33957 resultaten.
tussen geest en natuur
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 500 Wij bedekkken ons met dekens van steen
onder de wind die zich niet laat vangen
regens die uitspoelen en zon verlangen
daar gaan de druppels duidelijk heen
Overgoten met het hemelrijke vocht
absorberen wij niet de wezenlijke dingen
vruchtbaar zal de cyclus weer beginnen
omdat het in de winter niet mocht…
Doodstil bij jouw graf
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 348 geen zuchtje wind ademde nog;
Ik zat stil reeds dagenlang alleen
nee, innerlijk hoorde je mij toch…
WELKOM IN JE GRAF
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 262 Van harte welkom fluisterde het steen
zie het tot mij komen dus niet als straf
Ik wachtte al even; het voelde alleen
nu jij er bent zeg ik, welkom in je graf
Ik had jou beslist heel lang verwacht
op een kerkhof lig je eenzaam, alleen;
En absoluut op zo’n december nacht
voelt het eenzaam, als ijskoud steen
Als kille wind door al de bomen…
GEVANGENIS AAN ZEE
poëzie
5.0 met 2 stemmen 680 'k Hoor in de nacht in deze stenen muren
de wind, en 't eeuwig ruisen op de kust.
Die brengen de vertroosting en de rust
om de onzekerheden te verduren...
De eeuwigheid heeft mij in slaap gesust,
en 'k ben met U, o Heer, in al mijn uren.…
stenen in de wind
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 442 je sprak glorie
en maakte de wereld onsterfelijk
maar veel is vreemd
in voorbijgaan
op het laatst
viel regen als rood fluweel
op tongen gedragen zonder stem
ik zal je huilen
om elk onwennig woord
telkens de dood jouw gezicht bedekt
en rouw de stoelen vereenzaamt
robijnen zijn slechts stenen
op lippen stil
en lege kamers…
Transitie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 287 Tussen kei en korrel
– leden van één lichaam -
sluimeren eeuwen van
gestaag verloop
Twee gedaantes aan
de uiteinden van tijd
krijgen nieuwe maten
bij 't wassen en slinken
Er is geen verliezen
of winnen voor wie
afstaat of opneemt
De wind waait bestendig
van een oeroude vorm
naar een nieuw volume.…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 222 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 438 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
Borrowdale
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 132 Let wel: winden krijgen vat op je.
Ik kan wel tegen wat kriebel, hoor.
Klauw maar in mijn schubbenwand.'
Links gaapt de diepte immens...
Vrees trekt aan je schouder.
Heimelijk was dit je wens.
Taai hel je weer voorover.
Dan is daar de kam: hoe breed!
En je kunt nog stukken hoger.
Maar even zakt je bezetenheid.…
Verbinden
snelsonnet
5.0 met 1 stemmen 184 We moesten, als het even kon, verbinden,
De Koning had dat zelf met Kerst gezegd.
Komt van zijn woorden doorgaans niks terecht,
Met oudejaar wist men elkaar te vinden.
Daarbij zou men elkaar ook flink verwonden,
Niet vaak is er die nacht zoveel verbonden.…
Orgelpijpen,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 53 Verborgen stemmen in
boomtoppen, orgelpijpen
in de storm, gewogen in
het ritmisch krakend riet
het huilen van de wind
als wolven van dit seizoen
zich niet foppen laten door
mee te spelen met zijn
onbestemde instrumenten
van het fluitend griend,
wat voor buitenlieden
als concertzaal dient,
bij de woeligste plas
recipieert het…
Storm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 129 De wind speelt een spel
een spel van " wie het wint"
De wind speelt met gevoel
en als je net buiten was:
Weet je wat ik bedoel!
De wind, waait met pure kracht
ik waaide temet om
toch is de wind mijn grote vriend
want weet je wat ie kon?
Mijn muizenissen laten verdwijnen!…
Menselijk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 Stenen worden gestapeld
gemetseld tot een muur
om ons te beschermen
tegen kou en wind
de muren worden omgeworpen
met de stenen wordt gegooid
wij staan weerloos in de wind
en deppen onze wonden
geen hart bevat de warmte
om muren te beschermen
in omzien naar elkaar.…
Op de dood van Sterre
poëzie
4.0 met 119 stemmen 17.630 De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen,
En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied
Waar zij de Godheid, waar de Godheid haar beziet,
En, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.…
De vrouw die gepakt werd, door de wind
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 147 Eenmaal buiten rukte en trok
de wind aan haar kleding, jas en rok
zelfs onder haar kleding moest ie zijn
nee buiten lopen was bepaald geen gein!
Ineens schoot ze in de lach,
want als iemand haar nu zag:
haalde ze vast en zeker ‘t nieuws nog wel:
immers, foute aanrakingen vallen onder
Me too toch wel? Dus ook de wind!…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Steen voor steen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.075 voor steen…
Drie stenen zitten op een steen...
gedicht
4.0 met 6 stemmen 13.012 Drie stenen zitten op een steen.
Acht stenen liggen er om heen.
Daar onder liggen er nog negen.
Andere daar naast en tegen.
Een steen steekt half uit het zand naar buiten
om zich nog eventjes te uiten.
Leer, kinderen, dit uit zijne mond:
houd steeds een vuist boven de grond.
-------------------
uit: Tirade 1968…
Stof in de wind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 Stof in de wind
wij zijn enkel stof in de wind.…
Plagiaat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 283 Van je bed, trein en boterham, alles zit vast.
Wat zijn we anders dan een specht in de bast.
Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur.
Leeft van eigen waarde, authentiek en puur.
We zitten vast, onder de plak van het leven.
Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven.
Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…
Groet aan de tegenwind
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 166 Zijn oortjes
& de tegenwind
zijn oude bekenden
Dansen dartel
om elkaar
de tango van de tegenwind
De wind brengt
de oortjes
in een handkus
naar zich toe
Zijn oortjes
wapperen opwaarts
liggen soepel golvend
op de wind
op de wind
En brengen olijk
Een hooggeheven groet
Aan hun aloude makker
de tegenwind…
Voor eeuwig
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.328 Ik schreef je naam in het zand
en de wind woei het weg.
Ik schreef je naam in een boom
en de schors stierf af.
Ik schreef je naam in een steen
en de steen verbrokkelde.
Maar ik schreef je naam ook in mijn hart
en die zal er eeuwig blijven.…
Kom
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 100 misschien heeft een steen
geduld
maar ik ben geen steen
hoewel ik wacht
terwijl ik vlieg
over alle woorden heen
een zeilschip op de wind
steeds verder weg
wacht ik op jou
alsjeblieft
kom dicht bij mij
en nog dichter…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.647 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.698 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.648 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…