Netgedichten

netgedicht (nr. 14.332):

Wandeling na de storm

De oude landgoederen met hun paden waar je
soms de bochten niet van snapt,

Schaep en Burgh, Bantam, Boekesteyn,

de grote groene stammen, de beukenzalen,
ook hier zijn de stormen van januari als
barbaren tekeer gegaan.

Ontwortelde bomen liggen als gevallen vorsten op
het pad,
na eeuwen grootse dromen één ongehoorde dreun.

En ach, de woest omhoogstekende splinters
van wie niet toegaf en werd gebroken,
gekraak in de nacht.

Wij kijken - houden ons vast aan onze
handen in onze handen,

de storm voorbij,

niet gevallen, niet gebroken.

Wij hebben niets.