Alle inzendingen over schud

Hij dwaalde door de weiden Liep in zeven sloten tegelijk Haalde er oude koeien uit Waar niemand op zat te wachten De boeren zwegen en Schudden hun verweerde koppen Het vee zweeg ook En zwaaide met zijn staart.…

roos Ik schud mijn hoofd een keer of 7 Prachtig wit is elke straat Zodat de jeugd van onze stad Roosballen gooien gaat Nee, alweer geen witte Kerstmis Toe mensen, wees niet boos Ik beloof u: het gaat sneeuwen Want ik heb last van roos Ik schud mijn hoofd een keer of 40 Het hele land geniet nu mee Wat een prachtig witte Kerst dit jaar…

met woorden kan ik heel veel ik schud ze uit mijn mouw en je lacht ik tover ze tevoorschijn en je zwijgt ik fluister ze in je oor en je trilt ik spuw ze uit en je schrikt ik scherp ze aan je kleine kantjes en je huilt maar hoe ik ze ook breng nooit zullen ze echt zeggen wat ik voor je voel…

er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen dan staan ze stil schudden de dag af de nacht kruipt op hun rug er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen de nacht zit op hun rug…

't Is weer zover grillig schudden buien ongerijmd chagrijn rukken regenvlagen aan de goot de wind kastijdt het huis en in mijn tuin sneeuwt frêle en fijn de eerste bloesem roze en wit wat tederheid…

in een flits zie ik opeens mijn overleden vriendin in het gebaren van handen of het schudden van haren soms mis ik haar intens met al haar dolle fratsen vaak was ze heel verstrooid leefde in een andere wereld je zus en ik spreken wel eens over hoe dierbaar je ons was .…

en kijk om me heen de mensen, de huizen, de straten als vanzelf ik schud woorden uit m'n broekzakken al ben ik verloren dat heb ik nog m'n woorden die lopen nu naast 't zelfbedrog. en verder heb ik ook de tijd nog, o ik ben zo gelukkig!…

daken steunen, klampen zich vast, gaan daarna opgelucht stilliggen naaktheid maakt bomen minder vatbaar, ze schudden hun hoofd de zee brult, legt zich na overgave rustig neer in de omarming van de kust…

er slaapt een leugen in jouw hoofd hij laat zich niet tot waarheid wekken ik schud en roep word wakker nu kom spreek eens klare taal maar jij droomt verder en verwacht dat jouw verzinsel de eindstreep haalt…

Heren onderweg In glimmende bolides Zwaargewichten Op de zakelijke weegschaal Liggen op topsnelheid Om handen te schudden Papieren te tekenen Te klinken op succes Blind voor de berm Waar pechvogels staan Te zwaaien Naar beren op de weg…

Ze schudden bij ontmoeten. Ze schrijven hoe het gaat. Ze wrijven bij smaad. Ze tasten in het duister. Ze klappen bij luister. Ze verdienen ons brood. Ze rusten in de dood.…

mama uw stilzwijgen uw verschijning zo grijs als vitrages ik heb u nodig, meer dan de begonia water was ik niet die kleine jongen die aan uw hand geluk zou brengen ik heb pindarotsjes meegebracht proef toch mama hoe het was doch uw neen schudden en wuivende stofdoek zien mij liever gaan…

Vrije appelboom het is nog te vroeg, toch schud ik hem de hand. De wolken breken het regent zonlicht boven het rivierenland.…

Een stil moment den vaderland getrouwe: een generaal die krachtig salueert, een majesteit, diep triest geprogrammeerd, ministershanden vroom en droef gevouwen… Maar straks weer schudden zij tirannenhand; want dat is economisch goed voor ’t land.…

Maar ook eronder valt niets te bespeuren Slechts leegte, en die leidt tot steeds meer scheuren Nee, Groningers zijn met de NAM wel klaar En ook de compensatiepot is knudde Henk Kamp kan het in Loppersum wel schudden!…

Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

leeg of vol, er tussenin na schudden zal men weten lege maag, of zomaar zin om droog bisquit te eten of speculaas, een bastognekoek een lekkere muesliwafel pak dan het blik, stop 't in je mik daarvoor staat ie op tafel…

Verwarde blikken Vang ik op Wanneer jij In tranen bent Mensen kijken En schudden Met hun grijze hoofden Houden hun pas even in ‘Waarom brengt Hij haar in deze staat Te midden Van de winkelstraat’? Niet zij, maar ik Zou verdrietig moeten zijn Toch troost ik haar Omvat haar hand…

' Ik schudde hem een paar keer heen en weer 'Hou op', riep hij, 'ik héb geen lintjes meer!' --------------------------------------------- Vandaag was de jaarlijkse lintjesregen.…

Tranen vloeien Mijn gevoelens stoeien Schudden heen en weer Lichaam wat ga je toch te keer De pijn bereikt zijn grens Dit is toch echt niet wat ik wens Maar daar wordt niet om gevraagd Je word hier dagelijks mee geplaagd En nu is het gewoon teveel Ik zit in een dip en ben emotioneel.…

je stopte was er in het stille wuiven van je opgestoken hand zag je schouders rechten snel schudde je weerbarstig haar weer scheidingklaar liep door met opgeheven hoofd jezelf vermannend in vage hoop het stille wuiven had slechts één getuige…

Bewegen als klokjes blaadjes in de wind aangeblazen, betokkeld opzij buigen, meedoen de stam schudden op klompvoeten dansen, de maat stampen mijn haren rondzwiepen me aanstellen, klepperen met de kleinste takken en mijn wortelhakken lichtjes laten roffelen…

hevige herfstwind - het aanhoudend neen schudden van de lappenpop zijn gele strojas vol witte urinebrij van kersendieven de schuinse staakpop - pruimtabak en kapotjes in zijn natte zak opkomend onweer - de veldpop DiCaprio mét Titanic move…

al dagen lang staat de telefoon aan maar overgaan ho maar ik lig er uit bij het VU-circuit wat mij persoonlijk stoort tot krenkens toe ontstelt is dat ook niemand belt om te vragen wat ik doe als ze me vragen want mijn antwoord ligt al jaren klaar ze zijn nu aan het schudden en ik ben te vroeg gevallen…

Vader Tijd is de weg kwijt, niet zo vreemd als je bedenkt dat de mens het nodig vindt, een Zomer,- en Wintertijd klok in te stellen, en Moeder Aarde is het geheel met hem eens, ze laat dit merken door haar grondvesten te laten schudden, haar water te laten overvloeien en niemand wordt wakker!…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

Maar blijf schapen tellen, liedjes zingen geluiden horen en draaien, woelen schudden en beuken tot: en een paar uurtjes oververmoeidheid me weg laten zakken en dan: Klinkt de wekker grrrr…

ik schuw ze niet de holle ogen die me in de slaap bezoeken soms blikken ze onaangekondigd door het raamwerk van een droom of lenen licht van mijn pupillen om in een waas te staren naar wat ze niet meer kunnen zien met warme vingers wis ik dan hun glazig zwart opnieuw tot stof en as en schud restanten van me af…

Een eindeloos schudden Aan kale takken de munten Nog steeds niet gevallen De kippen hebben Geen veren meer van de kat in de zak en de as van de hond wordt gebeten Een kwartje en dubbeltje niets Meer waard de duivel Schijt steeds op De hoop is hoog en reeds lang vervlogen Alleen de portemonnee werd groter!…

Ze schudden me door elkaar met een wild gebaar van frustratie. Emotie zonder tolerantie voor mijn fragiele ziel. Ik weet opeens niet meer waarom ik voor je viel……