Alle inzendingen over stilte OR sprakeloos OR eeuwigheid

dichtgeslagen sprakeloos onder de indruk jong en zo broos. leed en pijn van zich af geschreven slik, -stilte- mag ik, heel even.…

de klok kruipt in stilte van alleen zijn wacht sprakeloos met lege stoelen vol herinneringen houd mijn hand vast nu alles voorbij gaat…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

in het stiltegebied dat sprakeloos maakt wentelen woorden naar oppervlak. kwetsbaar. gedachten nog bladstil, moet ik wennen aan een wereld van breekbare zinnen, aan het platgetreden pad. in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

open je maar mijn bloem van stilte sprakeloos in kleur bloei je woorden in geluidloos bekoren uit het diepst van je hart heb het fluweel van je bladeren met warmte gestreeld zacht wiegt je schoonheid nog ongerept als een kind op de zoele zomerwind hemels voelt het lied als ik jouw bloeiende stilte in deze aardse solo geniet…

Is als een verrassing tot in de eeuwigheid. Mona Lisa, grote diva een schilderachtige Maria zal je altijd zijn. Jouw glimlach koestert het verlangen bij al die mannen die virtueel in jou gevangen zijn. Mona Lisa, grote diva Eva voor de eeuwigheid. Sprakeloos houdt jij mij gevangen. Verleidt jij mij voor altijd.…

hier en daar een uitgevallen telefoon de lijn is dood leve de lijn de dood hier en ginds met stomheid geslagen tongen sprakeloos, als bij een mooie kus wij kiezen stilte tot elkaar, zodat er mild verdriet kan komen en verval van spel: pionnen in de doos.…

Sprakeloos komt het beeld langzaam tot leven. Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

Ik loop op mijn weg Nachtenlang sprakeloos Dagenlang in stilte Was dat mijn weg? Vooruitkijkend door mijn achteruitspiegel Langs mij heen kijkend door jouw ogen Jouw weg was de mijne Ik stond alleen mezelf in de weg…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Er waren vele liefdes er bestonden kleuren namen zonder namen, plaatsen zonder tijd maar alles verbleekte, in het zicht van dat éne Licht.…

...grote ogen ...kijken vragend ...zonder woorden ...onder de indruk ...overdonderd door klank ...niets te verwoorden Sprakeloos zijn ...…

Lippen fluisteren teder de taal der liefde zij dichten woorden ...…

in mijn stilte vind ik geen woorden die je kan lezen noch kan spreken zelfs fluister is niet te horen beeldt enkel uit tweevoudig jou in mijn ogen gebaar jij de warmte die je doet zinnen en ook doet weten zelfs mijn lach is niet te breken licht steeds op eenvoudig jou…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren sprakeloos…

Ik wilde .. ... ... ... .. .... ..... ... .. ... ..... .... Maar … .... .... .... .. .. .... .. ... .... .. .... Toen .. .... ... ... ..... .. .... .... ... .. .... .... .. Dus …. .. ..... ... .. .... .. ... .... ... .. .. ...…

De mond verbiedt het spreken kostbaar licht het niet verdraagt de pijnboom waakt over de stam ontkiemen wordt geweigerd emoties strelen het gevaar dwaling zoekt de warme corpus hoogtepunten dag en nacht stroomt de hars het wilde kleven zaad verspilt op droge grond waar Onan’s scepter heerst.…

verblijven sprakeloos turen naar het heelal…

je schreeuwde stilte mijn woorden waren sprakeloos alleen mijn handen konden je bedaren in ervaren van verdriet maar ik was er niet beeld en woorden konden je niet aarden je was alleen miste schouder en die warme arm om je heen toch ben ik gekomen in de onrust van je nacht we bevochten samen al je dromen…

ze heeft weinig om het lijf maakt schaars gekleed onzichtbare rondes als woorden stokken kruipt ze omhoog en bivakkeert in je keel ze slaat haar tenten op met sprakeloos vertoon je bent met stomheid geslagen haar woordeloos verblijf laat je zwijgen stilte heeft ze op je lijf geschreven…

sprakeloos loop ik eindeloos door de straten van nergens ik ben de weg kwijt wie helpt mij stomverbaasd kijk ik naar de eindeloze stille wegen die nietszeggend het asfalt niet verteren ik ben de weg kwijt wie helpt mij ineengeslagen kijk ik naar alles om mij heen stilte is de overheersing van het alleen zijn wie helpt…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…