Alle inzendingen over tijden aanvaarden

de grootste afgod van onze tijd is voor veel mensen de mobiele telefoon geworden door inktzwarte duisternis omgeven met al wat in ons schreit door angst en pijn de ogen steevast op de lijn, of ons hart dit wilde?…

Tot de sterren aan het firmament verschijnen mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen. Als de ochtenddauw mij gaat omarmen zal de nieuwe dag me ook weer verwarmen. Zal dan mijn vleugels dicht gaan vouwen niet meer vluchten maar het leven aanvaarden.…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…

Gemis veel verdriet het niet begrijpen einde van het strijden aanvaarding.…

aanvaarden die langzaam vervagende horizon vervagende opkomst mijn verleden zo wars vergrendel ik nu het heden…

Innerlijk aanvaarden wat je in het huidige moment ervaart Geeft ruimte…

in het publiek onthullen de horizon als enig vaste lijn aanvaarden en de dingen verder maar onbewogen laten wat ze zijn. -------------------------------- uit: Tegenspelen Tijd, 1979.…

Hoopvol in vertrouwen en met liefde zei ze met een tedere glimlach voor ze haar ogen voorgoed dicht deed ik ben niet verder weg dan je eigen hart pas nu bijna twee jaren later kan ik aanvaarden…

Herinner mij schone voorbije dagen van onbezorgde tijden uit blije jeugd toen ik nog geen zorg of last hoefde dragen een leven in vrolijke vrijheid en vreugd. Herinner mij tijd van gelukkig leven zingend en lachend iedere nieuwe dag dankbaar voor liefde mij steeds weer gegeven bewonderend elke vogel die ik zag.…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Als ik noodgedwongen Met een bezwaard gevoel Hulp vraag En me klein, bezwaard En verdrietig voel Komt dit misschien Doordat ik niet geloof Dat ik het waard ben Om hulp te ontvangen…

in de adem der stilte sluit ik mijn ogen die laatste zucht verhult alle pijn door liefde gegeven vervulde dromen aanvaarden het heengaan naar ooit weer terug waar die laatste streling mij eeuwig beroert sluit even jouw ogen aanvaard mijn dood…

Sommige dingen moet je aanvaarden Zo is het in de wereld, soms doen mensen flauw. Maak de mensen blij. En zorg dat zij je aanvaarden. Vecht zij aan zij. Voor de gezondheid van de aarde. Denk na voor je iets doet. En doe niet gauw zo maar iets. Anders doe je het niet goed. En zit je met niets.…

Wie komt er op het pad der tijden?…

Geen tijd, noch Eeuwigheid, ruimte tot in oneindigheid, maar dat niets meer blijkt dan leegte. En zo zijn filosofen op zoek naar de waarheid en niet alleen zij, maar ook velen die leven in een maatschappij waarin streven naar een doel zinloos schijnt te zijn. Men wil doordringen tot de kern, het wezen wat dat ook mag zijn.…

Dat spullen spullen zijn. Mensen mensen. Namen namen. Dieren dieren. Zonder naam. Hoe mensen kunnen denken, alleen wanneer dat nodig is, kunnen we van dieren leren. Woordeloos weten die hoe. Hoe ze zonder misverstand, niet zonder conflicten, samen samenleven, en verstaan. In den beginne waren namen niet. Woorden zijn wapens geworden…

Vader hangt er nog: een mooie jongeman in opzichtige kleren die van zich liet horen op hoge hakken net getrouwd, niet streng de man van plichten die ik heb gekend, in werkkleren bezig met belangrijke zaken toegeeflijk kijkend naar mama die zich tooit in ongemak, 's ochtends op hun koperen bruiloft beiden de wissels voorbij en verder…

die we allemaal kennen als onze eigen tijd…

Wat doet het ertoe hoe oud ik ben, of ik zussen heb en kinderen, waar en met wie? Dat zijn geen wetenswaardigheden In wat voor kleren dan ook ben ik met benen, romp en een gezicht mijn hart, begeerd of niet ik wil jouw fantasie om de wereld te toveren waarin we kunnen leven vrijmoedig veilig zijn en zonder opsmuk knielen voor de…

Kijk niet naar het verleden met statistieken die dienen te stijgen, de afgrond verdiepen waarin we niet durven te vallen Draai je liever om, stap terug leef zoals de oudste mensen eenvoudig, zonder illusies over wat je nodig hebt Zet zoveel stappen terug dat je weer tijd hebt om niets te doen en meer kunt betalen aan anderen Word lid…

Voorbij de Poortloze Poort gaf ik mijn spullen weg – thuisloos zwierf ik onder de Vissen aan de hemel, hun tijd is een lange tijd op de klok van de aarde De steden waren snel gesticht in het korte uur van de Ram – maar Waterman, jouw eeuwen liggen nog ver in de toekomst na de sterke mannen Jij en ik wachten niet meer we lopen voor, in…

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…

Een flashbericht van overzeese zijde Komt tussen alle bezigheden door De zware eiken voordeurspleet in glijden Een vederlicht gewicht, een tele gram Meldt dat soldaten binnen kwamen rijden Kromme jappenbenen op pedalen Een groene draak gleed langzaam door de straat Naar richels van het wapentuigdepot Dreigend dreunen palmen en waringins…

Ik moet jou niets meer vragen, maar opwellend zwellen dikke parels: flou ontwaar ik enkel nog jouw dichtgebleven rozenknop en kan het bevend niet aanvaarden.…

dagelijks zichzelf, De wind en de lucht aanvaardde…

Ik aanvaard de aanvaarding, of dans en dans niet, ik bijt of word mij gebeten, of bloos en bloos niet, en kijk nog eenmaal achterom, en staar wat in de eeuwigheid.…

de tedere glans van 't intens groen fluweel maakt herfst aanvaardbaar…

Mijn bloed is stil Tekent grijze randen Sneller en sneller De tijd verzwaren Zwarte aarde is vertrapt Kreunt verbeten tranen Keer op keer Kwade daden Grauwe handen Wandelen de dag mee Heel even De stilte aanvaarden Een hol slapen Camoufleert gebrekkig Nooit meer Voortvluchtig stamelen…

ligt een paar dagen of een zee aan tijd…