Alle inzendingen over stille week

De week van Nijntje en schepper Dick Bruna, van Nederlandse baretten ingezet tegen Al Kaida. Ongeloof week 8: Schipholroof niet te evenaren!…

Maar geef me jouw hand en dans met mij op deze vloer verdwijnt de schroom wij tangoën en walsen met passie het leven is liefde en een droom geef me je hand laat niet meer los dan vrijen we naakt onder een boom onze stille getuigen zijn elfenbankjes doe het nu maar wek mij niet als ik droom…

~~~ ach, het zat er niet in vandaag en gisteren stelde het vrijen ook al niet veel voor morgen vertrouw ik nog minder die zon gaat weer naar de maan daar kun je donder op zeggen ~~~ tussentijds zwijg ik…

Na deze week heb ik het wel gehad Want Sieneke heeft onterecht verloren De lijstaanvoerders kan ik niet meer horen En thuis ben ik voortdurend in debat Niets valt er, na Carré, nog te bereiken Wanneer ik zeg dat ze zo lief kan kijken.…

ik zweer u ik zal u minnen tot het einde mijner dagen van deze week…

Zeven dagen heeft de week Voor elke dag een vrouw Behalve voor de zondag Want leugens zijn vermoeiend…

tot de winterdag de zondag alles dicht ging sneeuwen, liep ik door de weekse dagen alles droevig achterlatend. -------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2008.…

Tenslotte krijgen lio's 'Leren leren' Aan dames in de knop en jongeheren De zevende, dat is de Dag van Morgen Maar ja, 't is ook de Week van 't Nederlands En Kinderboekenweek, maakt die nog kans Als kandidaat voor een sonnettenkrans? 'k Mag lijen dat men straks meer leest dan thans!...…

De dag wacht af houdt adem in geen palmen wuiven nog boven de loper naar de poort door drukke straten wordt geen hosanna meer gehoord. En stil en verlaten ergens buiten de stad huilt de koning om de toekomst van hen die Hij altijd heeft liefgehad.…

De tijd is zo spannend nog zes weken te gaan dan zal in dat kamertje een mooi gevuld wiegje staan. Ik zie haar steeds lopen het buikje vol en rond naast haar dat lief ventje bruisend van energie en gezond.…

Je gaat niet naar de Apotheek om een half pond drop te halen of het snoepje van de week maar medicijnen voor je kwalen. Je gaat niet voor je plezier doosjes pillen en poeders inslaan er is helaas geen concurrentie hier anders zou je naar die ander gaan.…

En ik zeg, ja hoor, vórige week. Je pakt m'n hand en zegt, wat ben je kóud, 'k warm je handen wel... en ál die tijd dat we bij je zijn, zitten we hand in hand, niet omdat ze zolang kóud zijn... we houden de band, tot we weer weggaan, je aandacht verslapt.... tot volgende week?!…

Je laat me hier alleen in dit stille huis. Maar lieverd wanneer kom je weer thuis? Je laatste kus en laatste blik. Je lieve woorden..ach maak je niet dik. Volgende week sta ik weer hier. Jij bent toch mijn knuffeldier? De trein vertrekt en ik kus je gedag. tot maandag. Maar nu moet ik weer op je wachten een hele week lang.…

Ongelovig kijken handen als blind naar jaren, maanden en weken nagels, niet gelakt, spitten en draaien om en om het voelt en voelt en voelt ja het voelt als bijna niets geen tijd meer te verliezen om driehoekjes te plakken iets meer pit in de pritt verdorie, waar is die blauwe pen hij schrijft zo soepel alsof letters lijken te dansen…

Ik wil je iets willen vragen Want opgeslagen vrienden Zijn absent Weet hun namen niet Ze waren nog klein Zelf hun vriendengezicht Klein opgeslagen Maar Jij zou het moeten weten Of Heb jij ze ook niet gekend Kind alsjeblieft Mijn kinderjaren Wek mij.…

Weekritme helder, op vrijdagen vrijen en zondigen graag op de dag van de zon. Maar wat te denken van dinswoensenzateren? Ik houd een donderpreek op mijn balkon.…

In een donkere steeg zit de jongen van het laffe vluchtmisdrijf met te veel promille in zijn lijf in het week-end. Ziek van angst en spijt slaat hij zijn handen voor zijn aangezicht en beseft wat hij heeft aangericht in het week-end.…

Een Week van de Croquet, dat was het plan Maar er is nu al ruzie uitgebroken Want de frituur was nog niet aangestoken Of hup daar vloog de vlam al in de pan Kreeg Mora van Van Dobben dus te horen In eigen vet maar lekker gaar te smoren.…

Hij is een misantroop voor enkele weken.…

Eéns per week droog ik beha's én zie ik de buur...…

Aswoensdag : Ik koos weer 'n heleboel EIeren voor mijn geld, Witte Donderdag : Ik heb geregeld een EItje met iemand gepeld, Goede Vrijdag : kip met gouden EIeren geslacht, Stille Zaterdag : op EIeren gelopen, zoals verwacht … Wat ’n week ! voor ’t hele EIereneten op Pasen heb ik me afgemeld !…

De Zoon van God aan 't kruis Vervolgens Stille Zaterdag Bezinning van kwaad en zonde 't Mensdom weet niet wat zij heeft gedaan Geschreeuw van de onwetende mensen Op Vrijdag, Zaterdag was 't stil Daaropvolgend het geluid van de schuivende steen Terwijl het geweeklaag van de vrouwen stopt Ogen leken te bedriegen Voor onz' zonden gestorven…

de mantel van het zwijgen hangt weer om mijn schouders de zakken propvol stilte ik hou ervan de stof zacht langs mijn lichaam te voelen glijden in waterdichte plooien en te horen hoe goed niets zeggen bij mijn persoontje past zo kan ik dagen en zelfs weken lopen tot jij dan heel behoedzaam in dit stille pakje tast…

in een eeuwige beweging verpulvert mars de lente slaat de slinger van de tijd in hersens en weke lijven stille velden beplant met witte kruisen verschijnen na gas en massale dood stenen doodsbloemen met namen de hete tranen van hun geliefden druipen langs koud kil marmer in de beschaamde aarde…

Laat nog een beetje van jou over in mijn beleving der ziel. Laat nog een beetje van jouw liefde heersen over de haat en wrok jegens mij. Laat dan, ons in onze diepste kwaadste uren nader komen. Laat het hart achter en ook de boze geest, maar ja laat dan een beetje van de wereld over... over voor ons, wij twee, uiteen en toch dicht in elkaars…

Geef me, alsjeblieft, nieuwe warme armen om mij heen. Armen die míj willen vasthouden... en geen ander! Jouw voorganger had zijn armen gebroken: want hij hield teveel van mij dan hij aankon. Bovendien was de zon uit zijn verleden! Nee, laat me vallen om me heen: jouw armen, ter bescherming tegen kou en wind... waarin het kind eindelijk thuiskomen…

Slootwaterhemel, maanverlichte weg, bomen – stil oud geworden.…

In jou heb ik mij verloren, mijn hart met alle toebehoren. In jou zie ik de toekomst gloren, die zich door storm, regen en wind niet laat storen. Met jou wil ik tussen de sterren zweven, over sneeuw witte stranden gaan. Met jou wil ik opnieuw weer leven, op de hoogste bergtoppen staan. Ik wil met jou huilen, ik wil met jou lachen.…

Mocht in de stille kerstnacht een kleine smeulende vlam geboren uit de ster van Bethlehem op me neerdalen, door mijn huid dringen zich bescheiden schuilhouden binnen aders en zenuwen als een onschuldig brandend stipje onder weke pollen vochtig mos somtijds vermanend gloeien of even aanzwellen tot oplaaiend vuur waarin moed en hoop liefdevol…

godzijdank is er de leeslijst van de middelbare school die de afgedwaalde geesten voor de honger zal behoeden leerling leest De stille kracht maar zijn radeloze blik doet het ergste soms vermoeden…