Donker bos

waar voeten
langzaam voortbewegen
krakende takjes vermijden

haast sluipend met
schaduwgevoel achtervolgd
de ril over rug en hart
dat onbedoeld
een keer teveel over-

slaat

scheelkijkend alle richtingen
hand als spoorzoeker
verdwijnt steeds even

af en toe
mag de misthoorn
even blazen

wanneer
tot grote schrik
geantwoord
bijna op ooghoogte
ja oehoe!

angst eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 765