Alle inzendingen over synchroon

maar keert via slinkse omwegen toch weer midden tussen de huizen terug in een verzonnen of net even te hardop gedroomde werkelijkheid valt een wonderlijke gloed over alles, de tijd moet de tegengestelde richting zijn ingeslagen om op deze vroegere ochtend verzeild te raken waardoor dadelijk het vermoeden rijst dat het verleden onveranderlijk synchroon…

Mijn leven, mooi en lief, mijn leven, sloom en synchroon, mijn leven, zo doodsimpel en nog meer doodgewoon, is zo simpel niet meer. Het staat op zijn kop, het staat loodrecht omhoog, ik bal mijn vuisten, want voor ik mijn kop boog, moest er meer gebeuren dan dit vreselijke, wat men niemand echt geen mens, toewenst.…

ruimte Met geschuimbekte mond 'k Zweef 't heelal van jouw lijf Straal de lach op jouw benen Vleugel boven wolken Gaaf zwierend in het rond 'k Loop de vorm van jouw hart Ren de schakels van sloten Zingend geheel voorbij tot 'k Eindelijk jouw liefde vond 'k Rijmde jouw rondingen Verdwijnend in jouw stilte Kussend de schaduwen Synchroon-symmetrisch…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het groenste fluweel van de wereld was nog niet geboren, een cyclus, synchroon in getijden bracht rust en ruimte op den duur waarmee alles de kracht ontleent, nu kussen we niet alleen het vuur uitdijende dominantie neemt toe, de woestijnwind brengt ons zwetend de mantel van de onbalans…

Elke keer weer is het een prachtige uitvoering om waar te nemen hoe synchroon ze in schilderachtig decor zachte penseelstreken trekken alsof alles zo evident of vanzelfsprekend is op hetzelfde moment kruisen ze het glooiende landschap als een kleurrijk lappendeken.…

Het paroxisme komt synchroon. Ik heb genoten, zegt ze, als we nagenietend intiem ineengeklonken blijven liggen: ze voelt niet graag te snel de leegte na de liefde in de holte van haar buik. En dan is het voorbij en tijd om gaan lachend onbeschaamd wrijft zij nog met haar broekje zwoel zweet en sporen zaad tussen haar benen weg.…

Op een Poedel Een zwarte Franse poedel die Vaak badderde in Overschie Verwierf daar onlangs heel veel stemmen Door met haar zus synchroon te zwemmen En kreeg meteen als eerbewijs- Dat spreekt vanzelf- de poedelprijs Op een Taks Een taks, een oude ruig behaarde, Zat in een taxi naar Oud Naarden…

titel van het pièce de résistance van hedenavond aan Met hun penetrant sonore zaaldoordringende vibrato klateren de grote tertsen, de tziganes en boléro de gitanes der hofdames en de kleine piccolo De kleine tertsen, spiegelende clairs de lune, infant défunte en razendsnelle pizzicato's, ópspattende watervallen En geheel synchroon…

zetting schijnt er eenzelfde licht dat nooit verstomt In onze kern, die wij het leven noemen dat weer vertrekt naar onze levensbron ver weg van hier: het uitzendpunt van human voorbij 't heelal, voor waar de tijd begon Ik en de ander, wij, zij, hij, zijn mallen die zijn ontworpen op dezelfde leest individuen met hun lotgevallen allen synchroon…