Alle inzendingen over stilte om verleden t

Mensen praten vaak over toekomst, 'een mooie toekomst in 't verschiet'. Maar hoe kan men dat nu weten want de toekomst is er nog niet. Werkelijkheid ligt in 't verleden wat een ziener ook beweert. Wijzen doen of laten heden wat uit 't verleden is geleerd.…

Ze ziet een man zitten met een duister verleden maar ze ziet hem niet resideren zoals hij er eenzamer bivakkeert er zijn geen sentimenten in zijn ratio of eerzucht geen leedvermaak of wraakzucht er is een stilte in zijn binnenste en hij zit ermee dat ze hem zo ziet brommen alsof zijn duister verleden niet meezit in zijn vertoeven.…

Oorverdovend is de stilte Oogverblindend ’t smetloos wit Eeuwig groen de verre bossen Stralend blauw de hemelkoepel En mijn hart is vol verlangen Naar de tijd dat ik zwierf daar Over dat uitgebreide ruime veld Daar zwierend over bevroren water Van sloten, vaarten en het meer Genietend van de rust en vrijheid Van zuivere lucht en helder…

Gevraagd enig teken is het gegeven Aan de zielen der doden ongemeen Doch slechts de stilte getuigt het verleden Het eeuwig zwijgzame in duisternis regeert…

Bang Zo graag willen Niet durven 't Is zo wrang! Gebroken Beschadigd Door 't verleden Angst onuitgesproken Breekbaar Twijfelend Tot hier, niet verder Zo steek ik in elkaar Verward Zo graag willen Die stap zetten... Naar jouw hart Verdriet Geesten uit 't verleden Die alles steeds verpesten Op liefdesgebied.…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

Brachten zij tonen uit een vér verleden? Ik weet niet - of was alles droom of waan? 't Kan zó niet zijn! - Eér heeft de stilte een taal Dan aller zomervooglen lied in 't woud Dat onverstaanbaar van de takken glijdt - O, ik geloof óns wordt in eenzaamheid Somwijlen een mysterie toevertrouwd... Dat wij vergeten moeten - telkenmaal.…

't Is smartlijk zoet: - en bij het treurend klagen, Om wat te snel verdorde op 't levenspad, Plooit soms een lach de wang, van tranen nat, Een dartle lach van lust en welbehagen. - Wist zo mijn luit, in 't lied U opgedragen, De Erinn'ring aan 't verleden op te dagen, Van 't schoon Verleden, dat ik nooit vergat, Licht zoudt ge, als vroeger…

om de stilte te verbergen schreeuwt hij longen uit zijn lijf zweet hij onrust uit zijn poriën balt hij vuisten pijnlijk stijf om de stilte te verbreken droomt hij zinnen tot een boek krast hij regels in het hout buigt hij woorden om tot vloek om zijn stilte te begrijpen droogt zij tranen in zijn ziel kust zij pijn uit het verleden raapt…

Weemoedig de mens gevangen in z'n verlangen naar 't verleden…

Binnen een minuut is de toekomst al een feit net als ‘t verleden…

Verleden voorbij. De toekomst die weet je niet. Een dag in 't verschiet.…

Brachten zij tonen uit een vér verleden? Ik weet niet - of was alles droom of waan? 't Kan zó niet zijn! - Eér heeft de stilte een taal Dan aller zomervooglen lied in 't woud Dat onverstaanbaar van de takken glijdt - O, ik geloof óns wordt in eenzaamheid Somwijlen een mysterie toevertrouwd...…

En elke mei keert haar geloof Terug aan 't eeuwig groene leven, En vol van bloot en teder loof Staat zij weer in de zon te beven,- Doch kiemt en geurt en wuift zij weer, De tuinman snoeit en snijdt haar neer.…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Ach, dit pad is platgetreden; Bilderdijk verwoordde 't al: in 't verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal. Keizer Karel I, de Grote, bouwde aan dit ideaal; Karel V en Bonaparte, Adolf Hitler, allemaal wilden één Europa smeden, maar 't verdampte na hun val. In 't verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal.…

Op de vleugels van 't zijn Balancerend op de drempel langs je lippen trilt geluk maar je ogen tonen twijfel 't gevoel staat onder druk Als de stilte wordt verbroken door 't verstand dat met ons lacht strelen zachtjes onze handen wie had dat van ons verwacht?…

zijn leven achterwaarts liep en hij vertelde het allemaal aan mij Ja zelfs mijn kinderen kennen zijn verhalen en luisterden net als ik het deed totdat de dementie de overhand kreeg en hij in stilte het verleden sleet.…

Uw zwijgen, vol van diep verleden, schond een dom rumoer van steedse beuzelaars; Nog flikkerde 't hert door uw struiken rond; Nog brandden geen lupinen, kaars naast kaars, Hun gele blijdschap in uw tragisch paars, Met stroeve bossen tot de horizont; Nog lag flapp'rend geen lap van vett'ge krant Op platgezeten mos van heuvelrand, Met sinaasappelschillen…

 Echt mijn eiland kun je nergens vinden derhalve besloot ik daar te gaan wonen In de stilte, gedragen door lente winden met muziek, vol van haar tederst tonen    Ik staar in de toekomst en het verleden en ik voel de milde warmte van de zon Ik zie ons beide de regenboog betreden ik zie ons in de maanden toen ´t begon    Ik minde jou zeer, jij…

Rust en stilte, het heden en verleden samen komen.…

Soms krijgt verleden een staartje .... Sinds we in elkaar 'wonen' zijn we nooit verder dan een hartslag verwijderd van de ander dat is houden van elkáár…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier.... en toen…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

Reeds lang diep in de schedels gevallen ogen, gebroken ruggen, vergane oren, zullen niet meer zien, niets meer voelen, nooit meer horen. Laat staan spreken.…