Netgedichten

netgedicht (nr. 36.472):

Volmaakt gerijpt ?

Kleine Ster, we zijn lichtjaren zo ver
van elkaar, als polen op een oude planeet,
een stap zo dichtbij, als het oude – en
het nieuwe jaar, duidelijk gericht op
twee profielen uit één gedicht, versmelting
van parallelle gedachten, verschrompelt tot
een doel van beider harten, drinkbaar uit
de poel van klare wijn, een volmaakte
afdronk, gisting van een gerijpt festijn.

Overstijgt gevoel, om een gelijke
horizon te zien, wat een begin – en
tevens eindpunt zou zijn, ook weer
vreemd en gênant als je die vrijheid
claimt, verwant aan gongslagen van
verandering zoals we die in elkaar
herkennen, om het mechanisme te
verleiden, de wijzers van het uurwerk
– tijdelijk - te stoppen, pijn te mijden,
die van tijd en ruimte te scheiden, in de
stilte van de schoonheid te verdwijnen,
om de natuurwetten te foppen.