Alle inzendingen over seizoenen natuur

de crocus in bloei belooft in geur en in kleur het wordt weer lente! de zee glooit en gloeit wij zwemmen en zweven op golven van geluk... de nevel in wit bedekt het land in eenvoud het is zo mooi stil de winter trekt aan sneeuwt een strakke trui van ijs binnen is het warm.…

Alwaar het transformeert Als Koningin de Winter Het witte land regeert Als Koning Lente klaar is Straks met zijn winterslaap Dan duikt hij in de aarde Om met een laatste gaap De afval van de blaadjes Tot bloem getransformeerd Op aard' te laten groeien Als hij het land regeert Wees welkom herfst en winter Wees welkom nieuw seizoen…

de zomer leent zich niet voor een gedicht met diepgang wat ik schrijf blijft luchtig en heeft weinig om het lijf natuurlijk het is het seizoen hoor ik alom maar voor de dichter blijft het behelpen…

Buiten gaat de natuur haar gang Bomen worden kaal, Vogels kwetteren en fluiten Ieder seizoen haar eigen verhaal Binnen gaat de natuur haar eigen wil En ik ben bang Pijn legt me lam Zoals de vogel floot ik elke dag Het is al maanden stil…

Langzaam gaat de natuur haar groene kleur verliezen dwarrelend blad wordt over de grens getild van de zomer die langzaam gaat sterven. Door het wonder der natuur. komt er toch weer een nieuw seizoen als licht en schemer elkaar zullen gaan ontmoeten om samen de herfst te begroeten.…

Zo heeft de natuur nimmer rust Haar energie wordt nooit uitgeblust Van jaar tot jaar, al eeuwen lang Zingt zij haar onvolprezen scheppingszang!…

ik heb in het gras mijn wapens gelegd en mijn wapens gaan geuren als gras ik heb in het gras mijn lichaam gelegd mijn lichaam is geurig als hout bitter en zoet dit liggen dit nietige luchtige liggen als een gele foto liggend in het water glimmend gekruld op de golven of bij het bos stoffig van lichaam en schaduw oh grote adem laat de stenen…

Wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als versteend staat in de lenteknop een jonge tak staat in de lenteknop wat zijn de dagen arm maar teder wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als en april zijn eigen weg gaat ------------------------------------ Uit: 'Van gelijke duisternis…

ruik de stilte in de morgen kleur de bomen lentegroen laat lammeren geboren worden want er is zoveel te doen kus de sterren in de hemel ruik de bloemen in het gras schilder zonlicht in de ochtend wou dat het al voorjaar was…

De frisheid in je longen is van damp, is van dauw Morgen door merel bezongen Wij samen alleen tegen kou Een uur overdag, een avonduur, een uur nat, een uur droog maakt je vrij, opent wegen Geen grens, deur of muur De akker glanst in gloed van avondrood en zomerzwoel Schemer door reebok begroet We weten: straks is het koel De lucht…

-ode aan een viooltje- niet te geloven hoe jij in die smalle ruimte tussen twee plavuizen jezelf naar boven stuwt een schamele plek in het zonlicht bevecht waar jij zo fragiel als je bent de kunst van overleven verstaat waarom je hier elk jaar weet te ontluiken, zo trouw je stekje vindt zolang de zomer duurt zo sierlijk…

er zijn ook dode dagen bij waarrond de wereld draait geen zonlicht schijnt warmte een zoete herinnering is van een lange hete zomer ze bosvruchten raapt bruine vruchten zoals haar huid nog een beetje getuige van zon is westenwind gaat op collectetoer vult zijn bladerenmand tot aan de rand richt zich dan oostwaarts waren er daar geen wijzen…

het groen geeft zich over niet zonder slag of stoot gestaag laat 't zich verleiden te blozen alvorens over te gaan de allerlaatste dans waarna zij zich fier neervlijt op 'n bed dat al even gespreid leek…

Onder hemelsblauw wiegen smalle berken in het wuivende gras wit in geelblond een gehavende den staat eenzaam op afstand het tafereel te aanschouwen hij mist zijn familie allemaal verwaaid met de vele stormen ik loop tussen  wat de natuur te bieden heeft elk seizoen zit vol met charmes als je er oog voor hebt…

Als ze schijnt natuurlijk, dat is in dit seizoen minder dan in het voorjaar of de zomer. Mooi is het wel als ze er is, je beseft dan hoe belangrijk zij is. Zonnepracht hebben we op zijn tijd nodig, want zonder kunnen we zeker niet.…

De vier seizoenen…

Heb je het voorjaar al begroet? Je hoeft er niet voor te reizen Op pleinen en in perken Kan je het bemerken In eigen straat of plein Zal de belofte er zijn De krokussen bloeien Hoop en verwachting groeien Geeft fundament voor het leven De tere twijg wordt weer een tak voor het oog met het grootste gemak Knoppen worden tot bloem verheven…

de natuur vertoont grillen ze keert de seizoenen binnenste buiten ze verrast ons met hoosbuien naar een strenge winter kunnen we wel fluiten. Ja, de natuur die weet wat ze laat zich niet ringeloren je hoeft haar geen handje te helpen komt tijd, dan toont ze haar pracht en praal O de natuur is mooi, heel mooi en ze is van ons allemaal.…

Hoe mooi is de natuur zo bont verkleed! Zoals zij in de lente met fris groen de winter wegwuift en een nieuw seizoen met loof en bloesemblaadjes welkom heet, zo spreidt zij nu, om ieder te begroeten, een knisperend tapijt voor onze voeten.…

Zachtjes glijdt hij van zijn blad als hij op de grond uiteenspat en samensmelt met de natuur is het gedaan met zijn levensduur bevochtigend het jonge groen dat begint aan een nieuw seizoen suéde zachte bladeren nerven zijn hun aderen alles is wazig door nevel en mist dauwdruppel die alles verfrist.…

De zomer is bijna op zijn retour, heel jammer natuurlijk. Maar herfst is ook een prachtig seizoen met al zijn kleurrijke, vallende bladeren. Geniet nog maar even van die mooie nazomerdagen.…

pluk niet verdraaid de dag voordat je ontmoet tijdens het flaneren buiten in seizoenen echoot de lente met vrolijke beat vogelgefluit geprent tot aangenaam allround luisterplezier waar een mens blij van wordt wordt je steevast enthousiast begroet door de onvervalste natuur…

De herfst slaat om zich heen of reageren wij de luchten, bomen, dieren, mensen omdat het tijd is Natuur verwoordt het zo in cyclische cadans seizoenen, vreugden, zuchten, hopen en wachten langzaam Momenten zijn aan zet dicteren wat gebeurt maar ik wil huilen als ik pijn heb en zelf beslissen…

Wat is het natuur zo mooi. Heeft mooi bijzonder vier seizoenen. Lente heeft het maken met mooie bloemen. Zomer heeft het maken met warme weer. Herfst is prachtig met het mooi gekleurde bladeren. Winter is de tijd voor witte dagen met het sneeuw. Dieren geven liefde met de mensen zoals wij. Bomen geven zuurstof zodat we kunnen ademen.…

kwetterende vogels spelende kinderen ontluikend groen brengen de lente tot leven de sneeuw is verdwenen; heeft zich aan de warmte overgegeven, de natuur staat paraat voor een nieuw seizoen. ik kom binnen en zie dat de telefoon meldt dat mijn moeder zojuist heeft gebeld… zou ze aangifte hebben willen doen van Zinvol Natuurgeweld?…

vandaag verlaat de dood het sterven en zoekt in de kringloop der seizoenen alom weer de geboorte te verwerven in aangelegde plantsoenen of op verweesde plekken waar de mens geen hand heeft in het natuurlijk stekken daar kleurt de lentebodem weer de winterse graven verschijnt vernieuwd leven uit onze baarmoeder aarde…

Het ijs wil maar niet dooien De sneeuw valt steeds maar weer De winter duurt nog even Dus geniet ik nog een keer Van het mooie witte landschap Dat zo sprookjesachtig is Bestrooid met een laagje mysterie Zo zacht, zo wit en fris Het roodborstje kijkt naar binnen De winter is haar tijd Moeder Natuur heeft het goed gedaan Dit seizoen wil…

ik vleugelde het licht van de zon beteugelde liefkozend haar warmte door met schaduw en wind regulerend de natuur te bedelen met de benodigde golven groen die naadloos pasten in het jaargetijde van het seizoen juist daar waar de zon moeilijk door begroeiing de aarde bereikte flitsten helende stralen langs stammen en takken…

als religieus intermezzo door de hogere macht en mystieke kracht van de machtspersonen die manipulatief bezig waren in het eigen straatje het verfijnde raderwerk synchroniseerde niet meer met de tijd en seizoenen hitte droogte en kou doken in extremen bomen en planten leden onder kaalslag de natuurlijk habitat van dieren werd vernietigd…

Ik heb een bundel aan hout opgeslagen vol met dode takken die elkaar verdringen goede en slechte jaren leesbaar in de ringen versplinterd door het amputerend knagen Herfst vergeten bladeren ritselen hun aderen mos was de stinkende zwammen weken voor vliegjes dansen het afgezaagde verleden door hangen in groepjes spinsels te vergaderen De…