Alle inzendingen over scheten

En dat terwijl ik zo op u vertrouwde Nou maak ik van een scheet geen donderslag Maar heel het jaar door ploeteren en zwoegen Tien uur, ik sluit de tent, nou tot genoegen!…

ik schets je uit mijn hart in rijke kleuren en boetseer je in perfectie hoofdje, handjes voetjes, lichaam hartje, ziel ik vorm jouw gezicht in gedicht maak je verlangend in expressie hoe zou het zijn hoe zou jij zijn als je nu eens voor mij stond…

De tijd maakt een schets. Toch is er steeds ook weer een nieuwe dag die opstaat en schooiend arriveert met kansen, met wel of geen helderheid. De tijd maakt een schets. Een vriend van ooit is uit zicht geen afdrukken van hem in de sneeuw onlangs, zelfs de boormachine heeft rust.…

Dat zachte aandachtige in druppels en in traan om je mondhoek als rimpeltjes maan licht je lach prachtig in novemberogen over herfstbladeren heen krul je schors met lange benen worteldicht tegen me aan schetst je zwiepende stormhand naaktgestrekte takken tegen het raam vlieg je stil met uilenvlerken waakzaam nachtbezonken in haar…

Als ik weer ui met bonen heb gegeten (een culinair legaat van grootpapa) en daarna een dessert van pruimenvla, dan resulteert dat vaak in natte scheten. Da’s dus met waterdamp methaan-gas geven en ik verzeker u: dat maakt veel leven.…

Een plaatje was je echt die dag dat mocht ook ieder weten je trouwde immers in een jurk die niemand kon vergeten Twee duiven hield je in je hand en liet ze daar uit eten toch jammer dat zij in hun vlucht jouw jurk onder scheten…

Liefste hagelwitte schoonheid, elke dag verwijs ik een van jouw vriendinnen naar het kerkhof, neem haar leven en schets het in mijn atelier van glas en plastiek en nu ook jij tot de rand met mijn liefde gevuld bent, breek ik je houten botten.…

hou me nog staande in een kleurenstorm met penselenpracht geschapen een dans –droomrijk mag ik me gelukkig prijzen- maakt zweverig genot ik schets de nacht die sterren meer verdicht maar ruimte laat me open tot morgen in een ander licht ontwaakt…

beeldenstorm, religieuze razernij in een glas water schertsende schets, lam god's is lam geslagen de pen te diep in vitriool voeten treden kortzichtig de vlag van vrijheid, signaal van deze tijd hoogachtend, uw dienaar…

Soms schets ik op een plek vlakbij de naad of de borstenbrij en terwijl mijn handen zacht op deze oevers laveren, strelen mijn ogen het ongekende wat nog stralender schittert in het onvermogen van mijn kunnen toch wil ik me niet vermaken aan de schoonheid van de mens maar mij wijden aan de taken aan een ieders wens…

Wat ik heel graag wil weten is: Wat ze zoal eten op andere planeten en laten ze daar ook scheten?…

Ze komt uit het oosten ze kwam met een wijsheid ze komt met een boodschap ze zal blijven komen met een boodschap ze is verleden, heden en toekomst ze spreekt zeventig minuten ze schets Duitsland in 2040 ze is een echter visionair ze is een echte leider ze is natuurlijk; Angela MERKEL-WAARDIG!…

Andy Warhol zei maak iedereen blij laat ze even 15 minuten wereldberoemd zijn slechts bedoeld als levensles en men zal zien dat het niet meer is dan valse schijn zoals de Vlaming het zo mooi zegt: ook dit keer is ‘t weer ‘een scheet in een fles’ *…

Een flinke scheet, daarna een laatste druppel, ’t kwam in de bus, tot nut van blaas en darm. Het antwoord echter van de sterke arm kwam uit diezélfde bus, met gummi knuppel. Dus de moraal: laat u wat uit uw broek hangen, doet u dat dan bij voorkeur niet in Koekange.…

De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

Zijn witte paard scheet mij onder de derrie. Het was werkelijk een nachtmerrie!…

Wij gaan nu al vaak zomaar voor de minste scheet uit elkaar.…

De geur die ik verspreid is hoogst verdacht: dat krijg je met die doorgegiste scheten, (in hoge kringen ~flatussen~ geheten) die mij ontsnappen met enorme kracht. Mijn ingewanden uiten klacht op klacht. Met de beste wensen voor 2015…

ietwat schuchter voorovergebogen poseer je bevrijd van al jouw lagen in een ruimte die rust ademt observeer ik de gracieuze schoonheid het lijnenspel minutenlang voordat mijn potlood het papier raakt zachtjes schets ik jouw contouren de omlijning wat dikker aanzettend beweeg je onhoorbaar totdat je herboren bent…

Bekend zijn scheet en zweet. Snorre- en schaamstof. Okselstof en navelpluis. Stop toch dat wilde scheren. Ban lijfstof uit uw huis!…

zo schets ik mij in lege straten weggezonken achter klokgelui van eindige dingen zonder slaap word ik herkend zoals de steen die stilte uitspuwt blind en grijs de ademhaling het harde vocht aan het vlinderraam vertelt de nacht onafgebroken hoe waarheid schreeuwt in het vaarwel door het veroordelen van verwachting vergat ik…

Op papier schets ik een gezicht met veel strepen grote en kleine. Het is de spiegel van mijn leven rimpels van liefde en gelukkig zijn. Ook groeven van verborgen pijn maar nu geheeld door de tijd. Littekens zijn er achter gebleven die nooit helemaal verdwijnen.…

Soms maak je me wit en kleur je mij alles binnen de lijnen – zacht Soms maak je me zwart en kras je scherp alles buiten de lijnen – hard Soms schets jij me als schaduw en licht alles in mij op wanneer mijn stem – zingt de hokjes verdwijnen totdat er geen rechte lijn meer bestaat dan enkel jij – ik – wij – samen – zijn…

fluistert de tijd ons even terug ik tel glimlachend enkele malen tien en schets krullen op het behang het rolgordijn sluit maanlicht buiten langs de rand waar morgen stond te wachten op het eerste lentewicht zwichtten vochtige wimpers ademen was nog puur ja, soms fluistert de tijd ons even terug…

Het is niet te hopen Maar stel je voor Dat ik muteer Een stoere Henk Die kikker wordt Die scheten laat En nog veel meer De hele nacht De buurt hier stalkt Mijn kikkerslijm Op muren kalkt Met hardrockkwaak De nachten rekt Met kikkerdril Mijn kroost verwekt Miljoenen kikkers klein en dik Met net zo´n grote bek als ik Die slaan, net als…

Ik schets een droom op grote witte vellen, inktloze levens van verlangen. Ze wachten om te mogen. Aangeraakt. Kleine twijfelingen bloeien als winterrozen op mijn bevroren lippen. De tijd smeekt. Mijn hart slaat over. Ik tel mijn uren en sluip uit een huiverende stilte.…

als ik jou niet had wie of wat zou ik dan zijn een gat in de ozonlaag een begin zonder eind zonder jou ben ik niet meer dan een ruwe schets niet uitgewerkt nog niet verfijnd zo nog nietszeggend nog flets een lied dat niet gezongen wordt het kent nog geen echt refrein de spreker wiens ware woord in geen enkel oord wordt aangehoord ik…

De geuren van de blonde rook dwalen rond als je commentaar op commentaar geeft hoor je er vanzelfsprekend ooit ook bij windkliekjes beschrijven droeve keutels langzaam verder verwijdert van de muze die uit zichzelf nooit hoerig blijft geestigheid moet terug in de melkfles zodra zwellinkjes zich met ironie verrijken.…

op het pleintje in de zon staat een witte lama schetterende reclameauto lokt kinderen naar buiten drie dagen speelt het circus geur van zaagsel en dieren gepluimde paarden met berijders die op hun ruggen salto's maken clown August laat een dikke scheet of was het zijn trompetje het hooggeëerd publiek ligt dubbel morgen speelt hij elders…

ik schets je wel in mijn gedachten met lila ondertonen tussen ‘t groen laat wind tussen de bladeren dwalen op zoek naar ongeschreven wetten regels vraag ik even te wijken om het zicht niet te belemmeren laat grijze achtervolgingen maar eigen keuzes maken mijn leven draagt meer kleur dan nachtlicht kan verdragen door de dagelijkse openhartigheid…