Alle inzendingen over treinreis OR ontmoeting OR aantrekkingskracht

De treinreis van het leven heeft maar een bestemming een dood spoor!!…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Wij rijden met de trein naar 't Zuiden. De peppels vallen van ons weg, De molens en de meidoornheg, Die langs de spoorbaan is gelegen. En na een nacht van weinig slapen Snelt glanzende de eerste rij Cypressen aan ons oog voorbij, Gelijk een groep marathonlopers. Wijnbergen, ceders en ravijnen, Gedoopt in het zacht avondrood, Vallen ons…

Je stapt binnen blond en blauw- ogig brutaal, koude om je heen glimlacht, vraagt of ik ook soms naar de kerstmarkt ga naast me komt zitten vragend ogen openslaat om grootse dingen te verrichten Ik schud wat spijtig neen, zeg dat je te veel op mijn liefste lijkt en dat ik liever niet bezwijk maar dat we kunnen zingen kerstliedjes tot Centraal…

Een donkere trein rijdt ratelend over wissels door de diepe nacht en volgt vervolgens het lange spoor een man reist alleen in een coupé er is niemand die hem verwacht waarom dan reist hij toch door een koffer torst hij met zich mee gevuld met versteende tranen hij werpt blikken uit het raam hij ziet slechts een zwart gewelf met daarin…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

in momenten van voorbijgaand tijdloos ontmoeten in de schoonheid van dans…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Het leven duurt zo lang om jou te ontdekken Wat weten golven van zijn wat weet aarde van mijn zicht een bijziend, tranend oog Aangetrokken door jouw vuur beloofde het warmte en licht In de koude duisternis ligt sinteling van jou en mij wachtend om uit elkaar jij en ik, van ons besmet te zijn…

De kalende loebas die leegte bezong is gister pardoes in een put gevallen je weet wel, die manker met rijzige wallen, omdat hij wand’len noch slapen kon zoals zo vaak als't lot overwon hoort men kwatongen soms achterklappen neem lamme Juul nu (vergeef me mijn grappen) sprak boud dat hij er vrijwillig in sprong Ik zat in mijn zetel, lekker…

maar niets is wat het lijkt ben meteen voor je gevallen vind het leuk als je naar me kijkt ik voel je ogen mijn lijf reageert op jouw aanwezigheid in gedachten kus ik je lippen en ben dan heel even de weg kwijt jij maakt iets in mij los ik kan het niet beschrijven misschien ooit zijn wij alleen met onze monden, handen en lijven pure aantrekkingskracht…

Ik zie je armen bedenk hoe ze zouden kunnen verwarmen, om elkaar heen, wederzijds, heb het zo koud maar kijk snel weer weg inhoudsloze woorden die ik je zeg maar toch denk enkel hoe graag ik je mag betrapt, alsof je iets in mijn ogen zag wat niet mag. Je stem, je klanken ik luister zo graag en wil je ervoor bedanken. Ik wil je voelen…

Lentefris Lentelach Lentegroen Voorjaarbabbel Hapt zo heerlijk weg Als de wind gaat fluisteren Aardbeienzoet Een treinreis lang Jammer Barcelona…

De trein van mijn herinneringen stopt niet meer bij ieder station. Het leidt tot ontregelingen: koffers blijven op het perron. Waarom de dienstregeling stokt is bij de leiding wel bekend, zo reageerde men geschokt toen men het patroon had herkend. Men zag al eerder zo’n defect; de dienst heeft zich toen niet hersteld. In het lange-termijn-effect…

't verveelt me nooit laat gaan de herrie, storingen, een trein vertrekt langs de andere treinen, een slang die z'n weg zoekt weg, de stad uit de natuur in, in stilte zon- der ruis het groen het paars het blauw, het goud, o, wereld wat kun je mooi zijn! wat kun je vrij zijn, opgesloten in het balkon varend, trillend langs boerderijen…

beelden flitsen voorbij een gezicht op de voorgrond kijkt naar zich zelf en lacht de ogen worden gesloten even om het beeld vast te houden en koesteren het blije gevoel uit langvervlogen tijden ik kijk weer naar buiten alles gaat door in grote snelheid en onverschilligheid maar ik ik lach nog steeds…

Het leven is een treinreis met veel onbekende halten en bij elke halte soms al halverwege maak je even aanstalten als de namen worden omgeroepen om snel uit te stappen want uitstappen zal ooit moeten hou je echt niet tegen is het je eindbestemming een leuke verrassing of een onplezierig oponthoud of is dit perron gewoon het verste wat…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Vallend in jouw dampkring kan het lot maar een kant op als menig weerloze eenling hetzelfde niets in mijn kop Vliegend op vurige vleugels smelt allerlaatste weerstand 'n briesend paard zonder teugels zo dacht ik zonder verstand Trappelend in jouw moeras dat borrelend trekt en beeft blijkt gedachte eendagsvlieg die zich martelend overgeeft…

Hoe kan ik slapen als jij naar me kijkt met een blik die fascineert omdat hij ondoorgrondelijk is. Zo mysterieus... zó lokkend dat ik niet anders kan dan vol verlangen staren. Bij het besef dat deze kracht mijn wezen voedt en alle angsten zal verdringen, weet ik dat dit de reden is waarom de wolven voor je zingen.…

Ik weet nu dat ik niet had kunnen ontsnappen aan jouw aantrekkingskracht. Ook al is het fout en is het niet goed dat je mijn buikje zo kriebelen doet. Aan de ene kant ben ik blij, dat het zo is gelopen. Want op zo'n lieverd als jij had ik nooit meer durven hopen.…

snerpen uit mij overgave aan mijn omgeving levensvatbaar wordt alles van het kleinste minuscule tot aan de kolossale kosmos een ervaring, die mij overtuigt, dat ik deel ben van dat totaal waarin ik mag delen met mijn ideeën over mensen, dieren en dingen ontsluiting, verbonden aan het al, dat nooit loslaat maar opneemt en bindt door de aantrekkingskracht…

Brekende golven waar de zee het strand ontmoet ..onophoudelijk…

Ik bewonder jouw aantrekkingskracht.…

Ik sta bij het station Kleumend op het perron Denkend aan gezelligheid Waar een treinreis mee begon Kijk, daar zit ik! Zie je dat ik lach? In de warme restauratie Op een koude najaarsdag.…