Alle inzendingen over spons en zeem

er waren geen raggen zoals ik verwachtte je zachte huid spon zon en hield de herinnering met een lach krachtig ik herkende het veld met de vele paden die ik blind uit zou kunnen tekenen volgde de sporen die ik nooit zou vergeten wij zijn samen terug gegaan naar het moment dat alles stil bleef staan hebben daar de draad…

jij draaide wol op spinnenwielen die niet voor je vielen ontkluwde klitten tot los garen in de hoop de wol te kunnen sparen spon pluizigheid in bollen half garen ik kamde je niet af maar gaf je ons mohair de mooiste en het warmste in de kleur die jij aan had…

heb slottorens bestegen jonkvrouwen bekeken aan het spinnewiel maar de hoofse adel daalde sneller dan ik viel toch spon zij garen bij ons ervaren op haar geur mocht ik ooit varen het patroon lijkt heel gewoon alleen is onze kleur nooit meer te evenaren…

Laat, als een spons, hèn zwellen van het kwade. Zij wachten ongeduldig op mijn dood. Bed hèn op wormen en dek hèn met maden.…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

ik spon mijn cocon in een autistisch web dat ik in eenrichtingsverkeer kundig had opgezet wist het tegendraadse moeiteloos te omzeilen door lijnen impulsloos te spannen tot mijn perspectief ik heb het leven intens lief dat ik in mijn coconnetje geniet…

denken heeft soms nodig ondergedompeld te worden in hoger weten om het lagere te vergeten niet te verweren als een droge spons denken moet soms baden in overrompelende liefdemeren om te herleven in een plons hemelse genade.…

Zweefmeeuw Neem me mee Hoog met vleugels Jouw schreeuw is hoorbaar Voel je altaar witte dons Geef mij rustmomenten Levenslust Spons mijn stilte Kust mijn nieuwe horizon.…

in dronkenschap en vaker nog in soberheid spreek ik wars van betekenis en met absurde tong mijn dwaze logica systematisch ben ik de onbenul en onttrek ik me aan mijn taak als aanwinst voor de samenleving los van alles consumeer ik als een spons simpel als wat…

Steeds dat gepoets met dweil en zeem ervaar ik als een groot pro-bleem", zo zei een man tegen zijn vrouw. "T is niet dat ik je niet vertrouw, maar 't leven met een pro-bioot is echt volslagen idioot." Zijn vrouw wou ook niet meer pro-beren hun samenzijn te pro-longeren. Maar wat de man het meest stak: ze noemde hem een 'pro-zak'!…

Voor dropjes ga je naar de kruidenier Voor slabbetje en speen naar Prenatal Voor wijn en whiskey naar de Gall en Gall En voor een trouwring naar de juwelier Met een musical-idee ga je naar Joop En voor sponzen ga je naar de bioscoop…

kort gezegd het was wel jarenlang voor ons weggelegd toch gingen onze levens veel te snel aan ons voorbij het naast en met elkaar zijn, maakte ons steeds weer blij het samendoen en samenzijn werd vele malen vastgelegd ik leerde heel veel in gesprekken begreep heel goed wat werd gezegd een wijze man, mijn vader met meestertrekken ik was de spons…

Ik zie terwijl ik bezig ben, de ruit zat bijna dicht, ik haal de spons er over en ik zie weer het Licht. 1 Joh.1:9…

Maar neem daarvoor de handschoen van zwart zeem. Loop ermee zes jaren terug naar het noorden. Steek de Dubro over en verzoen me met het land. Ga naar Coïmbra, word glimworm tussen oude boeken. -------------------- uit: 'Golf', 2003.…

Het laatst gezongen woord bleef galmen in mijn oren en in mijn hersens boren tot 't langzaam een gedachte spon zó mooi en rond, maar toen ik mij bezon had ik toch niet verwacht dat ik mij niet herinneren kon hoe het begon de bron van mijn gedachte.…

Ach arme jij, gevallen en zachtjes was het niet Het waren de ramen, waardoor je niks meer ziet Ze moesten schoon met water en zeem De trap kwam erbij en dat niet alleen Je bent te klein om erbij te reiken Maar dat die trap niet slim was, zou wel blijken Een verkeerde ruk, de foute kant op Je sloeg naar de grond, nee niet op je kop Je knie draaide…

Van een ADHD homofiele spons…

je bleef me roepen spon zo die draad; m'n lief, 't was de moeite waard…

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

jij spon je web tussen ophangpunten die ik herkende jouw perfectie had mij al gevangen voordat ik aan het draad bleef hangen spartelde nog tegen maar wist dat jij mij tot de dood zou legen je bent langs een nieuwe trekdraad terug gegaan verzadigd en onaangedaan…

Voor mij in hartje Stad ligt jong gras In de volle zon Grasmat die de laatste Dagen garen spon Bij vocht en warmte En zomerzon - koele schaduw Slechts in een klein hoekje Waarin het aangeschoten wild Van de stad naamloos rusten kon…

mag ik je de eerste lentekussen geven van de zon zij was er op mijn blote borst in de luwte van balkon gaf haar warmte waar jouw vinger haren zacht tot garen spon in het lichtend rood zijn de patronen al geweven die ons een mooie zomer zullen geven…

Verlaat nu mijn gelaarsde handen om prille prooien te beminnen achter traag trillend naveldons vlieg vrijuit naar verre landen waar ze een monarch verzinnen voor het monetaire fonds verhef mijn adelborst tot standen die het knapenbloed ontginnen in bronnen van de warmste spons.…

Als een spons zuigt hij de tijd op maar de afstand wordt niet kleiner Als droog zand filtert hij gedachten maar de juiste zin is niet te vinden Als de nacht de dag opeet blijft hij hongerig achter woordenloos op zoek naar minder zinloos De droomwandelaar met één been vast in een droom het andere nog in het leven…

Panje : gekleurd stuk stof meestal met Afrikaanse tekeningen Zem : zemidjan, taxi-moto Tata Somba : traditionele woning van de Somba groep (l'Atakora streek)…

mijn dood karkas rust mijlen diep waar het voorgoed vergaan insliep tijdloosheid spon zijn kluwig garen streelde mijn lichaam tot bedaren hoog boven mij woedt nog de storm waartegen ik nooit meer optorn eeuwig heugt mij die agonie en doemt eind’loos de lethargie…

Spoorloos verschenen, voetstappen van ons, van de levenloze genen, die vroeg historie spons. Erosie brengt verwarring, wist dat laatste vast, strooit vraagtekens op de branding, dus afscheid lijkt gepast.…

Door de zon geraakt geschminkt door licht, die zij bij toerbeurt spon, lacht zij op wat ik spreid, wij zijn van gelijke bron, het mozaïek in het tapijt, een musicerend paar, spiegelend beeld, het naakt, tot in elk speels detail aangemaakt, uit de schoot der rijken, steelt mijn blikken om te kijken. ---------------- Pentekening van…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

Nog fladdert kleur tussen bloem en blad blad en tak Door een wak in de wolkenlucht schijnt mager de zon Valt het schamel licht op een spin die z'n web spon aan de rand van het dak met de regenpijp verbonden Vlinders? ze zijn naar elders gezonden gezanten zijn 't van kleur en licht.…