Alle inzendingen over stoppen

Overstijgt gevoel, om een gelijke horizon te zien, wat een begin – en tevens eindpunt zou zijn, ook weer vreemd en gênant als je die vrijheid claimt, verwant aan gongslagen van verandering zoals we die in elkaar herkennen, om het mechanisme te verleiden, de wijzers van het uurwerk – tijdelijk - te stoppen, pijn te mijden, die van tijd en…

Centrum der aarde, vermenigvuldigingsfactor generatoren in actie, georganiseerd vluchten oorzaak in het heelal, intelligentieverschillen het openstellen verdwenen, leerproces komt op gang velen zullen begrijpen, wij zijn de geroepenen het uit zich overal, in alle lagen der maatschappij eerst nog onwennig, resultaat acceptatie niet meer te stoppen…

En ik, krijg de intentie, om handen en voeten te gebruiken om die niet nadenkende idioten, tot nadenken te stemmen, te stoppen met bombarderen zodat onze mensen kunnen worden thuisgebracht. Met de vuist op tafel, een voet tussen de deur, wanhoop op gezichten moedeloosheid voorop, wanneer is het nou STOP met die ellende?…

het lijkt dichterbij te komen dat kruit van het verderf wij stoppen met dromen ervaren weer duidelijk de scherf tussen goed en kwaad het moet worden gezegd zonder respect voor jezelf en de ander kan het gif bij ieder naar buiten stromen vrijheid gedenken wij daarom niet voor niets en elk jaar weer en niet alleen voor het vrij uiten…

Zo’n mustang sport model met open dak, een zwoele zomeravond met even stoppen op een open plek onder de volle maan en wat er dan op volgt, wanneer je zo alleen bent, zo saampjes met zijn twee. Geen cent op zak, nou ja, drie vijftig nog in’t buitenland zo ver, wat water en wat brood gekocht en hoog die duim.…

Huisvaders stoppen op een parking voor activiteiten waar moeder de vrouw niets van weet. Bedienden verkwanselen uren achter de computer zonder veel te werken. Fatsoenlijke mensen worden soms door een onrust gedreven die ze zelf niet snappen, gewoon omdat onze soort zichtzelf in stand wil houden. Oerdrift.…

grote witte wapperende onderbroeken en blauwe overalls aan de lange waslijn de pet van de werkman het shaggie tussen dunne lippen geplakt een gebutste trommel onder de snelbinder brom en korte knik als groet lege straten waar zelden iets gebeurt behalve het arme paard dat op hol slaat en de held die met gestrekte armen het dier stoppen…

Totdat het stoppen moet. Vraag aan een mensenhart, waarom het blijft kloppen. Vraag aan uw eigen hart, waarom u best vaak lief bent, maar ook haatdragend doet. Het zal u antwoord geven. Wanneer we ons ganse hart geven, dienen we al wat leven leven geeft. Geven we liefde aan elkaar. Leven we, onsterfelijk, in alle harten voort.…

de boeren, de burgers die warmte is zo voelbaar bij Caroline die is amper te vinden bij Marc en dat is jammer voor Marc en door hem voor ons, het volk het volk van het Koninkrijk dat volk heeft massaal niet alleen voor zichzelf: de burger ook niet alleen voor de boeren maar voor de liefde gestemd een beweging welke niet meer is te stoppen…

Is het een daad van preventieve rouw? Clown Bassie zet ineens z’n neus op rood Of zag een klokkenluider levensgroot De twitternaam @BadAlbert op z’n mouw? ’t Is wennen aan ’t idee, maar kan het zijn: Een B&B van B op Drakesteyn?…

ze is mooi, zeg ik, die het kan weten omdat ie zielsveel, niet te stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft…

moet ik dat geloven, Als ik altijd tegen tranen vecht Van jou zal ik altijd houden, En ik voel je liefde om me heen Maar als god zijn engel terugneemt, Dan zijn we weer alleen En toch moeten we verder, Al doen mijn voeten zeer Mijn weg loopt nog niet ten einde En ooit zien we elkaar wel weer Wat doe je als de enige die je tranen kan stoppen…

vandaag is het de hoogste tijd ik wil die vieze stofboel kwijt waarvan ik maar moet niezen gevallen kruimels boterkoek en spinnenwebben in de hoek ik heb ze in de smiezen ik spic en span me spoedig in het zweet staat op mijn onderkin van zuigen en van kloppen ik blik en veger in het rond ik raag en zwabber het plafond en ben niet meer te stoppen…

Gedachten kolkend waarvan water zwart gekleurd, Je bootje oncontroleerbaar meegesleurd, Een stem die klinkt, je van je keuze beroofd, Stoppen met denken, tijdelijk onthoofd.…

Zolang het leven ons weg houdt van cynische mensen en een bepaald soort menselijk gedrag weet te stoppen. Als gevoelens weer de bron van ons leven gaan vormen waarin we kunnen zwemmen of springen en zelfs duiken. ......................................................…

Bij elk perron, waar je soms even stoppen moet kijk dan even terug dat doet je vast even goed want al doe je onderweg, ook vele plaatsen aan je kunt niet altijd in de tijd met iets terug gaan.…

Ik begrijp niet veel van wat je zegt Kind van mijn hart Kind van mijn leven met diep verlangen nooit meer te stoppen hou ik van je anders kan ik het je niet zeggen. Wil naast je lopen zo dicht dat ik je heilig hart voel kloppen Kind van de wereld ik was je moeder voelde zoveel pijn.…

In zonde ontvangen en geboren grote woorden voor een weerloos kind ik wil die woorden niet meer horen al schuldig voor het leven nog begint natuurlijk zijn we niet af en onvolkomen maar loopt het bij geboorte dan al stuk dit kind bevestigt al onze dromen we zijn zo blij zingen van geluk de kerk moet stoppen met dat drammen over zonde en schuld…

Maar amper kon hij de kinderen nog plezieren, Was hij te oud, moest hij stoppen? Is hij overgeleverd aan de gieren? Na de show droop hij zielsalleen weer af, een traan pinkend denkend aan de kinderen waarom hij altijd zo gaf.…

Ik wou dat ik bij machte was Jouw tranenvloed te stoppen En jouw hart dat ik ooit Als een open boek las Niet meer voor hem te laten kloppen Als ik maar bij machte was Als onbeschrijflijk pijn en smart Tot leven komen in jouw ogen Dan treft mij zwaar het besef Dat een getergd moederhart Al wil zij geen kwaad gedogen Slechts kan wensen dat…

dool je rond ik probeer je paden te volgen maar lieve God ik raak verward je staat op met de zon als de vroege bloemen belovend open gaan je plukt het graan dat staat te golven zwerft eenzaam door het land ik begrijp niet veel van wat je zegt kind van mijn hart kind van mijn leven met diep verlangen nooit meer te stoppen…

Tijd lijkt een zandloper die gewoon leeg wil gaan eens zal ‘t ruisen stoppen als wij weer bij elkaar staan.…

weer de piano bedient op de toetsen van bladerdeeg een broche op haar vest en krulspelden die de volgende strijd ging voorspellen, langzamerhand werd dit syndroom de stelling van de dag, een thema om reikhalzend naar uit te zien, want angst en pijn waren reeds ontgonnen tot fragmenten die nimmer meer waren te helen laat staan de groei te stoppen…

dijk onderbroken door een weg naar de einder een dijkdoorbraak van formaat een begin en een eind beider Waar alfa en omega volledig op zichzelf staan Een barriere bewust aangelegd dwars door de dijk die door de mens direct weer werd geslecht door de wens om door te gaan de mens weet van geen wijk Rijden naar de horizon zonder te stoppen…

Zo zal het roken stoppen. - Een grapje was dit slechts! Een krans verdient ons volk van braven; het geeft de roker nog een kans z'n eigen graf te graven.…

Hoe kan dit ooit stoppen, waar zal ze opdrogen? Intens leed in iedere traan, dag aan dag, wie kan haar troosten? Afgeslacht, nog erger dan beesten, vol met haat werden ze ter slachtbank geleid. Al die bange gezichten, wie? Wie kan ze omschrijven?…

I Je verlangen naar zijn trage wurggreep botst met zwakke zuchten naar de vrijheid slaafse trekken weten van geen eindstreep zochten macht in jou op vroege leeftijd jij begon en jij zult moeten stoppen niemand anders kan jouw wil verlossen maar je kunt voor hulp op deuren kloppen om zijn pijn je lichaam uit te rossen II Vruchten moeten…

die kleur en een zacht kloppen niet langer meer te stoppen, Ried hen, de roekelozen het speelgoed op te geven riep hen, de roekelozen naar een wellustig vozen. Weg van hun vroeger leven zijn zij naar knappe knullen weg van hun vroeger leven jubelend voortgedreven.…

En terwijl ik haastig weer een bladzij draai van ‘t stratenplan, verkneukel ik mij nu reeds op ‘t weerzien met Parijs Ik weet dat ’t een illusie is de tijd te stoppen, om te keren naar ‘t verleden, te proeven hoe het was - grandeur en armoe op een steenworp van elkaar, de geur te ruiken van de paarden, vermengd met smeulend pek van toortsen…

Waar bergtoppen nevelen doorboren avondlicht rood in rotsen brandt een echo machtig rondjes zweeft, zijn vederdek met wind verkleeft en nacht verschijnt aan schaduwkant daar wil ik je toebehoren Waar zon en zee elkaar verloren `s ochtends stormend vroeg ontwaakt wilde stromen niet te stoppen driftig donker golven koppen donderend…