333 resultaten.
Moeilijk bereikbaar
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 287 Er was slechts liefde
om tijd niet te doden
er zong een kind
zorgen in wilgen
gehangen
in heimwee bevangen
hoorde een lied
een kind
mooi gezongen
met kleine stapjes
en sprongen
het hart
werd al oud
nooit de horizon
gezien
en vingers voelden koud
tastten aan de ziel
misschien
was de mens
in wezen onbereikbaar
of was ik…
Op het ogenblik
gedicht
3.0 met 16 stemmen 8.937 Op het ogenblik
dat ik de gordijnen wegschuif
en me in laat palmen door
het uitzicht op luchtige wolken
boven met meeuwen bespikkelde
geveltoppen in de ochtendzon
zet een leger zich in beweging,
vliegen huizen in brand,
wordt er tegen wil en dank
gestorven en geboren.
De gedachte daaraan
wekt schuldgevoel waar niemand
iets aan heeft en…
Westerzon
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 251 ik denk aan gisteren
of eerder nog
hoe anders
lazen wij
het krieken
in vers geplukte kersen
en paarse dauw
op het ochtendblad
lieten wij
de westerzon
blootsvoets binnen
schaduw
spelend op naakt
en gespannen linnen
ik denk aan gisteren
of eerder nog
hoe anders
en zet het diner
naast twee benen
op tafel voor de teevee…
I K BEN WEG VAN JOU
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 887 er nu nog te bedenken
steeds probeer ik me te verwijderen
mijn liefde drastisch te beteugelen
pogingen stranden steeds opnieuw
het is de slavernij van de liefde
die ik meeneem overal waar ik ga
bijna ben ik zover te smeken verlos mij
op hetzelfde moment denk ik anders
ik geef me gewonnen, voldoe aan je wensen
leer er mee te leven, de sleur…
Hier gebeurt niks
gedicht
3.0 met 31 stemmen 11.782 Zeur niet. Hier kan niets gebeuren.
Bij de buren misschien.
Dat daar een tafel omvalt.
Of een kachel. Dat daar woorden
vallen. Dat men daar elkaar
Naar het leven staat.
Dat daar later alles koek en ei is.
Maar hier niet. Hier gebeurt niets.
-----------------------------------------------------------
uit: 'Hier gebeurt niets', ongepubliceerde…
Het karige maal
gedicht
3.0 met 37 stemmen 7.791 Onder de lamp aan tafel
zwijgend eten wij: onze handen
als witte vlekken komen en gaan;
onze beringde vingers achteloos
met het vertrouwde brood spelend.
Geen vreugde niets ongewoons
is er in de klank van onze
messen en vorken.
En natuurlijk weten wij niets
van het geluk van reizigers
in een avondtrein.
--------------------…
slotkoor
gedicht
2.0 met 40 stemmen 12.676 het is niet de dood die je bevriest
het is niet de dood die je benauwt
het is dat allebei en meer
de dood is houvast in de duisternis
met borden UIT achterstevoren
goed is de dood oneindig goed
vergeleken bij dit levenloze
vallen vallen van het doek dat
valt
en de zaal is leeg en de vloer is klein
en het doek kent geen begin of eind
-…
Vliegende maan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 685 De plichtpleging hangt als
stille troef aan de wand.
Grijs,
licht en donker.
Vooral donker.
Stramme olie kruipt
over land.
Koud,
zoals het weinige warme
weerloos is.
Seconden gaan traag,
zodat
niets blijkt te zijn wat lijkt,
zoals
de Blauwste Maandag.
Zoals vandaag.…
Basale ganglia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 om het uur vertrekt de dagloner
voor zijn dagelijkse pendelreis
hij maakt zo alle dagen steeds gewoner
verruilt ledigheid voor een vaste prijs
de pendelaar tussen mensen als de zijne
volgt de tegels op het rookvrije perron
terwijl het zog van passerende treinen
lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon
langs afgewende blikken van zwijgzamen…
Opmerking
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 voldoende druppels druipen af, terwijl
men acht gewoon te leven
verwachten wij teveel van wat men
is, en van het leven
aldoende dat wat men ons gaf, namelijk
zielsblindheid en een ogenblik
bindt men de woorden aan elkaar
verondersteld dat het
zo is
weet men steeds de sleur te
breken, tot een gat dat
langzaam smelt
en smeedt men langzaam…
Bij elkaar
gedicht
3.0 met 20 stemmen 16.126 In het begin niets dan witte hitte jij en ik.
Steeds weer moest de liefde minstens
een Chinees vuurwerk van de zinnen zijn,
een alternatief uitspansel bijeenbemind -
o, die hoogmoedblaf van jonggelieven.
Inmiddels is de streng van jou naar mij
door louter compromis aaneengeregen
en met de geur van hoger honing
viel het ook wel mee - of tegen…
Ons dagelijks leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 Het dagelijks leven baart me zorgen,
want niets is alledaags vandaag.
En ook niet aan een nieuwe morgen!…
Afscheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 245 Zij was zijn zonsopgang
de opkomende maan
het licht van Halley
de zekerheid van de ochtendkrant
van de vers gezette koffie
van het klaargelegde kloffie
dat verdween toen zij sprak van afwas
ramen lappen waar geen vuiltje zichtbaar was
dagen die aan elkaar waren geregen
hij hoorde het aan woord voor woord
zijn ogen dicht geknepen…
DE LANDMINNAAR
poëzie
1.0 met 32 stemmen 3.404 ’t Lust mij niet te leven
naar de sleur.
Al wat de stad kan geven
heeft geen smaak of geur.
Hoor mij, wilt gij
onschuldige vermaken
onverhinderd smaken?
Kom op ’t land!
Leer eenvoudig leven;
heb verstand!
Natuur wil heil u geven;
neem het uit haar hand!…
Maandag
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 141 Even uit de sleur,
eventjes wat anders,
even buiten de deur.
Het gaat er vrolijk toe,
we bespreken het weekend
en we krijgen een koekje toe.
Een beetje suiker of een zoetje,
een beetje melk of helemaal zwart.
Zo verdragen wij die blauwe maandag.
Beuren elkaar een beetje op.
De kop is eraf,
en het begin is goed.…
Even zoeken naar wat licht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 537 Kijk, een vogel op een tak,
het vinden van een onderdak,
een glimlach die de sleur plots brak.
Alles is weer even goed,
en dat komt zomaar door die groet,
wie zei: wie goed doet, goed ontmoet?…
Loepen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 507 vastgeketend in een vicieuze cirkel
begeef ik mij in het vertrouwde,
net zoals mijn omgeving waar ik aan vast blijf houden,
niet loslatend zit ik in de sleur
die gaat maar door, door, door en door….
Vasthoudend aan het vertrouwde
Blijvend vastgeketend
in de vicieuze cirkel van de oeroude loepen…
palet met dagen sleur
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 336 palet
vermoordt ze
met je schildersmes
en legt de stukjes
op het doek
omdat je hart
en ziel verbloedt
een goed moment
wordt teer gekleurd
het licht wordt opgewit
zelfs zwarte schaduw
wordt dan aangestipt
het spel van lijf en lijn
de marges zijn zo klein
want meestal heerst
er chaos in het atelier
palet met dagen sleur…
roost in rood
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 215 armlengten liefde
in een tekort
van jaren
ringen cirkelen
relatie
tot sleur
leven
in de kring
van verveling
je roost
in rood
van je wonden
ze bloeien
in helen
van jou
trouw in
de uren langs
muren van oud
ik wacht
alle dagen
op morgen
met jou
is vandaag
ons heden nabij…
slechte gewoonte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 566 ’t is weer avond en mijn bed krijst
voor de zoveelste dag op een rij
de trap wordt hoger rond twaalven
en een voetstap wordt een mijl
ik tel mijn doden
- de levenden zijn de deur uit-
sleep en sleur mijn voeten vooruit
want ik heb het mezelf beloofd
morgen ga ik vroeger slapen
morgen tel ik geen dood…
Geen einde, geen begin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Onder het oppervlak,
van onze dagelijkse sleur,
sluimert toch ons vuur.
Onder de donkere wolken,
van onze teleurstellingen,
wachten ons troost en hoop.
Onder de golven,
van ons alledaagse leven,
stroomt onze liefde.
Onder de spiegelingen,
van onze illusies,
wacht ons het wonder,
van de werkelijkheid.…
Kleinkunst
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 627 Zij is klank en kleur
en vult vertrekken onbedaard
haar vloeiend woord kent geen sleur
haar tong zo fijnbesnaard
mijn oor ligt naast haar afgemeerd
vangt golven, kort en lang
het timbre waarop ze balanceert
geen scheiding tussen spraak en zang
Ik blijf haar eindeloos vereren
zij verstaat de kunst van converseren.…
Kink in de Kabel
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 3.102 Chagrijnig, uit m'n humeur
omdat er op het internet
een kink in de kabel zat,
die me haalde, ongewild
uit mijn dagelijkse sleur.
Kon dágen niet op het net
miste site en mail-vrienden
heb uit verveling maar eens
de bloemetjes buiten gezet.…
Een donker gat
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 957 Bang ben ik voor het zwarte gat,
waarin ik dreig te vallen
Onbekende krachten,
sleuren me naar de rand.
Wanhopig schreeuw ik in stilte.
De laatste voordat ik val.
Bang was ik voor het gat,
waarin ik ben gevallen.
Stiekem bevalt me het goed
te leven in het zwart.…
kraakt in zijn trappen
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 408 het huis telt
de stappen en
kraakt in zijn trappen
op het slaan
van de deur zit
de tijdloze sleur
het interieur
heeft de geur
van verleden
een bank droomt
gerieflijke plooien
in liefde ontdooien
gordijnen
zijn zwaar van
het lichten der jaren
de muren
bekrast en belast
met herinnering
thuis
is vertrokken
het huis…
thuis is vertrokken
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.025 het huis telt
de stappen
kraakt zijn trappen
in het slaan
van de deur zit
de tijdloze sleur
het interieur
heeft de geur
van verleden
de tafel is oud
een bank droomt
gerieflijke plooien
gordijnen
zijn zwaar van
het lichten der jaren
de muren
bekrast en belast
met herinnering
thuis
is vertrokken
het huis staat te koop…
Loslaten
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 197 Eén van de lastige dingen uit het leven
Is loslaten van sommige dingen uit het leven
Het loslaten van sommige mensen uit het leven
Een ouwe liefde, verkeerde vrienden of een ouwe werkgever
Het loslaten van de sleur waar we in leven
Een partner waar we mee samen leven maar niks meer om geven
Een baan die zo saai is geworden maar het is normaal…
In memoriam J. Slauerhoff
gedicht
2.0 met 6 stemmen 4.496 Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven,
aan het mijne korten tijd zou zijn verwant,
tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven,
mij dan gaan zou verlaten, schijnbaar nonchalant.…
Onderste regionen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 80 en dan spoelt het heden aan
in het niets van de kust
de sleur van getijden
ochtendfiles en avondland
tijd voor de vluchtzee
tussen verleden en hoop
was het nooit genoeg
maar altijd te ver van huis
zijn binnendromen gesloopt
definitief uitgerangeerd
in mijn eeuwig vergeten,
verbleken, mijn randschijnsel
dat niets achterlaat
buiten…
WAANBEELD
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 271 Onverwachte tintelingen
laten een grijze massa kraken,
scheuren meedogenloos
door het stof der geboden,
dwars tegen elke sleur in,
langs ondenkbare vormen,
ongeschreven normen,
verboden vruchten,
restanten
van verbrijzelde verlangens
en onvoorspelbare kluchten,
richting de uitgebluste delen
van menig levensvuur,
door het beeld dat spontaan…