Alle inzendingen over thema: bibliotheek

Voor lange tijd bekwinkeleerde hij In indrukwekkende stringente schema's Zijn bijna onbeschrijfelijke thema's Van ripspiqué tot bonenpikkerij Zijn oeuvrebox dient om dit af te ronden Wat tegelijk verrijkend is èn sonde…

leven na leven de keus met wie te zijn welke ouders en wat het thema zijn zal in de tussentijd wordt kennis getoond inzicht en wijsheid als hulp voor levensweg de sprong wordt genomen naar een moederschoot de engel van vergetelheid zorgt alles lijkt nieuw…

mijn god, men relt en maakt weer veel kabaal de genderongelijkheid, wat een sof en ook het thema is banale stof zo roepen de ontstemden allemaal Is het de kift waardoor men nu de moeder de vrouw laat lezen als een kijvend loeder…

Je mag niet kijken als ik dood ga het mooie is er toch al vanaf dat heb ik afgelegd bij mijn leven stukje bij beetje plakje voor laag iets van 't heengaan leren door te kijken is voor de domme dus zeker niets voor jou Ieders sterven, verlijden is uniek geen repetitie, geen generale direct de première maar zonder applaus wel een pandemonium…

toen ik dwaalde en maalde door de gangen van de bibliotheek en mijn geheugen en tranen, wanen en dromen tezamen zorgden voor onbeschreven blad een perfect wit papier bevond ik mij ineens in een keerpunt toen ik de deur vasthield en een kaart mij aanscheen: Aan geluk kun je werken.…

Zonder baard nog, leesbril op zong een liedje over de eeuwigheid in de bibliotheek, de Witte Engel om indruk te maken op een vrouw De tijd haalde zijn schouders op het gebouw trilde even als riet bij windstil weer en op glad water waar een schrijverke wat schreef…

moet ik heuvels omschrijven het oude zwembad noemen woordenwisselingen sommeren het thema kent geen woorden geen taal en moet toch in begrippen leven het is de hoogste taal de bron van alle taal metataal van metataal Plato had er notie van…

En toen mijn vrouw haar mening werd gevraagd zei ze: “Ik vind dit thema afgezaagd!”…

(theme for a dream) van alle aardse vormen die ik ken hecht ik aan de driehoek die diep verscholen bij mijn lief het huis blijkt waar ik thuis mag komen zie daar het thema van mijn dromen…

ik gaan Ze vlogen uit de lichamen Ik voelde mij voldaan Ze gingen zelfs nog samen Het had zo mooi geweest Ze wilden mij niet meer Dus nu is het feest En geniet ik elke keer Twee verloren harten zag ik gaan Ze hadden mij niet lief Ik kon niet voor mezelf instaan Dat is echt mijn motief ----------------------------------------- Het thema…

Zo stil was de nacht dat men nauwelijks kon geloven dat ze zou ontwaken in de dag haar rust prijs gaf aan het licht. In amper merkbaar vervloeien rees schemer in de morgen brak de hemel open in zonnelicht week kleurloos nachtelijk duister mengde bloemenkleur en vogelzang tot nieuw veel belovend gedicht.…

letters gezet op schier onmogelijke plek de woorden tergend dwarsgezeten zinnen abrupt afgebroken dwarse gedichten schrijf je nu eenmaal bij voorkeur met wind tegen…

Havens van schoonheid, woonplaatsen der wijzen, Eenzame baaien, steden dichtbevolkt, Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt, Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen, Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt, Chaos, geordend en tezaam gebonden, Naar wetten, overtreden en geschonden, Geheel en deel der schepping nooit gestaakt,…

Daar ruist geen idee meer, daar knettert geen krachtveld. Wat ritselt moet zijn; een houtkever, molm, een papierparasiet. Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld. Aanraakbaar nog enkel voor stof, aandrift van geuren uit zomerse tuinen dichtbij de hor, een meisjeshand soms - hier hurkte Annabel voor zij verdween in gindse donkere allee…

Geleerdheid grijnst van alle kanten Hier door een stemmig donker heen: Ach! met de eerwaarde folianten In perkament, als achtbre tanten, Ben ik, zo jong, niet graag alleen. Hu! ijzegrimmige kwatrijnen, Gij staart mij zo verschriklijk aan, Als waar’ hij erger dan profaan, Die aan uw saaie schuifgordijnen Zijn wufte handschoen durfde slaan.…

Daar ruist geen idee meer, daar knettert geen krachtveld. Wat ritselt moet zijn; een houtkever, molm, een papierparasiet. Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld. Aanraakbaar nog enkel voor stof, aandrift van geuren uit zomerse tuinen dicht bij de hor, een meisjeshand soms - hier hurkte Annabel voor zij verdween in gindse donkere allee…

Ik wil je blauwe ogen wegtrekken van wat je weten wil. Voel me. een meisjeslichaam in je handen geen papier, geen theorie, geen wetenschap nee vlees tussen je nagels ik wil het o zo humanitaire verdraaien tot een dier Jij ordelijke hond wordt dol En vreet me. Hyena Je boeken verbijt ik scherp getand en ik verdraai een letterhonger…

blijven duren ik heb ze in een kluis gelegd in de woonplaats van mijn hart waar ik ze steeds weer openen kan met de code van onze liefde zo kan ik naast tijden van verdriet de tijd van samen lachen kiezen de dagen ook van geluk en plezier van alles dus wat wij samendeden zo koester bewaar en bewaak ik in mijn hoofd en mijn hart de bibliotheek…

Het LSO en Oerol: Niet meer haalbaar Theater, dans, muziek: Een grote vloek Voor bibliotheken zelfs valt straks het doek Elk kind krijgt zo een achterstand in taal. Maar het stemt me toch ook best een beetje blij Dat niemand strakjes beter schrijft dan mij…

……Dit thema, hier in de vorm van een ollekebolleke, is door de schrijver eerder verwerkt tot een snelsonnet….…

of in de bibliotheek. Zeker deze week!…

In Darmstadt is een wetenschapper betrapt die 24000 boeken had gestolen uit verschillende bibliotheken. Recensies met “van harte aanbevolen” Bezorgden hem een fraaie eigen bieb. Waar hij van boekenliefde overliep, Heeft hij die gretig bij elkaar gestolen. Maar kort geleden werd hij dan betrapt, Door iemand die van wetenschap niks snapt.…

Ja… nee… tenzij… hoewel…jazeker… maar … Het Haags geneuzel draait op volle toeren om het geliefde thema…: ouwehoeren.…

oud abattoir dat het vlees van de onslachtbaren snijdt het Absolute in de vleesmolen draait de slachter die ontwijdt een oor afsnijdt er een paar onzegbaarheden in prevelt uit ranzigheid zijn mond in kiepert op de verspreking sjiekt waarna hij enige eeuwigheid schendt worst voorschotelt in kerstboomschelletjes een variatie op prehistorisch thema…

ik Google gordijnen in gedichten, daarna gedichten met gordijnen en vind vele vlagen wind gesloten werelden, stof en mijten voor mij is het blauw velours dat zelden sluit om het licht buiten gekleurde vlaggetjes voor tegen de duiven. het helpt geen zucht mijn uitzicht is ruim, blauw en groen niemand ziet mij naakt al zou ik het willen…

AMSTERDAM. In het blad Linda worden 25 bezoekjes aan gigolo's verloot onder de lezers. En wie wil scheiden maar opziet tegen de kosten, kan bij het maandblad Glossy een kans wagen om een gratis echtscheiding winnen. ----- 1. Twijfel Ik liep bij mijn sigarenwinkel binnen En kocht de nieuwe Linda, vaste prik Maar binnenin…

nog staan vrouwen in een rij te wachten schuifelen tergend langzaam dichterbij de waarheid die bevestigd wordt zij drommen al eeuwen terwijl mannenlijken om hen heen gehavend vergaan tranen van onmacht maken hen sterk en wij gaan door en door…

schatje weet je wat ik wat ik appen wou ik wou je appen dat ik dat ik iets niet zeggen kan en dan wou ik liefje dat je nou dat jij nou natuurlijk dat je hetzelfde appen zou en dan wou ik als je het ook niet zeggen kan met je zoenen als je dat ook zou willen en dan nou dan kuste ik je kuste jij me overal en dan zou ik nee dan zouden…

Streng en Soepel lopen hand in hand voorbij. De dag ervoor was ergens de rust verstoord. Mannen sloegen met stokken om ieder verzet te smoren. Uit radicaal wantrouwen groeit grenzeloze verbeelding. Zeventien jaar was ze toen het gebeurde. Het bleef niet bij één keer. Onmiddellijk naar buiten met dat karakterloze varken, hoont het publiek. Iemand…

We namen afscheid van professor Heertje Met stoere posters door het hele land Hij sprak z'n redes stoer en bruinverbrand En was 't niet goed, dan deed-ie 't nog een keertje Hij bracht met zijn enorme bibliotheek Vervolgen op wat ooit onmogelijk leek…