Alle inzendingen over tas

Langs grachten wandelde hij ook zij tas over haar schouder Binnenvaart was er stilgelegd gracht...een brakke sloot scheepvaart er morsdood Hij keek plots opzij vond haar jaren ouder De rimpels onder haar ogen in haar hals haar nek In een ver verleden had hij gezegd: 'Ik vertrek' Die harde woorden had hij ingeslikt en…

Wakker worden in de hel Die gisteren heet Mijn blindheid Veroorzaakt door de schoonheid van jouw licht Helpt mij uit bed Woorden galmen op de plek Waar ooit mijn hart gezeten heeft Stiekem stopte ik 't in jouw tas Je hebt het niet gemerkt Achteraf gezien Had ik beter Je tas hier kunnen houden Dan kwam je misschien terug Ik wacht…

Hij draagt mijn tas, is niet te oud, we gaan samen naar zijn moeder, beheren samen ons geld, hij is evenveel waard als ik! Mijn eigen man!…

Ik houd jou tegen het licht, bekijk de lijnen van grijs naar zwart, vloeiend vormen zij negatief in een flits zie ik ogen vol liefde als een waas zinnen raken, glanzend is de afdruk, mistig de weergave, verkreukeld door verkrampte handen ga jij weer in mijn tas, die ja, waar gedachten schuilen in de vakjes, naast dat ene ...…

Af en toe een voetganger, met muts of tas of buggy. De rotonde van Venlo leeft.…

Je gooit je tas neer sleutels op tafel even rustig zitten en geen vragen starend naar het onkruid gegroeid in de tuin denkend aan de zomer wintertrui aan lekker even dromen geen gezeur aan je hoofd masserende handen in je nek even verdoofd zuchtend op de stoel er even tussenuit niet denkend dat je weer moet werken je bent nu lekker…

Er liep een jongetje voorbij De basisschool was uitgegaan Over zijn korte grijze jas hing aan een koordje rond zijn hals een veel te grote zware tas Hij had zijn handen in de zakken Het kortgeknipte blonde haar liet zijn bewolkte voorhoofd vrij Het hoofdje hing wat achterover en op zijn sombere gezicht waren de twijfels al geschreven ze zogen…

Het allerliefst met jou in wuivend gras en drinken, zittend op jouw jas uit de fles witte Zuidafrikaan die in jouw tas was die wonderwel perfect op temperatuur was Lang turen over het kanaal ver langs de brug en luisteren wat de bomen ruisen en zwijgend verder fietsen, want geluk moet je niet hardop noemen De rest nippen we thuis, in…

niet de jaren hebben je gewogen jouw ogen passeerden alle grenzen in een tijdloos open de enige bagage die jij altijd bij je had was de schat van een lach op de paspoortfoto in je tas waarbij iedereen toch even moest kijken om de intensiteit van a-live met de foto te kunnen vergelijken jou zien was altijd een stukje van je…

Nee zo mogelijk valt jouw voet in het tapijt ben ik mijn tas aan het inpakken of een zo raar mogelijk weesgegroet aan het opzeggen in een onhoorbaar monotoon. Niettemin zou je de door jou zo gewenste positie tussen leven en dood kunnen innemen op mijn chaise longue.…

vandaag trekt de wind aan hij blaast deuren heen en weer het bovenlicht klapt onrust door de gang buiten loopt een regenjas gevuld met de terloopsheid van een regenachtig uur aan het stuur van en passant vecht een tas om stil te blijven hangen is een werkwoord dat zijn lading dekt vanuit de natte bomen trekt een koppel spreeuwen luidkeels…

ik donsde kleurde zacht de liefste vormen geurde verleidelijk naar knuffelbeest zat altijd in je tas op een gepaste plaats niet direct in zicht maar toch bijdehand als het echt nodig was in uithalen met scherpe punten en wat pepperspray ja mij neem je niet zo mee tegen een bakkie thee zeg ik ook vaak geen nee maar geen…

Omdat ze er niet zijn kon Staat er eten in de pan Een briefje: "even opwarmen Drie minuten in de magnetron Je krant die ligt al op de bank De witte was gedraaid De bonte is al uit de mand even luchten tegen de stank Je tenniskleding en je ballen Zitten in je tas Ik heb de rits maar dicht gedaan dan kan er niets uit vallen Bekijk maar…

Koffers afgeladen, handbagage en was je tas te zwaar, hij mocht toch mee. Ik werd te licht bevonden.…

Het vest, de tas, ze vliegen door de lucht. De dochter zweeft en vader vangt haar op een manier die doet denken aan de Vader die zijn Zoon omarmde op een prent van Rembrandt. - De schilder zwaait naar Titus.…

Ik keek uit het raam vannacht ik zag allemaal vlekken (noir et noir) In mijn tas zat een fles rode wijn (vin rouge) en een gebroken peuk (cigarette caché) Vol as zaten mijn vingers, het was een keer of tien dat ik aan je dacht met mijn wimpers knipogend in de wind.…

Hij ziet de blijdschap in de sterk gekrompen vrouwen als hij zijn tas tegen het aanrecht zet. Eén en al aandacht in hun gezicht vragen ze naar zijn nieuwste gedicht.…

Een arm waaraan een vol gevulde tas de deur zwaait open naar het weten je weet weer waar ik naartoe was een intense welkomstzoen ach je was het even vergeten dat ik enkel boodschappen voor je ging doen…

Zij hebben proviand voor dagen en haarlak in hun oude tas. Een plastic netje voor de regen. De dag wordt weer als vroeger was. Zij zingen van een oud plezier en zeggen met hun droge lippen: 'de dag zal komen als hij is' en kletsen op hun schrale dijen. Maar in hun schoot brandt het gemis. Een droefheid waarvan ogen schreien.…

honderd meter heen met twee terug voor die éne plastic tas onder zijn arm een regenjas heen naar wachtende twee dwars door regen en plassen - man… wat zit in die tassen? fluisteren toeristen en stadsen -tassenman deert het niet als men in hem een tijdelijke attractie ziet -vragen doen ze niet!…

Kort voor Amsterdam Amstel begint het sierlijke ritueel Tas open, mascara gereed Van zacht, halfslaap Maar monter, met niet veel Moeite wordt het gezicht begeleid naar een stevige blik een beetje zwart en beige Tevreden gaat de spiegel dicht Amsterdam, let op, hier ben IK…

Naar haar of naar haar tas misschien? Het was van toen af dat ze hem kneep. Voortaan gebracht, voortaan gehaald, voortaan voor het donker binnen en dat als je pas zestien bent en het leven nog moet beginnen. Alleen omdat een vreemdeling een graai deed in het duister ontneemt dat helaas levenslang het avondrood zijn luister.…

Schooljongen met tas, droomde dat hij kroonprins was, toen hij Shakespeare las. Kinderarbeid stelt mij steeds dezelfde vraag, het antwoord blijft vaag. Achter prikkeldraad, wordt willekeur gesneden tot lappenpoppen. “Liefde is het natuurlijkste kind van de wijsheid.”…

kind van de rekening Dit kind geen pakje boter te halen in een tas te kneuzen en te vormen alsof het stopverf was. te kleuren naar jouw wensen te kneden naar je hand gestuurd naar vreemde mensen buiten de deur beland. pionnetje bespeelbaar als troefkaart uitgebuit spionnetje heel deelbaar twee kanten kneedt het uit.…

In de eindeloze gangen naar de klas hangen geen jassen, staat geen tas alleen de herinnering waar ik naar zocht De zon die door de hoge ramen schijnt verwarmt het oud versleten zeil Waarover menig kindervoet in allerijl nog zichtbaar in een klas verdwijnt Één voor één passeren ze mijn gedachte de oude broeders, klasgenoten Hun namen zijn…

Hoe stil je tas daar dreef, daar op het stille water. Ik had het koud en dacht, Wat is het stil... Het spijt me dat je bent gestorven, maar in mijn hoofd leef je nog voort. Want telkens als ik aan je denk, zie ik het beeld van hoe je riep. Al had ik het beloofd, toch kon ik het niet horen.…

Hij haalt gezwind zijn tas en hoorn en roept verheugd: "Een weekje vrij!" Zijn ogen glanzen en blij maakt me 't plots besef: mijn zoon een vreugde die niet verdort een toekomst die niet verkort warm als herfstblaren is mijn hart om zijn leven maar verward vraag ik me af of zijn gezicht nog lang zo onbekommerd licht.…

Het meisje met haar hondje in haar tas, dat vastberaden uit haar tent op het trottoir kruipt, langs flats in nieuwbouwwijken loopt, en langzaam doorweekt wordt van de regen die al uren blijft stromen, verdwijnt om de bocht, achter de kraam waar op donderdag een moddervette man probeert zijn vis te verkopen voor hij ze zelf allen verslonden…

zij bouwt zichzelf op zodra ze wakker wordt omringd door herinnering rekt zij en wikt licht en geluid dat van buiten komt snuit langdurig haar neus trompettert luid in de nieuwe dag zij gaapt als ze voor de spiegel staat vindt haar borsten te groot, te zacht besluit de wereld op te blazen met de middelen uit haar make-up tas trekt daarbij…

Minstens drie maal daags Kom ik je op het fietspad Tegen, Jumbo-tas onafscheidelijk Aan het stuur, blik op oneindig, Tevreden neuriend in jezelf De wereld koud aan je voeten Ziet je niet staan van de mist Elke dag probeer ik je te groeten Maar ' t lijkt wel of je me niet Hoort of ziet, of je in jezelf Verloren bent en jij jezelf…