Netgedichten

netgedicht (nr. 77.615):

Borrowdale

Bergen als bultruggen.
Hellingen waar je een tor wordt,
stilte hoorbaar toeslaat,
tijd vlug weggulpt langs watertjes...

Je nadert een persoonlijkheid.
Stapvoets voer je een gesprek.
'Het is goed om hier te zijn.'
(Beamende kreet van een lammetje.)

'Je wil er gretig tegenaan, hè?
Let wel: winden krijgen vat op je.
Ik kan wel tegen wat kriebel, hoor.
Klauw maar in mijn schubbenwand.'

Links gaapt de diepte immens...
Vrees trekt aan je schouder.
Heimelijk was dit je wens.
Taai hel je weer voorover.

Dan is daar de kam: hoe breed!
En je kunt nog stukken hoger.
Maar even zakt je bezetenheid.
De berg heeft zich voor jou gebogen.

Rest nog éen grimmig pad:
hoe glibber de klimmer
alert hogerop jaagt...

waar de cairn hem wacht!