Netgedichten

netgedicht (nr. 51.306):

Teddyberen ( Senryu’s)

Kind onthult zijn naam
oorsprong van zijn betekenis
misvormd door strijd.

Houten speelratels
kleppende kinderdromen
witte seringen.

Zaagselsporen uit
teddyberen van de tijd,
doodgeknuffeld.

Schooljongen met tas,
droomde dat hij kroonprins was,
toen hij Shakespeare las.

Kinderarbeid
stelt mij steeds dezelfde vraag,
het antwoord blijft vaag.

Achter prikkeldraad,
wordt willekeur gesneden
tot lappenpoppen.

“Liefde is het natuurlijkste
kind van de wijsheid.”