Netgedichten

netgedicht (nr. 76.845):

Vogeltrek

Vogels op een rij
in de open luchtsnelweg
een groepsmigratie.

Wanneer prille zon opkomt, vindt een
vlucht vogels innerlijke rust en vrede in de lucht, de
ultieme plek voor inspanning en ontspanning waar ze onderweg zijn
naar een onbekende wereld waar nieuwe kansen en mogelijkheden wachten op hen.

Een fascinerende en intense V-formatie
die zich laat meestromen met de golven van een wind
Op welke wijze ze ook in groten getale verbonden zijn met deze hemel
waar ze verscheidene, verschillende lagen borstelen en vegen in een geruisloze stilte.

Elke keer weer is het een prachtige uitvoering
om waar te nemen hoe synchroon ze in schilderachtig decor
zachte penseelstreken trekken alsof alles zo evident of vanzelfsprekend is
op hetzelfde moment kruisen ze het glooiende landschap als een kleurrijk lappendeken.

Hoe dan ook heb ik een grote bewondering en
verwondering voor hen daar ze als parade van trotse lichamen
navigeren en oriënteren zonder enige vorm van belemmering maar ook elkaar
stimuleren om steeds weer samen te vliegen voordat ze hun uiteindelijke bestemming bereiken.