Alle inzendingen over steentjes

duidelijk omschreven verzameld tragedie van het ruwe slaat een hoofdstuk over willekeurige voorwerpen verstopt de digitale grauwe wereld ontvlucht, laarzen maken geen reus, het glazen muiltje geen ware slimme dame zij die het antwoord gevonden hadden willen niet verzanden in alleen maar willekeurigheid bewerken het onbekende succesvol steentjes…

op het kerkhof snoei ik rozen en ik schrik: de directeur graatmager in zijn nette pak tikt mij op de rug en zegt: jij komt er wel op de motormaaier kort ik lentegras en bij het cederpark neem ik een teug whisky uit de halve hells angels fles daarna op naar het kinderenveld ze passen onder halve steentjes één voor één zeg ik ze zacht gedag…

Hij raakt massa's kiezels Tot concreet klare lijnen Slordigheid is des griezels Tuinen zijn te verfijnen Trek in steentjes Een ad-hoc-spoor Zweet stil peentjes Geef hoofs licht door Letters tot woorden prikken Woorden tot zinnen schikken Niet zomaar te beschrijven Wat de raker doet rijven Onze natuur beleven Moeder aarde eren De…

‘Laat ons toch nimmer het leven vergallen Door over steentjes en strootjes te vallen; Hij, die te prikkelbaar is van natuur, Wordt licht geschuwd als een lastig gebuur.’ ‘Is het dan raadzaam naar slangen te peuren? Brengt het geluk aan om alles te treuren?…

Ik vond steentjes voor mijn voeten, ik schopte ze niet weg, wachtte tot ze bergen werden, waarin ik juiste houvast vond om uit het dal steeds omhoog te klimmen.…

Of voorop in het met rode stof beklede stoeltje zaten, steentjes tuurden in de groeven van zijn band, een muur van vader onze achterkant. O, dat hij dan: hé voorzichtig, val niet op – wat was het woord? – je smoeltje. ------------------------------------- uit: 'Mos en gladde paadjes', 2003.…

Ik teken lijnen in verleden raak het heden even aan wil jou voelen met mijn zinnen zo maar even naast je staan wil de wegen weer bewandelen met steentjes liefde en tederheid zonder kuilen en obstakels na intens beleefde strijd niet de handen in de zakken gebald tot vuisten vol verdriet naar royaal geopende armen met een samen…

En bij het rijzen van de scheemring lag hij in het gras naar de avondlucht te turen; een afgrond leek de tuin, berghoog de muren, zwart van klimop met stoffig spinnenrag; het leek een put, waarin de lichte dag op ’t donker dreef, vol schimmige figuren; enkle geluiden van de naaste buren plonsden als steentjes d’rin: een naam, - een lach.…

Talloze marmersteentjes maken reizen over heel de wereld, treffen elkaar tenslotte in het Belgenland, blijven daar om naar zeer schone toekomst te wijzen. Eeuwig mag voor hen bewondering rijzen, dankzij lange behandeling, fijn maar zwaar: ogen vorsen, vingers kappen en schuren almaar. Mild papier mag die stukjes spijzen. Antwerpen toont…

Een klein steentje in mijn schoen, Heel vervelend, wat te doen, Laat me m’n tijd toch niet verdoen ...kleine steentjes in mijn schoen Er ligt een steen, zwaar op m’n maag ‘k hou niet van klagen, zeg het niet graag, maar ik krijg zo’n pijn vandaag help me met keien in mijn maag grote bergen in mijn hoofd, een scherpe klif, m’n ziel verdoofd…

Ik plant steentjes in de harde grond en zie walibi's in de dierentuin naast bokken en ganzen be- wegen en..uh...ik verdwaal alweer in holle, huivering- wekkende gedachten. De lente die breekt door. Ik zag op de gezichten van mede- cliënten iets van zon, wer- kelijk van blijheid en licht- heid die de lente verspreidt.…

Voor wie niet vies is van een stevig trekje Er is een nieuwe regeling bekend Je bent voortaan een harddrugsconsument Op weg naar je relaxed en vredig plekje Maar trippen kan straks via nieuwe wegen Lichtgevend asfalt! (zeker in de regen!)…

Als kind speelde ik graag aan de waterkant spelend met bootjes of steentjes scheren altijd was er een buurvrouw aan de overkant die, uit angst voor verdrinken of mij bezeren mij waarschuwde voor de gevaren van de waterrand geheel opgaand in mijn spel zag ik geen gevaar de bootjes dreven onschuldig in de haven toch kwam deze vrouw met een afwijzend…

Vier ben ik, Bijna vijf, Als ik op de bewaarschool In mijn kleine Drentse dorp Een uur lang mozaïeken mag, Aangemoedigd door juf Albers Die er zelf ook zo van houdt Dat ze stralend uitdraagt Hoe mooi dit is, Met kleine kleurige steentjes Vormen maken, figuren misschien, Die mijn vreugde van binnen Ook naar buiten toe zichtbaar…

kijk maar hoe klein de steentjes.. doe maar met rust.. luister naar de wind.. wat hij vertelt. Soms blijft een kindje staan, gooit een steen in des meerkonings water, kijkt naar de kringen.. en een hond is daar ook, die verbaasd is, vrolijk blaft en springt en holt en geniet van het pure leven..…

En de kleine steentjes onder haar voeten, Deden haar geen zeer. Haar oranje zwembandjes, Waren inmiddels afgegaan. En al moest ze terug naar het huisje, Ze voelde zich heel erg voldaan. “Loop niet langs het randje!”, had haar moeder nog gezegd. Maar het meisje was gefascineerd, En luisterde heel slecht.…

waardige medemenselijkheid luisteren en horen willen wij het geheim van naastenliefde dat gelijk de schoonste regenboog voorbijgaat aan de herkomst van een mening of geloof opdat wij dat doorgeven wat ons de enten leven doet om, voor en met elkaar als vandaag wij leren elkaar morgen te verstaan door van de aanstoot aan elkaar de kleinste steentjes…

het feest dat wij vandaag vieren draait niet om het geld of goed het gaat om de mens die jij bent wat jij betekent en betekenen wil als zoon partner vader en vriend voor de mensen in jouw omgeving voor wie jij graag steentjes verlegt in de rivier van het stromend leven wij fêteren in jou de zoon en broer het jochie dat volwassen groeide…

wordt de peuter- een kleuterschool waar – eens krompraat verslagen is jij nu oren van hoofden kletst onderwijl wordt op ipad en teevee stoeiend om aandacht een strijd gestreden tussen brandweerman sam en spiderman de held van toen en het idool van nu terwijl langs de weg van ontplooiing de brioblokjes links blijven liggen bouw jij met de steentjes…

Zang roodborsttapuit: vogel-hit op élke fuif: ‘wiet, trek trek! - wiet, trek trek!'…

Een schaal op het dressoir Twee kommetjes op de vensterbank In de tuin een groot stenen blad Gebakken steentjes op de boekenplank Waar is de pottenbakster in mij gebleven.. Tekeningen door het hele huis Schilderingen aan de wand Wat mijn ogen zagen zette ik ooit Op papier met mijn hand Waar is de kunstenares in mij gebleven..…