102 resultaten.
de mistletoe van toen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.734 je vliegt weer kerst
in witte duiven
nog zonder takjes
naar hun schone ruiven
ik zag ze duiken
in het blijvend groen
ze aten bessen uit
de mistletoe van toen
geef mij maar zo
die zoen waar jij
op zit te broeden
het nest komt later wel
vergeet die takkenzooi
en maak met mij
vandaag het leven mooi
de tijd gaat al zo snel…
Meemaken
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 151 herfstbomen kleuren
de wereld opgetogen
en frisse wind troost
mijn melancholie
paardenkastanjes tonen
hun scherpe stekelbast
ganzen draaien warm
zonder grenzen, zonder last
spinnenpoten rusten
in een dradenwiel
een piepklein muisje
sjouwt wat takjes in een hol
de veren van de Gaai
zijn warm en puur
hier in een veld van stilte
beleef…
Flipje, de vader en de tuinman
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.159 Daar aan die takjes vrucht zou komen,
Gelijk ge ziet.
De tuinman:
Een boom, die al te veel moet dragen,
Verliest zijn kracht,
Ook zou de vrucht zo niet behagen,
Als gij verwacht.
Uw vader heeft graag goede peren!
De vader:
't Is wel gezegd:
En 't deel van die te veel begeren
Is doorgaans slecht.…
verdwalen
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 363 Schaduwen stromen voorbij
door de takken bladeren
Alsof ze op de aarde vergaderen
bruin rood op natte klei
Nevels hangen in de lucht
de herfst in al haar geuren
Takjes die langzaam verkleuren
breken in een zachte zucht
En mijn voeten nat en koud
laten me steeds verder verdwalen
Gedachten worden mooie verhalen
in dat wonderlijke woud…
Jongen op de brug
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 228 Takjes ziet hij
voorbij komen,
af en toe wat blaadjes -
Ook zijn gedachten
worden door het water
meegevoerd, ze verlaten
hem zonder dat ze ooit
tot wasdom kwamen,
En hij weet zelf
niet van de dingen
die in hem omgaan.…
Het voorjaar komt er aan!
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 564 En vlieg je weer met
takjes af en aan...
Tot je nest weer is gereed.
Voorbij is dan het winterleed!…
Je herfstige dromen
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 279 jij liet iedere herfst
jouw bladeren vallen
schoonde losse gedachten
in het nieuwe verwachten
maar dit jaar
braken de takjes
kwam er ruimte
in de verfijnde structuur
nog toon jij kracht
in de stormen van heden
maar wij merken al
hoe je geest heeft geleden
de knoppen zijn weg
in het kaal dat nu rest
alleen in je herfstige dromen…
Jongen op de brug
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Op het bruggetje
Boven de sloot
Staat hij, jongen
Van het dorp -
Waar hij vroeger
In kinderlijke onschuld
Voorntjes ving,
En af en toe
Een stekelbaars,
Staat hij nu
Doelloos te kijken
Naar hoe het water
Onder hem stroomt,
Hij ziet takjes
Voorbij komen,
En af en toe
Wat blaadjes -
Ook zijn gedachten
Worden door het
Water meegevoerd…
daar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 voor hen die struweel bezoeken
takjes in het haar
en hij die denkt aan de vorige
waar de tijd bij stil blijft staan
en morgen wanneer alleen de afdruk
rest in plat gewalste laagjes gras
gestaag en staand soms nog buigend
als de wind er even langs heen
enkel de deur nog op een kier
licht scharnierend als jouw adem
mij schielijk toch bezoekt…
Verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 Er zijn vele takjes met haken,
pijn en verdriet.
De tranen
laat ik gaan,
want soms weet ik het
even niet.
Mijn focus
ligt in de toekomst.
Een nieuw begin wil ik maken,
maar ik moet eerst mijn verdriet
en gevoelens
een beetje zien kwijt te
raken.
Een glimlach
en wat liefde
zou meer
dan welkom zijn.…
Voorjaar zingen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 97 Een ochtend geeuw
De laatste sneeuw
Het zonnetje mag komen
Tussen blauwe lucht met wolkjes wegdromen
De zon laat takjes pruilen
Knoppen die zich verschuilen
De winterse pret is gedaan
Het voorjaar komt er aan
Een glimlach wordt geboren
Vogels die elkaar weer horen
Het maakt de dagen opgewekt
De winter wordt genekt
Roel van Ekeris©…
Eerste lentebloeiers
netgedicht
4.0 met 102 stemmen 42 ik zag
hoe jij al
voorzichtig
je passen nam
keek waar jij
je voeten zette
op een vrije
plaats tussen
de takjes van
herfststruiken
want onder
het droge blad
waren de eerste
krokussen in alle
rust aan het ontluiken
je hand
stuurde mij in
samen ontwijken
omdat wij zo lang
mogelijk naar
deze nu nog
bijna verborgen
eerste…
Donker bos
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 765 waar voeten
langzaam voortbewegen
krakende takjes vermijden
haast sluipend met
schaduwgevoel achtervolgd
de ril over rug en hart
dat onbedoeld
een keer teveel over-
slaat
scheelkijkend alle richtingen
hand als spoorzoeker
verdwijnt steeds even
af en toe
mag de misthoorn
even blazen
wanneer
tot grote schrik
geantwoord
bijna…
NACHTZANG
gedicht
3.0 met 29 stemmen 9.155 fruitschaal
de vergeten mandarijn ontaardde
in de verte gloeide de stad, zich
ontstekend aan zichzelf
wat leefde in de beijsde weiden
kroop in cocons, zette stekels
tegen de sterren op
Alleen de hemeljagers van diamant
geluidloos snijdend in het graniet
namen ons mee, losten ons op
Tot de morgen brood en woorden
aandroeg, als vogels takjes…
De kunst
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.859 Vanaf meegenomen keukentrapjes
legden zij vast hoe ijzel of rijp
van takjes toverstokjes maakte.
Ook ik verbalisant betrapte
dat voortvluchtig licht en
sloot het op in een sonnet
waaruit het ijlings is ontsnapt.
------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 2012.…
je winterde in kleuren dood
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 612 ik vond je in de goot
een plant nog zonder blad
je winterde in kleuren dood
het laatste wat je had
ik nam je mee en
schoonde je verleden
je begon je weer te kleden
in dat wat je vergeten was
het prille groen ontlook
uit ongeboren knoppen
lente was niet meer te stoppen
tussen takjes schemert rood
je bloeit in zomers welbehagen
ik spreek…
Stekje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 Ik kreeg een aardig plantje,
een stekje nog in zijn bestaan.
’t Heeft dunne groene takjes,
daar groeien witte balletjes aan.
Ik zette het in een potje
en kijk er alle dagen naar.
Ik praat er dan wat tegen.
Misschien luistert hij ernaar.
Want ja, hij is duidelijk blij.
Heeft al zijn worteltjes vastgezet.
Geef elke dag wat water...…
Kleine man
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 416 Een kleine man
Met grote dromen
Zijn blonde lokken
Waaien vrolijk in de zon
Dapper stappen zijn voeten
Door plassen en modder
Heldhaftig doorsta
Jij stormen en de wind
Met vriendjes op pad
Kleine knuistjes
Pakken ongeduldig
Blaadjes, stenen en takjes
Jij kleine man
Met je grote dromen
Verstop ze in je rugzak
en neem ze mee op jouw…
De kunst
gedicht
2.0 met 1 stemmen 2.937 Vanaf meegenomen keukentrapjes
legden zij vast hoe ijzel of rijp
van takjes toverstokjes maakte.
Ook ik verbalisant betrapte
dat voortvluchtig licht en
sloot het op in een sonnet
waaruit het ijlings is ontsnapt.
--------------------------------------------------
uit: 'Heden voelen mijn voeten zich goed', 2002.…
Het nest
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 186 vertel me niet
van de buitenbeulen
ze slaan het merkteken
van de rode dood
ze lachen in jouw ogen
kom nu in mijn veilig nest
ik heb de takjes glad gevijld
de bodem zacht verdonst
vouw je vleugels
en vlij je neer
hier staan we
in onze vederlichte liefde
als het winteren gaat
de bomen kalend en jij
nog steeds van mij
en ik…
Ik houd van je
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 2.152 Af en toe eet ik wat van je blaadjes
en knabbel ik op je takjes.
Heel liefdesvol en dat stilt mijn honger,
alleen mijn verlangen blijft en lijkt te groeien met de dag.
Daarom wil ik je klimmen
en dat gevoel ontstond al toen ik je voor het eerst zag.…
Het mes er in gezet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 124 er waren takjes
die niet wilden groeien
bloemen die wel knopten
maar niet gingen bloeien
ondanks zijn trotse stam
kreeg de bast veel te verdragen
liep kwetsuren op die
levenslange tekeningen gaven
hij heeft de pijn gedragen
in het steeds hoger schragen
van de hemel en bewaken
van zijn eigen veilige plek
eindelijk het mes er in gezet…
In verborgen luwte
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 484 je lentebloem groeit
in verborgen luwte
die de winter laat
nog zijn nachten
weer te schuwen omdat
de koude maan er staat
en vorst regeert
in het geniep hij bevriest de
knoppen die nooit iemand ziet
maar ik heb je gevonden
op het hoekje waar
de vroege vogels fluiten
zag de takjes
die zij pakten om het
komend lentenest te huizen…
Alleen pluizen
netgedicht
5.0 met 25 stemmen 74 zon groende
het bos van
kruin tot
het mos in
een samen
ontwaken
jij zette
voorzichtig de
bezem opzij
knapte wat
takjes om meer
snelheid te maken
jouw blote
voetengaan
liet geen
sporen na in
het zachtste
tapijt ooit
alleen pluizen die
wilden verhuizen
haakten aan
omdat heksen
alleen voor
vruchtbaar gaan
jij hebt mij…
Van heide en sterren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 426 Zoals wij daar lagen
met takjes en twijgjes nabij
een bosrand zonder vragen
het stuifzand dwarrelde blij
Minuten die zich moeiteloos plooiden
in een waar geworden droom
de ranke grassprietjes tooiden
het spel zonder rem, zonder toom
Een roek kwam en streek neer
in het geschilderde licht van de dag
zag goudvinkjes getooid zonder veer
en…
Van heide en sterren
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 916 Zoals wij daar lagen
met takjes en twijgjes nabij
een bosrand zonder vragen
het stuifzand dwarrelde vrij
Minuten die zich moeiteloos plooiden
in een waar geworden droom
de ranke grassprieten tooiden
het spel zonder rem, zonder toom
Een roek kwam en streek neer
in het geschilderde licht van de dag
zag goudvinkjes getooid zonder veer
over…
Vogelvriend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 Hij bouwde er zijn nest van takjes,
die hij hier gevonden heeft.
Zijn vrouwtje laat zich zelden zien.
Ze is druk met broeden of ze is bang.
Rusteloos vliegt hij af en aan.
Ik weet niet hoe mijn vogel heet.
Wel hoor ik zijn levendige vogelstem.
Hij koert, of is het vogelzang?
Zeker is dat hij een duif moet zijn.…
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 onder ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots…
Speelde genie
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 65 ik zag
het pad
voorbijgaan
in passerende
bomen en struiken
het hoge buiten
ving blauw met
snelle wolken
in een dunbevolkt
firmament
boven het ruisen
van de wind
hoorde ik de echo
van jouw hakken
in gelijkmatigheid
de mantra van
beweging had
zijn eigen melodie
in het kraken van
takjes speelde genie
in een magische
verbondenheid…
Eiland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 816 Ik zie gevlochten takjes groeien
tot mand gevuld met verenpluis
de architecten zijn twee kauwen
die bezield een wiegje bouwen
in d’oude Linde voor mijn huis
Het tweetal is gezwind verloren
en treedt zich in het lieve lusten
tot de plicht die aan hun beidjes
gesteld wordt als er broze eitjes
in ’t warme liefdesnestje rusten…