Waar de tijd blijft (prozagedicht)
Beleving van de tijd: ‘De tijd staat stil’ tot ‘de tijd vliegt’.
Elk volgend jaar bevat gevoelsmatig altijd meer uren dan
een voorbije jaar, dat ik achteraf altijd als kort ervaar. De
natuur programmeert ons zo dat de toekomst mooier lijkt
dan het is, een illusie die motiveert tot investeren. De
optimist, populair bij ‘t andere geslacht, plant zich sneller
voort als de pessimist; optimistische genen vormen de
kracht die de mensheid voortstuwt. Sleur vormt moment
van onbewust bestaan en laat geen herinnering na, we
zijn niet bij de tijd, die onverstoorbaar door gaat, ons
tijdspoor zit vol wakken waarin wij onbewust bestaan en
geen tijd beleven, bewust beleefde tijd bepaalt gevoelsduur.
Voor Doornroosje duurde een eeuw slapen gevoelsmatig
een dag. In wakken van onbewust bestaan zijn we onze
dierlijke voorouder die zonder zelfbewustheid en tijdsbesef
zonder schuld en zorgen, als elk zoogdier, opging in
zijn omgeving. In die tijdloze toestand verkeer ik vaak,
als m’n bewustzijn weer keert ben ik weer de mens met
schuldgevoel, met zorgen om morgen; met hersens die
plannen, die helder herinneren en liefdes herbeleeft en
dat kan alleen de mens. Waar de tijd blijft? de tijd was er
aldoor, wij waren in de onbewuste wakken niet bij de tijd.
Inzender: Janneke Koster Baas, 6 mei 2010
Geplaatst in de categorie: tijd