Alle inzendingen over tijdsbesef

De ochtend draagt het gewicht zoals het immers dagelijks doet het is tegengesteld gespiegeld aan ‘t voorgaand avondrood Het voelt dan doorgaans in evenwicht, ik durf zelfs te zeggen in geurig zoet waar een kaars mijn horizon verlicht en de gedachte niets meer moet Zo tel ik mijn dagen door zoek soms naar de bedoeling waar staat het…

buiten tijdsbesef vormen jaren het lichaam een soepel verloop in de bloei van het leven buigt wilskracht lome stappen…

Ik had de tijd niet in de gaten Keek er domweg niet naar om Kon er moeilijk over praten Hield me vaak naïef en dom Geen seconde nagedacht Dat ik tijd zo vaak ontweek Nimmer had ik dit verwacht Dat mijn leven toch verstreek Ik had de tijd niet in de gaten Nooit expres, gewoon spontaan Het idee ben ik gaan haten Dat ik in tijd op zal gaan…

Als in het verleden alles beter was, zullen we ons morgen bedenken, hoe goed men het vandaag wel niet heeft....…

Cyclisch denken is Alom wereldgebeurtenis Ons tijdsbesef is onterecht Lineair is niet de weg In zuidelijke landen Vandaag vier uur Komt morgen weer Dan haast je je niet meer Maar bij het meest essentiële Leven na de dood geaarzel Is dat nu lineair of cyclisch Of niets slechts enkel hoop Mogelijk is de natuur cyclisch Maar zielenleven…

zit ik naar vrije geluiden te kijken en luister naar het Dudok kwartet dat een stuk van Brahms ten gehore brengt merk ik tot mijn genoegen dat de internationale trein naar Berlijn stipt op tijd is vertrokken waarschijnlijk nog een stukje beroepsdeformatie dat ik maar niet krijg afgeschud…

m'n geheugen laat me in de steek is het vandaag een dag of een maand of is het een week…

Als ik mijn naam niet meer wist als ik niet meer wist 'waar' of 'hoe' en geen tijdsbesef had dan was er altijd nog dat Leidend Licht in de verte, aan het einde van de zwarte tunnel die me verder leidde waar ik moest zijn. Dat Licht: dat ben jij !…

Je loopt in de kou. En zelfs geen doel voor ogen. De tijd vervlogen.…

Melden om vijf uur cel in kil organisme dreigend zelfverlies Het wachten op niets niets gaat geluidend voorbij tv speelt voor niets oud kerstnummer meldt leeg nieuws brekend lijntje tijdsbesef Het ziekenhuisbed mijn hand vindt slechts roestvrijstaal verlangend tastend…

In fotoboeken zit de jeugd verstopt zacht en bewegelijk het beeld stout, arrogant en lief en zoet Men kijkt en schept een verhaal dat klopt allang niet meer vanwege falend geheugen, ouderdom, tijdsbesef Nog even luchtig kunnen zijn op een zondag waar geen eind aan komt alles ingepakt om weg te gaan…

smachtend naar eenheid laat emotie geen tijdsbesef toe? gedachtengangen kronkelen ondanks de helderheid ervan emoties zijn rekbaar mijn lichaam minder...…

Dooreen gemengd het heden en verleden met het tijdsbesef onpeilbaar vergleden.…

Het aanrecht leeg; drie glazen wat gesmoezeld. Het mandje pillen bovenin de kast. Zijn hoofd slecht opgeruimd; mijn: goeieavond, heb je al gegeten, werd onbegrepen aangehoord, beantwoord met een: goeiemiddag, o ben jij het, waar was je al die tijd. Het afval uit de prullenbak maar in zijn weekdoos uitgezet. Hij zei: bedankt…

De tijd is gemeten naar veranderingen die voor de mens van begin tot einde te volgen zijn Het is een proces begonnen en binnen het menselijke bestaan wordt dit proces beeindigd Aan de hand van de kleinste eenheden van tijdsbesef kunnen we ons een voorstelling maken van langere perioden van tijdsduur bijvoorbeeld een eeuw of twee…

Mijn tijdsbesef is voor even weg Mijn klokje is bevlekt Door een mistbank bedekt Ik wil voor even niks meer van de tijd weten Nadat ik vanochtend had ontbeten Zat ik alweer voor het avondeten Zo snel gaat de tijd voorbij mijn geweten Tussen ontbijt en avondeten Kom ik niks nieuws te weten Iemand heeft op mijn horloge gezeten Dus ik was…

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…

Als ik je wel kan vinden, staar ik net zolang in jouw ogen tot ik verdwaal en geen tijdsbesef meer heb. Als jij mij niet vindt, blijf ik staren tot ik een ons weeg. Als jij mij wel vindt, slaat mijn hart op hol en verdwijn ik in een zwart gat. Maar dan word ik bang en probeer ik te ontsnappen.…

eenzaamheid, Vreugde, treurnis maken zich uit Mijn onderbewustzijn los wanneer Ik de Canto speel, ook al is het Voor de zoveelste keer, Bach helpt mij om deze Wonderlijk veelzijdige muziek Te spelen, en toch neem ik De moeite om met mijn diepste Gevoelens de confrontatie aan te gaan - Essentieel in deze muziek Is de afwezigheid van tijdsbesef…

Vormloos vol de leegte voorbij geen behoefte aan het ego geen tijdsbesef Mistige flarden van vergeten landschappen verdronken oorden luchtige schouwspelen Wetend, voorbij de herinnering Ziende, voorbij het oog snelheid niet te begrenzen een schicht in een eon Klank en ritme kleurrijk geheel vloeiende bewegingen verstilde portretten…

elkaar gelegen zwarte of witte toetsen die buigend bewegen voor mijn tien vingers in gelid doch vaker in een sprekende verhouding uitgespreid de klavieren poetsen op weg naar een kleurige klank om de verwachting na te bootsen die in een ritmiek van noten tot opluisterende vervolmaking leidt waar zij weer op haar beurt na enig tijdsbesef…

Met mate slurpend van m'n dampende kop dichterlijke vrijheid struinde 'k richting uitkijkpost en rolde m'n blik naar die feeërieke monding Compleet ontdaan van elk tijdsbesef trilde 'n slepend timbre de oever op en schraapte de helling af zoekend naar 'n smekend oor Vermoeid en uitgegolfd tastte die Lorelei in de bouwdoos van…

voor mijn gevoel ga ‘k in galop en ben de tel der dagen kwijt ik ben een zware zwoeger ben in de war met later en nu vooral met vroeger ik speel maar mee in dit theater dit schouwspel van de wisseling van dreigend donker naar het louter licht brengt mij tot grote aarzeling mijn tijdsbesef totaal ontwricht ik blijf niet langer vechten…

wat zo hangt aan steeds maar verderleven het antwoord is zo simpel en heel kort het is het tijdsbesef waar het aan schort wij rekenen in dagen, maanden, jaren enzovoort door het bewuste leven is menigeen nu reeds gestoord laat in je leven meer gebeuren in vertrouwen dan zal je eerder het levensdoel aanschouwen want zolang je nog niet weet…

Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht; lichtjaren verwijderd van tijdsbesef en zwaartekracht.…

dat ook moge zijn, het zijn de levens brengende rivieren zonder gram of schijn je voelt de wortels van de bloemen en de wormen die grond van de wereld omwoelt het kleine in details en fantasie herleeft in geduld dan wat reeds ingevuld van een grotere of hogere dimensie leeft het laat iets open voor onderweg van de reis die in ons tijdsbesef…

In wakken van onbewust bestaan zijn we onze dierlijke voorouder die zonder zelfbewustheid en tijdsbesef zonder schuld en zorgen, als elk zoogdier, opging in zijn omgeving.…