loebas en de leegte
De kalende loebas die leegte bezong
is gister pardoes in een put gevallen
je weet wel, die manker met rijzige wallen,
omdat hij wand’len noch slapen kon
zoals zo vaak als't lot overwon
hoort men kwatongen soms achterklappen
neem lamme Juul nu (vergeef me mijn grappen)
sprak boud dat hij er vrijwillig in sprong
Ik zat in mijn zetel, lekker vatsig, lui en lam
wat aan te modderen met nieuw rookgerief:
lange blaadjes, filters en zo’n slordige 30 gram
Ik stal een paar trekjes, als ’s nachts een dief
Toen plots de klare waarheid tot me kwam
Die put, mijn vrienden, was zijn Lief.
Geplaatst in de categorie: filosofie