32375 resultaten.
Kapotte Sluier
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 85 De zon schijnt altijd
door een gat in het gordijn
achter de wolken…
Geschilderde maan
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 240 hij vroeg zich af, waarom het nacht was
en hij in duisternis de maan schilderde
boven wolken, ondoordringbaar
onheilspellend boven de slapende stad.…
nat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 166 en dan, het is zo geschreven
omsluiten wolken de zon,
plengt de hemel bittere tranen,
huilt de wind door kieren en gaten
al dat er is gebleven,
glimmend beregend,
de stad en haar straten…
Bangkok
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 664 Dag en nacht
de smeltpot van de stad.
Waar de Indische tempel
rozeblauwe wierrook wolken uitdampt
en verschrikte vrouwen
luidkeels bidden;
sampans vol kruiden
rivieren bedekken,
verwarring van geur en geluid verspreidend.
De klok draait door, de welige wolken.
metropolis, metropolis.…
Van boven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 150 Mensen zijn net wolken
Ze waaien achter elkaar aan
Zonder te weten waarheen, waarom
Om het te zien, kan je er boven staan
Wolken zijn net mensen…
galerie
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 108 in lijn en kleur
in mest en geur
de boer de kunstenaar
in veld en schuur
aan balk en muur
bezielen zij elkaar
de tand des tijds
splijt biels en steen
is grenzeloos
gaat nergens heen
maakt kracht
ontwerpt, vervormt
beroert, bestormt
je geest
tot scheppen en ontvangen
tot voelen en tot zijn
het leven mag vergangen…
Nat
gedicht
2.0 met 133 stemmen 19.382 Er was geen maan die avond
geen sterren en geen stad
er waren enkel wolken
en elke bank was nat
we konden ook niet schuilen
en jouw jas was veel te klein
maar voor ons was het genoeg
om samen nat te zijn…
De tram ritst
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 396 De tram ritst
door de stad
soms begerig
soms nieuwsgierig
glijden ogen
soms ook koel
achter het
getinte glas…
hoofd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 53 toen stak
de wind op
donkere wolken
pakten zich
samen boven
de stad
ze baande
zich een weg
door de drukke
straten
iets knarste
in haar hoofd
plotseling
voelde ze
zich bedroefd
ze wist
niet waarom…
Wolkenjacht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 70 De wind kent geen rust
jaagt en jaagt constant maar door
achter wolken aan…
regenachtig
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 284 regenachtig gedicht
een gedicht
danst in de regen
de zon achter de wolken
verdwenen
licht
op
achter de zon
dansen de sterren
kijken naar
de regen…
Mezelf vlooien
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 123 Ik kijk schuin opzij naar de bloemen
die ik vanochtend plukte in het bos
ze rekken zich uit in de warmte
van mijn slaapkamer
buiten ruist de regen
over het verkeer, de stad
gaat schuil achter de zachte wand
van de gordijnen
het licht van de wolken
schijnt ruim rondom
de kaarsen op de borden
op de grond naast mijn bed
mijn huid is glad…
Stad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 140 De stad ligt in een kuil
maar jij laat het niet los
de wolken, regendruppels
de hemel, alle sterren
maar jij laat het niet los
armoede, verdriet en pijn
het laat je niet gaan
de stad schuilt in een droom
je kan niet meer ontsnappen
de bomen, de lucht
alles ademt jouw stilte
je bent een vreemde
op de vlucht
er droomt een schaduw…
Dode stad
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.338 Dode dode stad
het licht waarin je bent geboren
helemaal zoek
zoals verloren
toch ben ik gekomen
naar hier door de sneeuw
door sporen en voren
niet om te zoeken
maar wel om te vinden
mijn liefde voor jou
ooit was het hier mooi
sterren stonden hoog
wolken knielden voor blauwe lucht
en jij was het zonnetje
het zonnetje in mijn droom…
les merveilleux nuages
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 778 op een middag
vond ik je bij toeval
onder sluierwolken
in een kleine stad
je was een boek
een roman
die ik niet zocht
hoogst waarschijnlijk
trof ik je
bij verrassing
je was iets apart
zelfs heel mooi
gewoonweg
wonderbaar
zoals de wolken…
Snaren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 170 Grijze wolken,
van onder aangelicht,
verlaten vluchtig de stad
opdat de stad hen niet verlaten zal.
Dan daar,
tussen markt en nieuwe speelhal,
naast de komma's en de punten,
afgefikt:
een stadshart.…
een dag met een gouden randje
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 571 Achter de wolken schijnt de zon
en geeft deze een subtiel gouden randje.
ik wou dat ik hem pakken kon
daar op het veerse strandje.
Ze schittert zo prachtig in het meer
het zijn net diamantjes.
Wat is het toch heerlijk om hier te zijn
met die wolken met gouden randjes.…
Hallo duisternis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 195 Je ontglipt bijna aan de tijd
en nu, een februariavond, drie eeuwen later
is er eigenlijk niet veel veranderd
onder grijze wolken boven de stad
met een brok in de keel
wacht ik op een laatste treinreiziger
en alle heimwee van jouw hartsverlangen.…
Raadselachtig
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 610 Ze wil de stad bekijken
zonder dat de stad haar ziet
wandelend in de schaduw
van de brugpijlers
voetstappen in en nabij de goot
ze struikelt over hobbelige
kasseien,wurmt zich
tussen struiken door
steekt donkere straten over
met blinde dove ogen
ze fluistert zich een weg
onbespied en ongezien
haar voetstappen
zonder spoor
achter…
bij Hugo Claus te Antwerpen
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 966 hoe een groot schrijver
zo klein worden kan
de kist, eenvoudig strak
op sokkel met witte roosjes
overal zijn ogen, mensen
die spreken en buiten
wachten in groepjes
wolken schudden zich uit
er hangen mantelmeeuwen
boven de stad, zij roepen
hem naar zee, dwars door
klei, polderland en dijken
Bourlaschouwburg loopt
langzaam leeg, kaartjes…
VROEGE AVOND
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 118 (haiku)
Late zon schittert
tussen zwarte wolken en
huizen in schaduw.
(tanka)
De stad in schemer
is vol vage gestalten,
haast onherkenbaar.
Daarboven blinkt verblindend
zonlicht, tot dalen bereid.…
Rood en blauwe horizon
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 41 Tussen schapen en wolken
ontwaar ik het web
van oplichtend Parijs.
Na hoog gebergte
de verschillende leegten
van stadse vergezichten.
Met een rood en blauwe horizon
want de zee is nou eenmaal blauw
en rood is niet altijd zo rood als het lijkt.…
Baasje op vakantie
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 692 Achter de stad
klinkt ver verkeersgeraas
maar door de straten
doolt een kat en
roept klagend zijn baas.…
Oktober 2020
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Er hangt wat treurnis over de stad
In vreemde cadans
Wandelt nu leven
Van achter gesnoerde monden
Liggen woorden
Geruisloos opgeborgen
Als in een morgue
Zelfs het geritsel van de bladeren
Is hier te horen.…
Charmant afscheid
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 316 Eén verlichte dag
met afscheid van een knipoog
siert vriendelijkheid
achter donkere wolken
als souvenir voor leven.…
Het beeld in de wolken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur
ik lach om het kind, kijk verder naar
het spel van wind en wolken.
Dan ineens zegt het kind:
Oma....hoe moet dat
als je een engeltje bent?
Stel dat dan die wolken
er zijn, dan zie je ons nooit meer,
da's niet fijn!…
DE MAAN IS TEVREDEN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 boven de toren
achter het plein - de stad - in
wijde omgeving
gaan langs het water
voorbij - helblauwe luchten
in geel – woestijnbries
in het helmend riet
aan de oever van de stroom –
verborgen - het niet…
Meisje
poëzie
3.0 met 36 stemmen 5.414 Wanneer zal dan die heimelike pijn,
die niemand weet of weten zal, ten einde zijn?
Wanneer zal ik me moeten verbergen, zeer timied,
en schuchter doen, omdat een man mijn naaktheid ziet?
En wanneer zullen beter sterkre handen
m'n schouders omvatten en mijn lijf strelen,
als ik, 's avonds, van verlangen moe,
alvorens slapen gaan, wel doe.
(Dan…
VERS
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.733 aan P.B. Bayens
Heel licht is het geluk: niet saam te dringen. Een woord
is nooit zo licht als 't wel behoort;
vleugels die wijd opengespreid zijn, trillen in de lucht,
maar afstandsloos van de huizen,
waaieren open, in breder vlucht
en verdwijnen zonder spoor. Maar het geluk blijft daar
aanwezig, al is geen spoor ook merkbaar.
Geluk…
Verlangen
poëzie
3.0 met 44 stemmen 6.937 Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht,
naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht,
zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust,
als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust.
Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur,
haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot
dat zich…