Alle inzendingen over storm wind sparen

van wensen en verwachten in beheerst smachten naar ben gestopt met roken voel het in al mijn knoken op chaotische dagen steeds maar op zoek naar wat essentieel lijkt te ontbreken aan een goed humeur dacht lang de koning te zijn met sigaret tegen onvervuld verlangen dat te lang blijft hangen nu is er alleen leegte die ik spaar…

Wees stil mijn hart Kom tot bedaren Doe het rustig aan Ga je krachten sparen. Wees stil mijn hart Je gaat zo tekeer Je bonst door heel mijn lijf heen Ik wil dat niet meer. Wees stil mijn hart Zoals je lange tijd was Je maakt mij onrustig En breekbaar als glas.…

Dromend van jaren liet hij haar bij hem sparen. Totdat ze naar uitendelijk de opening vsn de kooi zocht. Reddeloos noemde hij haar waarop hij haar in het diepe gooide zong; breek mijn hart mijn liefste en ik hou je aan de lijn. Zoals eens, voorheen zo zorgeloos.... zo zal zij ,nooit meer kunnen zijn....…

Er is storm op komst, misschien gaat ‘ie voorbij.…

Een wolf in maatpak, keizer zonder kleren Die muren bouwt en vluchtelingen weert Het ooit zo liberale land onteert De waarheid steeds in leugen doet verkeren De straten stromen vol, men schreeuwt: 'Jij bent Een ongewenst verklaarde president!'…

Het was niet waar wat breeduit werd beweerd Geen scheiding, maar gewoon verschil van mening Een truc uit de publicitaire training Marga heeft van Z. niet geroyeerd Nóg niet, that is, want na z'n laatste strijd Is Pieter Storms z'n breekijzer nu kwijt…

Alsof ik een kater heb Zo voel ik mij deze morgen Niet bitter, niet boos eerder blanco Even niets voelen Ik zit in het oog van een storm die nog lang niet voorbij is Die een leven lang duurt…

rode afdruk van je zoete kussen op transparant van liefdesbrieven giet ik in het glazen hart van de papier presse zodat verwaaien van herinneringen tegengaat…

Water kent haar grenzen niet krachtige en woeste golven dat de bemanning het schip verliet voor ze met storm werden bedolven Grootschalige redddingsactie een paar overlevenden ze leefden nog maar een fractie verankerd in al die regen In een moment van stilte stormgeruis in verandering de oceaan in luwe kilte tot haar wederopstanding…

Je handen zijn als ijs ze voelen somber en koud Je armen omvatten mij niet ze lijken zo ver weg Je kijkt niet meer naar me Je houdt me niet meer vast Je lippen spreken niet meer Je handen zijn niet meer zo zacht Als ik de tijd terug kon draaien zou ik alles anders doen Maar misschien is dit moment voorbij misschien hebben wij zelf om storm…

Het water koelt af, terwijl de discussie verhit. We liggen op elkaar, we liggen overhoop, en samen zijn we naakt. De spanning neemt toe, het water deint met ons mee. De spiegel beslaat, het is mistig en laat, mijn stem die overslaat. Nu klettert er sop tegen de tegels omlaag. Een golf van stilte volgt, we verzuipen in onbegrip, en…

“Er is storm op komst’, hoor ik de vissers zeggen, en grijze wolken vormen zich boven de wijdse zee. Maar de stuurlui aan wal lijken het niet te merken, zij gaan op in God en gebod, en gaan op in werken.…

De blauwe lucht Een oase van rust Een vogel zingt zijn prachtigste lied Dat langs de wateren voorbijschiet Onbezorgd Vol goede moed Leven in voorspoed Maar dan opeens vanuit de horizon Een zwarte lucht dient zich aan Woeste golven doemen op vanuit het water En vogels stoppen met het getater Eén moment Het omslagpunt is daar Zijner…

de storm raast voorbij drijft de mensen ondergronds de schuile kelders in waar rijen conserven trouw in het gelid 'later' voorspellen als alles is bedaard generatoren draaien rondjes terwijl buiten een wereld vergaat al veel te lang bestaat wat daar nu rondwaart komt uit de mensheid voort die elke bron vermoordt op zoek naar meer dan…

Wij kijken - houden ons vast aan onze handen in onze handen, de storm voorbij, niet gevallen, niet gebroken. Wij hebben niets.…

Zij tilt haar hielen over bergen van oneindig land huppelt met de wind en legt haar onschuldige glimlach bloot. Ik ben de buigende boom de nachtkijker die aan haar voeten ligt terwijl ze met haar zwaard een vuur van ongebonden passie spreekt. Het bloed stijgt en de hemel zwijgt waarlangs de vogels ijlen in het verre licht.…

Het heeft gestormd en ik was afgedreven nu kabbelen de golven weer verder ik ben weer terug in veilige haven dankzij iedereen die mij liefheeft De herinnering zal blijven het heeft een plaats in mijn hart het is van mij en jou en het blijft mij altijd trouw Nu leef ik weer verder, ik durf het weer dit is een keuze en besef steeds meer…

sneeuwstorm witte woorden in jas verpakt ruzie op glad ijs verkoelt…

Er is storm op komst, misschien gaat ‘ie voorbij.…

Als stormen komen, overdag, je staat in het volle leven, met gul en vriend'lijk warme lach, Wat zoveel plezier kan geven.....! Dan komt opeens daar dat bericht, je lieve kind, zo klein, is dood! Hij was jouw liefste levenslicht, plotseling, weg... de nood is groot! Er viel 'n bizar nare stilte in een mooi lijfje stil en klein.…

ze is niet echt op zoek naar zichzelf het lijkt alleen maar zo wanneer ze straatlantaarns vervangt door bomen cement ruilt voor kiezel zich een merel op het dak droomt die voor haar fluiten zal enkel hij mag haar doorbreken het zal haar stilte zijn ze doet ermee wat ze wil de merel ook ze zoekt zichzelf niet ze zoekt haar stilte…

de stormachtige wind doet buigen maar niet breken ze snelt voort haar voetstappen klinken hol in de stille straat buiten adem komt ze aan op haar bestemming waar het noodlot haar ontmoet ontlopen kan ze niet haar kreet gesmoord in het huilen van de wind…

houden zoals ik altijd heb gedaan onthoud me geen liefde of fantasie maar laat mij m'n gang maar gaan Sla maar even je arm om me heen gewoon op je eigen manier mijn hart heeft nog steeds dat kamertje en dat blijft altijd op een kier Als je wilt kun je het openen en binnengaan wanneer jij het wilt hou me gewoon maar even vast tot de storm…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

Bij regen en wind zie je de blaadjes vallen dwarrelend in 't rond.…

zwart krullen donkere wolken geen zilveren lijntjes boosaardigheid sluipt in als egoïsme opkruipt ademhalen benauwend is huiveringwekkend de stilte die valt als woorden genegeerd worden een deur knalt dicht keukenkastjes klapperen storm op tilt…

toen de dag ontwaakte, in wat kleine mussenkelen luid en duidelijk verkondigde, dat opstaan ook een optie was vergat ik, dat mijn benen zelf niet gingen als mijn stuur zo anders dacht na de sluiers van de nacht was ochtend slechts één stapje verder maar ik bleef en luisterde hoe bulderend geluid beschreef dat wind ook zwaar de bas…

Een wilde wind waait door de lucht. De wolken gaan snel op de vlucht! Het is nacht... En 'k hoop dat in de ochtend de stralende zon weer op me wacht!…

(2006) Een file naar de camping plus een tent die weigert, dixies, bier en Zita swoon, doorregend dansen in de Boiler Room, een deejay of toch liever nog een band... (2011) De stilte heeft de bovenhand gekregen. Er wordt in alle toonaarden gezwegen...…

je woorden stromen als lieflijke beekjes bloemen begroetend langs zonnekant ingetogen bij eb vloeiend terugglijdend van het zacht glooiend strand striemend tegen rotsen met storm in je stem bulderend breken de golven ongetemd ik hoor je wel laat het water ongestoord stromen wacht op het spatten van jouw kleurige bel…