Alle inzendingen over stilte OR sprakeloos OR eeuwigheid

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Uit het stof, kwam voort het zwijgen, daaruit het eerste woord, omdat er niets meer was, was het sprakeloos, alleen de stilte aangehoord, er viel niets meer te wegen uit de zee die steeg, daar ontstond een laatste woord, verbond daarin alles met wat lijdt te leggen, maar dat is nooit genoeg, dat woordloze blijft leeg, of de dood heeft…

hart ja of verstikkend leven een laatste zucht dan voor eeuwige rust met blauwe lippen de blik al oneindig gericht briest koel de wind een laatste doe iets als klein een gebaar mij stilt tot verzet want wie leven wil doet zich spreken alles alles wat ik nodig heb is vrije adem om te leven te spreken ook…

De klank van mijn oude vleugel wordt zwak en schril: er is iets versleten in hem, diep van binnen. Er valt niets te herstellen, er valt niets te beginnen: tegen een doodlijk euvel kan men niets beginnen. De arme zwakke klanken zullen ijler stijgen, (waar bleef de sterke, volle klank van hun jeugd?) tot ten leste komt het verlossende zwijgen…

Dit geeft een rustige bezonkenheid aan 't leven der natuur in deze streken: stilte omhangt wat is bezweke' en een nieuw geslacht wordt stil verbeid. Maar in de mensenwereld krielen dooreen, dat wat opkomt en dat wat vergaat. Vreeslijk is dit: stank van ontbinding staat zwaar rondom jonge, argeloze zielen.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

De stilte is voor eeuwig Geen woorden uit jouw mond De dood heeft jou verslonden Voor altijd is het stil Ik zal je niet vergeten Voor altijd in mijn hart…

Verloren dromen Levend in de nacht Vervlogen dagen Jaren Eeuwen Verborgen schatten Liefde Jeugd De tijd staat stil De stilte leeft Schaduwen van mensen Mensen uit mijn dromen Dromen verloren In de stilte Van de Eeuwigheid…

je speelde in mineur de witte vleugel treurde donkerrode rozen beschaduwden jouw klankbereik je zong voor mij over stilte en wat eeuwigheid de tijd waren we kwijt heb je de hand gereikt nog voor het slotakkoord onze liefde had vermoord met donkerrode rozen zijn we stiltedansend weggegaan de vleugel dichtte zonder vingers…

Zwijgen is een wijze van antwoorden en hoort bij de woorden zoals het sprakeloos zijn. Wie sprakeloos is, blijft steken in een wanhopig zoeken naar woorden. Ik verzucht tot een blik die jij alleen kan begrijpen…

Jouw vraag maakte mij sprakeloos, een geworpen steen, beroering als een windvlaag verzuchting in de struiken ritselden traag door de nerven van de bladeren tintelingen onhoorbaar slechts rillingen in kloppende aderen streek door merg en been bracht reuring in het water, stilte was ons allereerste woord antwoorden komen later…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Niet stilte van je stem omarmt dit land of zwijgen van riet langs sprakeloos water. Behoedzaam adem ik wind en later storm bang voor wild geworden wolken en hemel van blauw als schuim gevlokt golven breken. Basalt geboord in duinzand weerstaat je schreeuw en waardeloos zeeafval het eerste zand nog kleurt.…

Precies midden in de hoge kathedraal stond de reuzeneik straalde stille respect uit al z’n takken Geknield tussen beendikke wortels staarde ik sprakeloos omhoog maar zag niet eens de kruin bladeren vormden het dak de hemel was eikengroen God was boom geworden Niemand om me heen klom ik omhoog richting de stilte…

de stilte is pijnlijk maar vergeleken met de pijn van hen die hier hebben geleden mag het geen naam hebben minstens 70.000 onschuldigen van vlees en bloed lieten hier het leven en vonden een plek in één van de massagraven sprakeloos en vol verwijt denk ik waarvoor en kijk terloops naar dit schuldige landschap waar de heide thans nog…

je zei helemaal niets maar sprak me wel aan sprakeloos was ik…

je zei helemaal niets maar sprak me wel aan sprakeloos was ik…

je Moeder zit aan je bed haar hart is gebroken door wat jij deed sprakeloos... Zal het nu anders worden? Tranen vallen, in stilte lijden ondragelijk hoe moet het nu? Je wordt geliefd en je begrijpt het niet... je voelt het niet zal het ooit beter gaan?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Hoger op, op staande voet, of bezwijken zult ge, en smachten, aan die droeve doodsgedachten: hoger op, in 't eeuwig goed! Eeuwig, onverslensbaar Eén, al bezielend, al belevend, hulpe in nood, en bijstand gevend, U betrouwe ik, anders geen!…

van je gezicht sprakeloos kus…

Met geen pen te beschrijven met geen woord te zeggen op geen enkele manier uit te leggen Ik doe mijn best maar de woorden blijven op mijn lippen kleven als ik je wil vertellen dat ik heel mijn leven op jou zou willen blijven wachten komen de woorden niet los van mijn tong maar maakt mijn hart een sprong iedere keer dat ik naar je kijk…

Tranen beuken machteloos, woede ligt op mijn tong, vuisten huilen vruchteloos van verdriet dat ik niet bedwong. Hersenspinrag, doolhoven van smerige smart: verdronken in duistere kloven ben ik slaaf van een slinkend hart. Verzet tekent een open wond, bloed scheldt: "Rood", gil ik gedreven. Ik! open mijn brandende mond; de leugen valt…

Zonder een verlangen vraag ik mijzelf waarom ik alleen mijn eenzaamheid niet wil verlaten en wacht op dagen die zwijgen en woorden die volgen wanneer ik mijzelf weer zichtbaar maak.…

hij had een onbeschrijfelijke zin in woorden zijn ogen vraten zich door kilometers boek het was zo erg dat als de kinderen hem stoorden zij werden verrast met een literaire vloek zij had een ongeneeslijke drang tot schrijven haar hand vergroeide met haar vergulde stift waar iedereen dan ook beter af kon blijven omdat je anders in haar geheugen…

is niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren sprakeloos…

Dit is vreemd zo te blijven hangen in het verlangen naar een teken van jou. In teken en taal spreken wij al zo lang niet met elkaar de geborgenheid die ik vond, jouw lach in de avond is voorbij wat aanbrak was een kille morgenstond waarin zelfs tussen koude woorden geen traan zich meer bevond.…