Geschilderde maan
En hij die de maan schilderde
tussen wolken, dun vervangen
uit stilte van dromen, bijna zonder lippen
zoenen zoekend naast nachtgordijnen
en lotgenoten vanuit een zolder
over de slapende stad
konden we slechts rijmen
in onze bijzondere gedachten
door openhartig iets te zeggen
over een stil bodemloos smachten
onze lichamen ritmisch bewogen
hij vroeg zich af, waarom het nacht was
en hij in duisternis de maan schilderde
boven wolken, ondoordringbaar
onheilspellend boven de slapende stad.
Inzender: Henk van Dijk, 8 maart 2009
Geplaatst in de categorie: wereld