Alle inzendingen over touw

ik speelde sprong me rot in dubbel touw sloeg steeds de zweep kapot als hij niet wilde tollen we knikkerden en kaarten met sigarettenmerken om de pot maar toen ik won sloeg jij ineens mijn neus kapot en ik was uitgespeeld in onbezorgde dagen dat wat jij toen met mij deed begon volwassenheid te vragen knikkers tellen…

Ik denk, mijn hart, dat ik jou voor altijd wil houden, want ik ben dol op je, al ben je, geknoopt met plakband en met touwen.…

Jij stond met je rode vlieger wat te spelen op het strand kleine knul van amper zeven met het touw strak in je hand Tot jij plots toen door die rukwind werd gegrepen in een vlucht die jou meetrok in de wolken van de allerhoogste lucht Lang zag ik jou daar zo zweven aan het laatste stukje touw en ik dacht nog bij mezelf goh - wat is de…

Hij liet de knoop zitten en trok het touw zelfs nog strakker aan. Aan dit touw klom hij naar boven. Hij kwam boven en haalde adem. Diep en luid. En hij zag de zon en voelde haar warmte. Voorzichtig stapte hij het water uit met het touw ergens weggestopt.…

De wereld trekt plots inmens aan het touw. Verloren maar toch trek ik nog terug want hou zoveel van jou.…

Touw schuurt De eeuwigheid Verlaten door alleman Maar niet door De zoon van God Knarsetandend Het geweten Om zijn Tandenloze strijd…

Laatst het uitzicht was prachtig vanaf de hoge brug zo'n 80 meter ik hing aan een touw en sprong naar beneden de diepte in .... 'aaaahhh'...! was alles wat ik riep en voor ik het wist werd ik door het touw teruggeroepen en bungelde ik tevreden in het blauwe ruim. De zon scheen intenser dan ik beschrijven kan.…

De toehoorders van de lezing van de neuroloog die vrijwillig aanwezig waren, konden geen touw vastknopen aan diens logica, want hij loog over de vrije wil....…

Als twee touwen aan elkaar vast gebonden. De liefde die jij me geeft, daar leef ik van. Altijd voor me klaar staan, je leven met me delen Wonden, hoe diep dan ook, jij kan ze altijd helen Maar de angst om je kwijt te raken is zo groot. Want zonder jou kan ik niet leven, ik ben nog liever dood!…

Strop is einde touw en leven is gebungel in de wind is glijden maar voor even puilend blind een dikke tong een blauwe teint het einde voor wie narigheid begint strop is toegang tot de ruimte waar Dood zijn voedsel vindt.…

ik mijd de niet dicht opeenstaande bomen -op korte afstand, in de nabijheid zijn ze in tweeën gesplitst- naar beneden stappend doe ik afstand van een kabel of touw zonder priesterlijke zegening, voor de gek gehouden in een zachte zuidwestenwind…

tracht het recht te trekken het touw dat slap hangt en mij tussen de gebouwen, eroverheen te lopen en niet hopen op een wonder maar gewoon zo zonder dollen ik dit uitzicht van torens en straten en huizen onder mij als een platte- grond door te lopen en dan het dak op en het trappenhuis de trap af om uit te komen in de wolken?…

Hoog boven mij beweegt een touw. Ik snik en stamel: vive l’amour! En kreun woestbang: vervloekt, o vrouw.…

Stel je eens voor: de wereld is een touw en alleen degenen die het meest om elkaar geven blijven hangen. Dan moet je je dit NIET voorstellen, want dan is dit de realiteit. dan blijven wij twee hangen, alleen wij twee en niemand anders, gevlochten als parels rond een touw.…

Jij bent het bed, waarin ik rust je bent de kabel die mij kust je neemt mij mee op sleeptouw als de ontknoping van een vrouw Je bent het anker dat me bindt het kompas waarmee ik de zeeën vind je bent de wind om me te laven zo spoel ik aan in jouw haven Je hebt de kleuren van de nacht die het ochtendlicht verwacht je hebt de golven van…

scherp glijdt het mes langs het touw nog strelend de snede komt onverwacht fel door vezels die rafelen uit draaiende kabels hakkend op weerstand bot snel het lemmet pas als de rafels gaan krullen zal de kern zich onthullen…

In de hand een grove streep stelt dat macht vervloeit hoe krampachtig in haar greep de hand het touw voelt schrijnen waar het de handpalm schroeit Het touw onthult vult zacht onderliggend weefsel met zeer bijtende pijnen waar eigenwaarde is ontveld en wordt geplaagd door vlijmend kwijnen En als de huid zich heeft hersteld merkt een…

jij houdt me aan een touw stil draag je mij verder hoe wij gaan is een raadsel, de dolfijnen springen uit het water en ik ben de weg kwijt jij houdt me aan een touw, mijn hart, omdat het springt voor jou.- (ik ben wat in de war) het gaat om jou, altijd weer om jou, mijn lief- je met fluistermond, met groene ogen en zachte…

vrouw rust maar lekker uit wij zijn nu voor jou in touw tot je voor eeuwig de ogen sluit…

Rustig zittend De touwen langzaam optrekkend Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water Zacht en mooi De touwen langzaam optrekkend Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn Zacht en mooi De kar Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn In het prachtige bos De kar Verdrietig, denkend aan vroeger In het…

we dansen niet meer -nooit meer- samen toch is de laatste dans voor jou: tot het touw stil hangt als het doek valt is het poppenspel voorbij…

Touw van schapenwol.…

ze lachte naar de staart van de vlieger die ze juist had opgegooid het wapperend papier geplakt op halve bamboe latten in het kruis gebonden met touw een vrolijk vierkant met helder gekleurde ogen die keken over stad en land het was jouw vlecht die het roer recht heeft gehouden in haar drift naar hoogte voor zover touw dat…

Een touwtrekker in Quebec Heeft als sportman één gebrek: Staat ie net aan het touw Dan stopt ie al gauw Want hij krijgt dan enorme trek…

niemand weet wie ik zal zijn wie ik was u overschat mij ik ben radeloos ik was een ander geef mij touwen bind mij vast dood mij niet ik ben onschuldig ik ben de vijand ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1999.…

Touw schuurt De eeuwigheid Met alles en iedereen Steeds minder verbonden Eenzamer dan eenzaam Door het leven verslonden Knarsetandend het geweten Om zijn tandeloze strijd…

Dat lopend touw - Een cadeau van zijn vrouw - Was wat hij graag wou. Zijn vrouw ging vaak breien, Als hij moest geien.…

Voor je Hang ik in de touwen Voor de Liefste van alle vrouwen Voor je Zing ik de psalm Van de kwetsbare welp Geknield buig ik De palm Van mijn hand Opengevouwen Uitgestoken Naar jou…

pas later kon je lachen om het rouwen na jaren vol van mateloos verdriet de kraaien krasten ongestoord hun lied de liefde bleek met bitterkruid gebrouwen je nam een gulle slok, verloor subiet (het werk van stinkende en helse gouwe) jij was de pop, zij speelde met de touwen als onvoorspelbaar kruidje-roer-mij-niet je wist je van de touwen…

wil landen maar de kust is verdwenen een eiland met rotsen en puntige stenen geen pad dat me voert naar een veilige haven branding en golven alleen in de kou wie werpt me een touw…