Alle inzendingen over technotaal puur op g

Boer G., ongeremd en ziekelijk verlegen vond twee vrouwen binnen handbereik. Niet bereid zich bij hem in te schepen voer hij voorbij de schemering, en schoot en schoot zichzelf het leven in, vermorste vrouwen arm en ongelegen, maar in hun dood en wond vond G. zichzelf een koe met goedgevulde memmen.…

een bevel tot lichamelijk geweld liever tere groene groente veldsla(g)…

In mijn gedachten. Kom je nog steeds bij me zitten. En leg je je hoofd zachtjes tegen mijn been. In mijn gedachten. Omhels ik je nog steeds. En voel jij je geborgen. In mijn gedachten. Hebben wij nog steeds eindeloze gesprekken tijdens onze wandelingen. En koesteren wij onze verbondenheid. In mijn gedachten. Zitten wij nog steeds naast…

G-e-8-e heer Bush, Vindt u het erg als ik u George noem ? Uw strijd tegen het kwade roem. Maar bedenk wel even, dat ik in het echte leven Ook even de honger van miljoenen noem.... G-e-8-e heer Blair, Vindt u het erg dat ik Tony zeg? Ook de verantwoordelijkheid bij u leg.…

Trots van België geforceerd in het donker waar we goed in zijn buitenbeen bij de groenten (g)een reden tot bitterheid…

Ik vergis me, Het is (g)een neologisme. Het zegt iets over sanitair En over de hardware En gaat over hygiënisme. Tot mijn verdriet Kent Van Dale het woord nog niet.…

‘g Hebt uw hert- en uw mondje voldaan, g’ hebt al uw krinkelende krulletjes aan, ach en ‘k en kan van uw wiegske niet gaan: slaapt, slaapt, toe!…

Ik ben een hypochonder Nooit is het leven licht Ik vrees dat ik dood neerval Voor het eind van dit G e d i + + +…

Elke dag is weer een nieuwe, en zo komt elke morgen weer, dezelfde echter nimmer meer. Elke dag is weer een nieuwe en nu en dan verjaart het jaar, een oproep voor een dankgebaar. Elke dag is weer een nieuwe, een plots besef van ’t gaat voorbij maar ook van liefde leven wij. Elke dag is weer een nieuwe, zo bloeit een leven in de tijd…

Nu Venlose kermisexploitanten en Haagse kroegbazen met zo'n dertig andere volgelingen van de Grote Rattenvanger hun intrek hebben genomen in het crème de la crème der Staten-Generaal, mogen hij (G) en Pieter (P) en Caroline (C) met Opperverkenner R hun 'functie elders' bespreken... __________________________________ G: Het was, zoals ik zei,…

Wilt gij wijs worden, Jan, let op mijn onderwijs; Indien gij zwijgen kon, zijt g' al half wegen wijs.…

Een lid van de bond tegen vloeken Zocht het woordje god in de boeken En als hij god vond Schrapte hij Hem terstond Want god had met G gemoeten…

De harde g klinkt zacht in de speeltuin uit mijn jeugd, lijnenspelen van het verleden wederklinken tot oude mechanismen die prachtige principes zijn. De duiven in de weidelanden voeren mij mee over de ultieme lijnen -van de zachte g- uit de speeltuin van mijn jeugd (van het eeuwige zijn).…

‘Zeventig jaren duurt hoogstens ons leven, of tachtig misschien als we krachtig zijn,’ Zo staat het toch in de psalm beschreven ‘het meeste daarvan is nog kwelling en pijn’. Maar toch is verjaren ook altijd weer feest en dankbaarheid past ons die dagen; want God gaf ons toch van harte zijn Geest en in Jezus mogen w’alles Hem vragen. Dan…

ik schrijf je… hoe moet ik beginnen? ik schrijf je… en het doet zo’n zeer dat ik je niet langer kan beminnen als ‘n uitverkorene van God de Heer ik hoop dat je mijn besluit begrijpt zolang voerde ik al een zielenstrijd ik liet die gevoelens nog wat rijpen en voel mij nu tot Zijn dienst bereid waarom moeten wij beiden toch lijden hebben…

Je bent als pure chocolade, zoet als marsepein verstopt in een lade, ik wou dat ik dat laatje mocht zijn. Je bent als een veren kussen, zo zacht als dons, je kunt alle vuren blussen, behalve dat vuurtje van ons. Ons vuur dat blijft laaien, nog hoger dan hoog. De vlammen grijpen en graaien, tot ver aan de regenboog.…

Ze leiden me naar hemelsblauwe tranen, die weerspiegelen op mijn gezicht, telkens wanneer ik geloof in jouw puur gedicht. Jij bent het antwoord op mijn zoeken en omarmt me door mijn verhalen heen. Jij wacht op me in troostende hoeken, waarin ik kan schuilen met mijn geween.…

Zuiver, Als een Madelief in het gras, Met ernaast een klaver, Pure liefde, Samen spreken ze schoonheid en geluk, Geplukt in de hoop, En gekoesterd, Samen, Een madelief en een klaver, Voelend aan de wolken, Zacht en wit, En de zon, Warm en fel, Ver boven de aarde, Die dag in, dag uit, In zijn eigen richting draait, Zoals wij, Samen,…

zoals je bent ben je mooi, lief, teder Puur water over uitgeslepen stenen kabbelend door een droge rivierbedding Puur een bloem ontspruit uit de aarde komt boven en bloeit zijn leven Puur Puur kan van alles zijn voor iedereen verschillend maar puur is een ding zoals het is, zoals je bent…

Het gevoel van toen is nooit meer teruggekomen er kwam bewustzijn etaleren van gevoelens een kunstenaar ging door een woelige storm en vond in rust de luwte en er stierf een ik in jou op een najaarsdag je werd weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand je ooit echt had begrepen terug in de woelige storm van…

Dit oergevoel kan nimmer leven op een plek zonder cultuur het brakke water wendt de steven buiten de oorsprong van natuur laat ons elkaar een eiland geven voor liefde van het eerste uur geen strakke regel houdt ons tegen wij zijn minnaars, wij zijn puur.…

De zon schijnt de lach van binnen uit al dat bloeit en groeit in mijn natuur zorg ik dat alles netjes sluit oh wat heerlijk, wat voelt dit puur.…

Dat ik het pure daar moest laten had geen haast als ik had geweten hoeveel aandacht het jou kostte om mij niet alleen te laten er lag in ’t proberen zoveel tederheid dat ik mij realiseerde hoe puur het was en dat het mijn verdriet genezen kon maar jouw aarzeling vorderde langzaam en alles wat ik naliet vergat te spreken in de stilte…

Welke oprechte man, zweeft niet bij zulk een hemels creatuur Ik meen wel hele velen, wat gaat boven puur?…

binnen de zwaarte rond mijn eigen lijf draag ik een luchtige ziel schoonheid laat mensen bloeien precies zoals ze echt zijn…

mijn vertedering om wat mooi is, te proeven momentopname…

in haar mondhoek streelde haar tong een vlekje chocolade wat haar zucht naar puur verraadde en ik in haar verdronk…

Als verliefdheid niet zo zoet was en verdriet was niet zo zuur Dan was de herfst niet zo kleurrijk en de winter niet zo guur Bergen zouden vlaktes zijn oceanen kleine waters De klok zou geen secondes kennen er is alleen nog "later" Het is nu toch veel mooier alles is nog puur Want verliefdheid is nog zoet en verdriet blijft altijd zuur…

in de uren dat hij naar haar keek verblindde hij de ogen met klonten gips duwde hij de armen strak naast het lijf dat hij havende met spatels zijn vingers en handafdrukken hij zocht niet naar haar beeltenis in een wervelwind van kris-kras lijnen verbeeldde hij het lichaam van de vrouw in de ongepolijste pure…

Puur Als op een goudomrande wolk van emotie spreid ik gedachten, zielenroerselen zo gezegd wandelend langs een stille bouwplaats laat me verwonderen door die ene enkele klaproos voorovergebogen zacht wuivend door de wind alsof ze me groeten wil sta ik even stil en voel de relatie van het alleen staan zo goddelijk mooi, in haar eenvoud…