Alle inzendingen over stoppen

Bij het stoppen gevallen, en je scooter oprapend geraakt door een vrachtwagen, achteruitrijdend, je niet gezien. wielen branden over je heen, het was je 'lot',zo jong, zo onwerkelijk. Het waren de laatste secondes tot je dood.…

We zijn net hyena’s we bijten en we schoppen we weten niet van stoppen er komt misschien geen volgende keer Dus zoeken we een zwakke iemand met een, ons nét te grote smoel Jaaa! die gaan we eens even pakken Heerlijk, we verveelden ons stierlijk, maar we hebben nú, door die zwakke, weer een nieuw doel!…

Het liefst zou ik willen dat er geen oorlogskinderen waren Met ellende in hun hoofd en modder in hun haren Het liefst zou ik zien dat we de natuur met rust laten En dat we eens zouden stoppen met elkaar om niks te haten Het liefst zou ik willen dat we onze moet-cultuur achter ons lieten Zodat we meer van het leven zouden genieten Het liefst…

Mijn macht was door niets te stoppen maar toen kwam Monica op de proppen. - Ach, 't ben jij m'n beste Bill, - of ik jou herken, maar natuurlijk, zwijg stil. - Wat jij verkeerd deed, kan strikt genomen - ieder van ons wel eens overkomen.…

Wouter wil niet met Jan Peter ons wordt verteld dat we samen moeten werken Er is geen vertrouwen meer in de jongens er is geen grond meer voor samenwerking wij moeten alles slikken Ze kunnen niet meer met elkaar maar zonder wordt het helemaal niks dus komen de vrouwen nu aan bod Want dan pakken we Jan Peter en ook Wouter bij de kont stoppen…

"Ik", vond het allang "best", Een man die sokken stoppen kon. Liever had ik jouw voeten, Zo, zonder sokken aan. Zo, 's morgensvroeg als ik je thee bracht... Stiekem even kietelen... Daar hield je niet zo van. Waar bleven al die sokken In al die vijftig jaar... In stoffige dozen... En rommelige laadjes.…

Ooit had ik een mooi doel, het kwam op mijn zeldzaam pad, zal ik stoppen of doorgaan ? zonder nadenken, enkel gevoel. Ontsprongen kracht van de zon, in passie, genegenheid zo warm, vele mooie werkelijke dromen, vanuit mijn ziel, de eeuwige bron.…

(mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923) Van wie die bossen zijn weet ik misschien zijn huis is in het dorp bovendien Hij ziet mij niet even stoppen en zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren Mijn paardje zal wel denken waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken tussen bossen en de bevroren…

het leven is een kleurplaat vanaf het begin en wij wij kleuren haar zoals het hoort zo mooi mogelijk in de kleuren moeten kloppen de zon warm geel en groot het gras moet lekker groen een roos hoort bloedje rood zonder deze logica slaat alles immers dood en kun je beter stoppen maar daar breng ik tegen in dat het slechts een kleurplaat…

Ben met de hond uit, dat altijd en eeuwig…, maar het moet, van stap voor stap, stoppen en dan weer opnieuw gaan lopen. Trillende zomerhitte ligt over eindeloze daken, van familievuurtjes kringelt rook omhoog vanuit het koele park tot aan de hemelboog. Het zijn de beelden die mij raken.…

Het is een jaar geleden het was vrijdag 13 sept. 2019 het was precies twaalf uur wilde het tv-nieuws zien kreeg de heer Martin Meiland u weet wel van t chateau "Wijnen, wijnen, wijnen!" riep ie, 't is half twaalf ik begon doorgaans met wijn om half een in de middag ik dacht is ie bedonderd ik dacht, ben ik bedonderd ik raakte…

‘Ziet u die lage druk bij de Azoren?’ Sprak met een breed gebaar de weerprofeet ‘Vandaag was het bij ons nog tropisch heet Maar dat orkaanfront gaat de boel verstoren’ De jongensboekentaal van Erwin Kroll Die maakte hem iconisch in zijn rol…

Hij ziet het hakblok wederom verschijnen Dus hij beroept zich op staatsveiligheid Als president wint hij zo wéér wat tijd Maar een artikel laat geen moord verdwijnen Ach Desi droom nog maar een tijdje voort Alleen daarin heb jij het laatste woord…

dat zij niet meezingt mist hij niet haar stem sloeg nogal over zij was de woorden altijd kwijt maar ach hij werd steeds dover geraniums verbleken zoals zijn leven doet hij streelt haar kussen op het bed als allerlaatste groet haar foto draagt hij op zijn hart zodat zij het hoort kloppen en zij ook weet wanneer voor hem het tijd is om te stoppen…

zonder jou aan mijn zij… Jij was ongelukkig, nu ben je vrij… Zoveel schrik was er na je dood… Zo onverwacht ook, het ongeloof was groot… Ik voel me zo schuldig, het moet mijn fout zijn geweest… Het is zoiets waarvoor je onbewust vreest… Ik loop richting het bulderende water… Het moest er toch van komen, vroeger of later… Ik begin te rennen, stoppen…

Ik mag mezelf niet gaan verliezen kan niet anders dan dit stoppen Moet echt voor mezelf gaan kiezen zorgen dat m'n hart weer normaal gaat kloppen. Laat me weer vrij zijn en m'n vleugels spreiden Voel me nu zo leeg en klein wil nog meer verdriet vermijden...…

Mijn tranen zeggen "ik zal je altijd blijven missen mijn zoon" Mijn verdriet is niet te stoppen en overstijgt nu mijn liefde Mijn hart is verscheurd en het doet nog steeds zoveel pijn De gedachte dat ik je nooit meer vasthouden kan Wil mijn verdriet niet verdringen nog ontkennen Mijn tranen soms verdrongen door frustratie en woede Nochtans…

Start nu maar de machine Laat de motor draaien Volledig vol met benzine Nog even handje zwaaien Daar gaan we weer Voor een dagje toeren Gezwind in het verkeer De wind ’t gezicht beroeren Langs de akkers en de weiden In de schaduw van het bos De chauffeurs die ons benijden Op de wangen een koele blos Stoppen voor het rode licht Dan…

languit midden op de weg met wat gras bij paaltjes hoe zalig maakt die steg ik kijk me in een deuk je bent écht wel geniaal ligt daar mooi voor lijk mooie oplossing meteen ook voor al die carvandalen scheuren voor niet te talen stoppen bij jou onbewééglijk in dialoog met puur natuur je gaat metterdaad alleen pars pro toto is echt…

Wenden draaien attakeren plots versnellen stoppen vallen opgeheven stokken brallen chakka! Hinnikende ruiters hijgen hoog gesnoerde laarzen rijgen petten zeilen schreeuwen vechten chakka! Spetterende gouden bekers vlaggen sjerpen zwoele vrouwen manen staarten ruwe touwen chakka!…

nog een andere velo zonder buis en met een grote bel wie steelt er nou zo'n velo langs deez mooie kreek, waar de populieren als flikken stilaan geel worden en de pielen op de kant tegen elkaar aanschuiven, de maan op jou schijnt en ik mij vasthou aan oe heerlijke achterwerk, wij slingerend door de knoeterige polderweg dansen, effekes stoppen…

Open de deur, ik ben het maar Ik heb dat wanhopige gevoel En problemen staan voor me klaar Ik weet dat je me hoort kloppen Dus open de deur en laat het wachten stoppen Gaat er achter dat alles een koninkrijk schuil? Is er dan een God die van ons allemaal houdt? Geloven we eigenlijk überhaubt wel in de liefde?…

het allemaal Een huilend kind huilt in elke taal altijd als een kind Nee, ik ben niet blind En ik ben niet doof Niet doof voor de roep om een mensenbestaan maar hoor veel te hard de soldatenlaars gaan Ik hoor het geweervuur als drumsolo's slaan de dood gaat op roof Nee ik ben niet doof want ik zie en ik hoor het, maar kan het niet stoppen…

Ik wil die leegte zo graag vullen maar de beslissing dat wij zullen stoppen met wederzijds beminnen zal een nieuwe toekomst laten beginnen. Moed en vertrouwen moet er zijn dan verdwijnt de ergste pijn Tijd heelt uiteindelijk iedere wond en geeft ons weer de vaste grond.…

Door ons dochtertje zal ik nooit van jou loskomen maar mijn tranen zullen stoppen met stromen Ik zal troost vinden in de pijn Ik zal er niet meer voor jou zijn 16 jaar gaf ik jou van mijn leven Nu zal ik jou niets meer geven Ik zal deze strijd gaan overwinnen wat rest is opnieuw te gaan beginnen Voor het eerst alleen Mijn hart…

Ongelijkheid stoppen, met behoud van de drijvende oerkracht van eerzucht; kwaad bestaat omdat men het toelaat het goede -de grootste macht- door individualisme versnipperd is geraakt.…

Laat niets en niemand ons nu stoppen op onze weg naar die verheven toppen. Kom en neem mijn hand, de gouden berg wenkt; verzegel onze band en mijn lief, gedenkt, al wat de liefde schenkt.…

verhaal in de nacht zo duister luister naar de profeet zo nep maar de dwergen kijken op naar de berg met op de top een reus half kapot en op zijn schouder staan wij zo vrij zo licht zo verplicht om door te gaan breng ons naar beneden verleden is een koffer draag het mee wat kan je anders doen dan jezelf zijn oen poen rood groen stoppen…

Centrum der aarde, vermenigvuldigingsfactor generatoren in actie, georganiseerd vluchten oorzaak in het heelal, intelligentieverschillen het openstellen verdwenen, leerproces komt op gang velen zullen begrijpen, wij zijn de geroepenen het uit zich overal, in alle lagen der maatschappij eerst nog onwennig, resultaat acceptatie niet meer te stoppen…

De hele lente en zomer door was hij actief en niemand kon hem stoppen en toen het herfst werd waren alle mensen verstomd en stonden stram en lieten voor altijd hun hoop varen en zo kwam er geen goed eind en geen revange maar stonden ze in de winter kaal en berooid nooit meer af te wachten op de lente en de zomer.-…