Alle inzendingen over tatoeage hartkamers

Vanmorgen sloop kilte, tocht in mijn hartkamers bij het prille lantaarnlicht, voelde ik onverplicht bij het langsgaan, ondanks het terugkeren van toch ook de dagelijks vergulde ochtendzon 't missen van daar die dag de eens vertrouwde lach. De recht opgerezen bomen op het zonnige gras van het talud konden mij niet troosten op dat moment.…

Ik bedroog haar met geweld: mijn lichaam liet haar voor de liefde leven, haren werden touw toen ik ze opbond, een verwonding opsmuk, een gevlamde tatoeage. Voor mijn schoonheid moest zij dood. Uit haar schreeuwden tegenstrijdige bevelen. Vuistgroot trilde ik boven haar uit.…

Het lijkt wel of ik in mijn ziel en hartkamers staar zielsgelukkig ook vandaag van zessen klaar nu ik gestaag ook als die vogels weer niet verander.…

wonden van het gister helen Met de overgang Van week tot week Zit in alle hectiek wel even rust Om te beseffen welk paradijs Er opengaat als ik je kus Met de overgang van de seizoenen Blijkt in alles een bekroning van liefde en ik blijf je zoenen Van de zwaluw tot de winterkoning Met de overgang naar een gelukkig leven Een glimlach als tatoeage…

Kleine jongen, liever zag ik je ontsporen: met piercings, tatoeage en tentenpak naar lowlands gaan. Of met gitaar en drugs op zak in een schimmig café staan, zwarte kleding en zwarte lijnen om de ogen. Liever dat.…

Dat is het punt: die hang naar veilig heenkomen en onderdak in warm en schemerduister samen als dat Siamese wat ik als een tatoeage op je schets, je overal mee wil bedekken, kleuren. Een onuitwisbaar souvenir van ons, wij samen in het ochtendlicht. Voor dag en dauw dat is het punt. Ja, dat. voor Jane…

In de passage krijgt de klank en hoog weergalmen en omlaag een fluistering tussen de voeten over het graniet; rode hartkamer die in elleboog met drie uitmondingen de stad geniet.…

zoals ze zich trillend over mij verdeelde tot de krassen in mijn huid me bewusteloos voerden in het genot waarmee ze haar vrouwelijke contouren volmaakt volledig op mijn lichaam afbeeldde ik ben versierd met een prachtige collage Van lijnen, krullen, kleuren en tinten innerlijk verrijkt met haar naam in linten na de eerste geslaagde open hart tatoeage…

Koningshuis! Erfbaantje! Achterlijk volksgedoe! Tjonge, wat is zoiets toch uit de tijd! Aan die lachwekkende ondemocratische anachronistische kul heb ik schijt!…

gedicht van de dag ligt onder zijn bed te dromen volgt hij de dag aan de rivier als hij de groene gracht oversteekt vol goede moed in burger kleren er is niets meer in de mode zijn leeftijd zit in zijn ondergoed neemt hij de route naar het tover kruid of slaat hij weer verlegen links af om melk te halen bij de groenteboer een zwaluw tatoeage…

De slanke blondine links van mij, zag ik nu, had op de achterkant van haar nek, over de volle breedte, een tatoeage: Anton stond er, in schoonschrift tussen, twee hartjes in. ---------------------------------- uit: 'Varkensroze ansichten', 2003.…

Niets weten en alles vergeten kan gelukszaligheid naast depressies in hartkamers enorme armoe geven. Houd je niet van een rustiger gemoed alles wat mag zijn zoals zaken mogen zijn het fijne prettiger ervaren.…

heelt net zo sterk als de wilde strijkbewegingen, die ik jou en Jacqueline du Pré (achter jou) zie maken, terwijl ik in slow-motion jouw mooiste oogleden van het firmament, gezien de feeërieke schitteringen aan de binnenkanten, voorzichtig kus, en kijk naar hoe jij teder musiceert, wens ik jouw cello te zijn en de balletdanser in jouw muzikale hartkamers…

Vreugdevol mesjokke gek dol maf geschift foute lippenstift oorring neusring in tatoeage nep of echt. Goed slecht uitgekiend doortrapt geraffineerd belezen vol humor bij de hand gestudeerd. Verliefd verloofd getrouwd verleidelijk aantrekkelijk bemind doordacht en terwijl zij lacht heeft zij de mannen in haar macht.…

Ik houd van niets meer dan van de verweerde tatoeage van een bloedende roos op de linkerschouder van mijn kort-ravenzwart-harig, tonggepierced, bleekneuzig, pas afgestudeerde kleine Gothic anorexia-chick.…

alsof dat beschermt tegen het duivelgezicht Olrik verraderlijk verankerd in het vertrouwde; zelfs dekens en lakens spannen strak samen en branden zijn helse adem als een verstikkende tatoeage nadrukkelijk in het bange lichaam.…