Alle inzendingen over stuurman

De nieuwe stuurman paraat. d'Oude staat op straat.…

Ze hebben het roer van de stuurman in handen genomen troebel golft het water terwijl zij varen naar de overkant…

Een dorstige stuurman uit Sleeuwijk Zei : als ik een keer naast de plee zeik Na nogal wat bier Zo’n kratje of vier Is ’t net of ik over de zee kijk…

Een orgel- en stuurman uit Laren, die hielden van spelen en varen, betreurden het zeer, dat een stoker steeds weer van hen zei, dat ze raddraaiers waren.…

JIHAD rijmt niet voor niets op HAAT de wortel van veel kwaad…

Die foto in de krant had wel iets stoers: Vier Europese leiders op het water, Ze praatten over nu en over later, Maar voeren wel een weifelende koers. Het ging van oost naar west, van zuid naar noord, Zo dobberde het bootje vrolijk voort.…

Al kon u jarenlang ook nog zo goed Met uw pc als stuurman uit de voeten Toch schijnt het weer heel anders nu te moeten, Iets wat men goddank niet met auto’s doet: Verandert men daar de bestuurssystemen Dan zou u steeds weer rijles moeten nemen.…

we varen op het Narrenschip het is een dwaze dag als we ons overgeven aan stuurloze stromingen de stuurman sleept ons met de pollepel naar zijn tijd kunnen worden die je nog niet bent kunnen komen waar je nooit eerder was de hoge boom als mast zien zover het oog reikt…

De kapitein wou met de vele piraten niet de buit verdelen en had daarom tot zijn behagen hen op de stuurman na ontslagen. De stuur van 't schip had uit verveling een koord gespannen langs de reling. Hij wou gaan twisten op het koord. Toen sloeg de stuurman overboord.…

Rollen golven aan huizenhoge golven Rollen wolken aan regenrijke wolken Wind gaat met water te keer hevig te keer een schuimen en een kolken Blijft het baken voor visser en stuurman voor ketelbinkie en bootsman blijft het waken met de cirkels van het licht.…

vroeg ongelovig stuurman Jaap, Maar Teun, de smid, zei leuk en droogjes: ‘Wel, ‘k denk voor ’t koken van jouw raap!’…

' ------------------- Nederland krijgt alsnog de hoogste olympische onderscheiding voor een overwinning in de twee met stuurman uit 1900.…

een rare heb menig schip en schuit bevaren als bootsman soms als stuurman aan bak - en stuurboord nooit... als kapitein Daar zijn...... er al zoveel van die willen sturen -als beste- vanaf de wal Ze zijn.... groot in getal maar 'het scheepsvolk' is 't moeilijkst te sturen Daarom...…

De golven slaan haar logboek open Ik mag de glazen letters lezen Hoe stemmingen daalden en rezen Hoe krabbetjes het strand opkropen Hoe zij genoot van schepen slopen Om zeebanketten werd geprezen Maar ook hoe zij werd nagewezen Door tevergeefs op terugkeer hopen Van schipper, stuurman en matroos Maar buiten dat trakteerde zij Op schelpen…

Weer een rots in de grondvesten Van mijn krakende bunker Die hoestend dit zwarte stof De papieren lucht induwt Ach, ze huilen en roepen In breekgeluiden van pijn Want elk keitje wordt Een scherpgekante oorlogsrots Gezwollen in de dooraderde brei Van mijn voelen en schrijven En ook de drukke stuurman Van mijn domme ledematen De fronten…

Ik kijk tv op mijn pc een documentaire over een boot die naar een eiland vaart en terug: Idjwi zoete aardappels, maniok- door het bos vervoeren vrouwen hun oogst op het hoofd ze bewerken hun grond met handwerktuigen et voilà op de boot kleurige kleding de kapitein en zijn stuurman in smetteloos wit overhemd met gouden strepen…

Het water bestuift de boeg keert tot zijn oorsprong weer, duizenden fijne druppels achterlatend op het raam vaart de stuurman even blind; dan gekomen bij het grote schip, schuurt langs het staal de ladder langszij in de luwte, behendig beklommen door de loods.…

heb eindelijk mijn stuurloos schip bevaar wereldzeeën in een wip was altijd al het ketelbinkie met de hik alleen in het vooronder in mijn schik de kapitein is bezig met zichzelf te begrijpen voor bestwil opgesloten in zijn hut hij was tijdelijk even stuk maar lijkt weer op zijn spiegelbeeld alleen de naam ontschiet hem steeds de stuurman…

jaren strijken rimpels glad het licht gedoofd je aardse kleedje afgelegd zorgen die bergen op wierpen bleken moeiteloos overwonnen terwijl ze wakkerden en traanden op het levenspad het antwoord was immer "liefde" het was vallen en opstaan jouw scheepje deinde op de golven naast jou je stuurman die nu met lege handen ook weer naast je…

Want er zou zomaar een schip kunnen opdoemen die elke poezie vernietigt, maar gelukkig is de stuurman wel wat gewend. Dus als de pont aanlegt aan de overkant vervolgt iedereen zijn weg vol energie. En zoveel fietsen die van een pont afkomen in de mist zag je waarschijnlijk nooit eerder.…

reisde met volle zeilen richting Curaçao Met Tula als kapitein en Karpata als stuurman Maar het schip leed schipbreuk zonk naar de bodem van de zee en daar bleef het liggen, tot het op 1 juli 1863 naar boven steeg, statig de haven van Willemstad binnen schreed en met gouden letters schreef: ‘De slavernij is voorbij Ook hier…

groen in onze wandelschoenen Eenmanspaadje aan de Oude IJssel lucht boven ons: loodgrijs Waarin wakken licht van lente blauw van kou van 'n vroeg april Merels lijsters,stil of van de wijs Wind wist niet van wanten bleef steken in z'n gril Het scheepje aan de wal gebonden droomde zich een verre reis met zijn stuurman…

opgezogen Het samenspel van zuiger en bougie De geur van brandend rubber en mazoet De roffels van de paardenkrachten klinken Er wordt nog wat gepoetst: het chroom moet blinken Er stroomt een sloot benzine door het bloed De chaos is zo ongeveer compleet Het rondemissje schikt haar pronte tietjes De mangedachten zijn niet langer kuis De stuurman…

wees mijn zon mijn wind mijn baken mijn stuurman tijdens ons varen bol mijn zeilen laat de zee op tijd bedaren wees het kompas zorg dat we niet van koers af raken en als ik de lading los moet jij de rust bewaren dat koesteren ruimte in jezelf maken en zolang ben ik je tros het is zoveel wat ik van je durf te vragen ik vraag…

De wind in bolle zeilen Varend over plankton De meute drinkt de passie En bakt de gele zon Het kraaiennest bezwangerd Met de geur van stinkend vlees Kapitein stuurt immer door Met een heldere blik zonder vrees De ijsbergen omzeilend Het schip diep in de vaart De vrouwe van de stuurman Die een kindeke baart De loopplank reeds verrot…

De stuurman heeft van al die brij geen weet…

De stuurman heeft van al die brij geen weet die navigeert naar Hollandse garnalen ‘Hé, kijk eens hier: drie halen, twee betalen en extra korting op een zwijnenreet! Een appeltaart met daarop verse kersen, een hele kraam met spul om steen te grillen.’…

De vredige pastoralen en de gaarden Met vreemd-vervlochten bloemen, en de afgronden Van dood en vlammengloed, met juichemonden De englen in schitterende rei geschaarde; En 's nachts, wanneer mijn Teken op de rotsen In 't maanlicht blinkt boven de woelige zeeën En een schip nadert van een vreemde kust, Schijnt het de stuurman boven…

we spreken over de oude bus uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum…

Liefde Apart Tezamen, ieder eigen muziek, eigen gewoonten, de mijne wil ik best veranderen voor iets fijners, maar niet zomaar voor jou, niet zomaar voor anker gaan in het kabbelende water van een haven, geen golven meer breken met het schip aan mijn voeten mijn borsten onaanraakbaar begeerd, niet meer de boeg zijn die de handen van de stuurman…