij kleurt uit net geboren wit naar scharlaken rood lacht uit pure vitaliteit je tanden bloot ik moet je laten…

Neem een Ridder in het staal En een Jonkvrouw in 't scharlaken. Laat hen in een lange smart Op een ijzren vaderhart Langzaam trekken tot ze blaken. Neem een heks of anderhalf Met een dosis toverzalf En een paddestoel of veertien.…

Zover het oog reikt sprankelt een mêlee Van oogverblindend schone orchideeën Lichtdoorschijnend violet scharlaken Vonkenspetterende lentefeeën Nachtvlinders als paasvuur torenbaken Vuurvliegjes bevrucht door zonnedauw Lucide colorieten bloedkoralen Fonkelend lapis lazuli blauw Flonkerend langs zacht glooiende dalen Blinkend rood in…

Ik verlies mezelf in je ogen Ik weet dat onze liefde nooit echt zal mogen Ik verlang wel degelijk naar jou Met je liefde hemelsblauw Met je lust scharlaken rood Ik geef mezelf bij jouw gewillig bloot Ik laat me gaan en jij komt weer binnen We willen elkaar zo graag beminnen Een samenzijn van puur genot Is dit nu echt ons lot?…

“zij is als het schilderen van het lied van de nachtegaal” tussen eb en vloed verloor hij zijn hart de eb van zijn hoofd de vloed van zijn lendenen beschrijf haar jubelt de wind saffierblauw haar ogen stamelt hij als een dwaas scharlaken rood haar lippen als albast haar huid haren zo zwart dat met het licht van de zon er een blauw overspoelt…

voor de laatste dans trek ik mijn mooiste jurk aan zwierend in de ochtend-dauw in wulps scharlaken je weet immers nooit hoe lang het leven zal zijn want morgen is onzeker kom dans liefste kom samen verlangend in twinkeling van hartsocht innig ons geheim verbond delend in sporen de toekomst dragend blijft onze naam verscholen…

HET BOLLEND VLAK Langs de horizontale lijn het bollend vlak de verticale gedachte gestrekte waarneming eindeloze rijen stramme leden bolle bolle helmen rode koppen koppig rood geurig golvend kleurend scharlaken dansend dooreen geelkoperen draden gesteelde dorst neêrbuigend in smachtend verlangen stroom der vergetelheid daar staan…

De Veluwe legt haar vloeren zoals eeuwen geleden hard en ruw soms in losbandig scharlaken avondlicht dan weer ingetogen in krijtstreepjes van pastel elk schijnsel wacht geduldig op wiekslagen en reeënsporen - taal van passages - sprokkelaars en eekschillers verzamelaars van karigheid zwoegen er zwijgend sprengen springen uit sompig…

Hij droeg geen rood en scharlaken nóch purper nóch brokaat, nee geen rijk versierde mantel, sleepte langs stoffige weg of straat, Hij werd mishandeld , gestompt en geslagen werd met grof geweld beloond, ópgejaagd langs de grote menigte, door de soldaten , met doornen gekroond, dát was wat Jezus droeg, bloed en zweet op Zijn gelaat- Hij…

Ten laatste raakte ik verstrikt in aderen van zuiver bloed, een belevingsstuwing diep in het hart, soms te groot, de geest te nauw, of verkrampt en vergrijsd in eigen taal, mijn plaats verkrampt in scharlaken rood met alleen de tijd als onderkomen, het doen te laten als opwaartse druk van zwaartekracht als ik de teugels in een laatste…

lag op het laken al tastend trachtte ik je aan te raken de duisternis stond bol van het geluid we ademden als blaasbalg in en uit ik sperde bij je rode mond mijn kaken en proefde van je lippen, onder 't slaken van zoete zuchten, sap van oosters fruit de spanning bouwde op, de grond ging kraken het rommelde, de lava moest eruit gestremd scharlaken…

O tragisch traag laat vallen van de stam Scharlaken bladen in de bruine sloot De wilde wingerd, of in gulpen vloot Zijn bloed, gelaten najaars-offerlam. Een huivrende angst bevangt me en jaagt mij voort, Grijpt bij de keel me en steelt mijn levensmoed.…

in een zachte schaduw is het doek gespreid over jong en donzig mos op een mantel van scharlaken rust zij in een lieflijk lentebos op een door mij geschapen aardse huid en laat mijn blik haar naaktheid raken haar strakke vel omringt de verlegen sierlijke pose terwijl mijn gevoel zingt van verlangen en mijn armen zich naar haar…

In de nacht voor zijn aankomst is de Maan op zachte voeten door zijn hoftuin gegaan Zij liet verstrooid wat maanlicht slingeren - nooit meer aan gedacht Bosranken weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen…

Als dank werd haar de boodschap meegegeven ~ Zodra het korps der pijpers wordt gehoord, hang uit je raam dan een scharlaken koord en geen van ons zal je een schaamhaar krenken ~. Vandaar dat tot op heden wereldwijd een hoerenkast altijd rood licht verspreidt.…

In een knip Een subtiele wenk (De wenkbrauw die buigt De frons die één tik lang dieper snijdt) Vond ik de kracht Om een scharlaken gloed te bewaren Mijn kroost stoof de deur uit Geloof ik en ik groef me in Onder dons en haren en huid Huiverend voor een bang begin De haard gaf gensters af De hond die aan mijn ijsklompen sliep Sloeg kermend…

de avondzon kleurt bloedrood ik zie al glimpen verlokkend bloot bij schikgodinnen in het donker aardse diep van binnen maken kobolden en kabouters zich klaar voor het feest van het jaar elven feeën en wat heksen op een rij bezemen hun straten in vrij entree voor magiërs en tovenaars in rood scharlaken ridders rovers en bandieten…

Dat Sint, gemijterd, in scharlaken pak, Met paard en knecht hoog over daken rijdt, Geloven alle kindren; zij zijn blijd' En zoet als hij maar diep tast in de zak. Maar dat nog 'n oudre dan de Bisschop schrijdt Over ons hoofd heen, rustloos, nimmer zwak, Geregeld tredend als 't gerikketak Van 'n pendule, is voor groten 'n zekerheid.…

Door het raam ziet hij haar slapen Van geen enkel kwaad bewust Geruisloos glipt de wolf naar binnen maar het beest is niet gerust In zijn ooghoek ziet hij een beweging Een dartel meisje in scharlaken rood De wolf twijfelt geen seconde en bijt het oude vrouwtje dood Maar ook de wolf is omgekomen Ons achterlatend met de hypothese Dat hij…