Alle inzendingen over tropisch hardhout

ik wilde je omspoelen een tropisch eiland van je maken in de oceaan zongele stranden wit blauwe golven en jouw koesterende handen maar ik kon je niet scheiden van het vasteland onze wortels reikten dieper dan alleen hand in hand nu vliegen we twee keer per jaar naar onbewoond aldaar…

je zag me niet toen ik je aankeek je blik ving uit de verte van je land pas toen ik jou een hand gaf kwam je terug van het warme strand je lach was nog vol zee en groene palmen je stem zong vriend jij bent gebleven ondanks de heimwee naar je land iets tropisch in de koude zomerregen…

warm glijdt zand door mijn handen op het eindeloze strand zag bergen rotsen en rivieren in trage stroom passeren deeltjes kwarts door zee gedragen en aan land gebracht nog vol herinnering aan hun bestaan de vroege vormen vergaan stukjes uit de scheppingstijd opnieuw geboren delen in dit tropisch paradijs…

Geluk zit daar Waar je het meest Kwetsbaar bent, Kinderen die je Van je leven nooit Verliezen wilt - En dus slaan de Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik Ongewild verliezen moest Mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van ons eigen…

zicht op zon laat triestheid verglijden wekt nieuw verlangen uit de grond van mijn hart vrolijkheid slaat een tropische overmaat en ik voel mij volkomen gedicht voor winterse wroeging, woede en haat herken in pijn en blijdschap gekartelde randen van dit zijn scherper afgetekend dan in regentijd zie ik zomers de feiten en schijn…

Een wel haast tropische storm raast door mijn hoofd ik word ontworteld van mijn dromen beroofd als hij weer wat gaat liggen kijk ik om mij heen en zie de resten van wat ik eens was zie de jongeling groen als gras hij deed ooit een poging zijn fantasie tot leven te wekken nu is hij gestrand het einde van zijn streven in de harde werkelijkheid…

Geen purperen hei onder de hoge Zomerzon of het witte zand van Een tropisch palmenstrand. Noch de adelaar zwevend boven hoge Bergen zo vrij! Niets is mooier dan jij!…

Florida, hou jullie vast want Irma komt eraan… neen, dit is geen kwade vrouw maar wel de gevreesde orkaan een natuurfenomeen ontstaan door ruzie tussen wind en water ontpopte zich tot tropische golf ergens in de Atlantische oceaan toevallig wel die… vrouwennaam maar deze... raast met hoge snelheid zowat alles van de baan!…

Ik volgde Cousteaus voetsporen ver van de mensheid vandaan Tropische reizen met gouden paleizen meerdere vrouwen tegelijk plezierend Het heerlijkste eten opgediend dromend op aarde en daarboven God de Duivel met zijn demonen uitgedaagd, verslagen en bedrogen.…

In heerlijk duister door tropische luchtstroom heen: een augustusnacht. Bruidssluier en hop groeien dicht door elkaar heen. Is 't huis nog zichtbaar? Loofbomen ruisen weemoedig, toch opbeurend. Klonk zo de boodschap der eiken bij de tempel van de Griekse oppergod?…

Het tropische strand in haar bruine ogen lag vol kleurrijke schelpen en aangespoelde sieraden van uitgelaten piraten. Macht is een slang, die is ingesteld om te wurgen, maar omkomt in zijn eigen gif.…

Lentetijd tropische kalendertijd Springtij Schrikkeldag Het jaar dat langer wordt De lente die op zich wacht Weekdieren Rustgetijden weekenden inluiden Schrikkeldag weekdagnamen doen opschuiven Donderspreuken bliksems geplensde regendruppels in tropische stormen tijd verstommen voor en najaarstormen herbronnen houdgreep herwonnen…

Het tropische klimaat van Uganda, maakt je een met de natuur lieve kleine zwarte parel. Zwart staat voor Afrika, voor jouw verdriet en voor het verhaal. Zoveel fruit aan de bomen, groen, vruchtbaar het land, de tropische diepe regenwouden. Kinderen liggen te slapen gedurende de hete middagzon. Hoor jij het brullen van de leeuw niet?…

wuivende wind zoemzindert traag trillend de tropische trance terug meeuwen miauwen als kirrende kauwen bevlogen hun vloeiende vlucht bijen die brommen met fris gesis en slurpen de bloeiende blommen kakelend kwakende kikkers bekijven, beklijven, als bronstige schapen bulderend donderen de bolders rotsig ribbelend bergaf…

De bui die als een mitrailleur over het terras raasde Zaten we daarna in een pijnlijke zon die nog even herinnerde aan zomer Donderdag was nog tropisch en nu waren we al blij met dit Inmiddels droogden stoelen en tafels wat op en verschenen de kranten met het vreselijke weer daar praten we dan over en verdrijven de tijd terwijl…

ik was even weg van de straat het buurten van jou jullie de ziel kleefde aan blinde gedachten in mijn lijf aan het niets in de leegte men vertelde van de zon een tropische dag maar de slaap suste mij, onophoudelijk, drie etmalen lang tot stijve spieren toe de aarde was ik niet verder dan de zetel waarin ik huisde en hij, er op…

De gordijnen tegen het winterlicht Gesloten voor het godsdienstonderricht En vanachter mijn schoolbank staar ik strak Naar een heeroom in terlenkapak Die ons met zijn toverlantaarn Tropische binnenlanden laat ervaren Van Indianenkinderen in regenwouden En zonder mijn pas in te houden Door de straten van een winterse woonwijk Met de slingerlianen…

ik heb je opgegraven onder vele vreemde aardlagen en nog goed geconserveerd de tijd gaf mij de spade aan om veertig duizend jaren de geschiedenis na te gaan zocht en vond een tropisch regenbos nog gaaf onder een ontdooide permafrost een ijstijd van eonen gaf zo lucht aan dromen over de opstanding van het eeuwig regenwoud…

Tropisch blijft het wel, maar het ergste lijkt over te zijn. Zomer in Nederland: voor elk wat wils Foto Abdelhamid - Attaghzaoui…

ik zag hoe jij zeeën kuste met de harde hand van graniet en basalten rots hoe jij in warm tropisch blauw op witte stranden rustte in naakte trots jij wond winden om je vinger in het oog van de orkaan waar jij je ongeremd liet gaan toch heb ik ook je tranen gezien over het verlies van synchronie door de natuur in de entropie…

Hij komt uit een sterk geslacht in een tropisch land geboren heeft 'n tong als een harmonica en ogen die je ziel doorboren. Zijn groenig-bruine huid die blauw wordt in de kou bij emotie kleurt hij geel maar ach, wat deert dát nou.…

Ik droom van een tropisch eiland vol met engelachtige harpisten en beeldschone sopranen, die mij met de mooiste klanken benevelen.…

al wekenlang valt geen drup regen op hen neer hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen de droogte verschrompelt hun harten meer en meer het juligras verschroeit door een brandende zon; waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen alleen de akkerwinde die verzengende hitte overwon tropische…

.- (ik ben wat in de war) het gaat om jou, altijd weer om jou, mijn lief- je met fluistermond, met groene ogen en zachte kracht, jij bent de olijfboom onder de zon in een tropisch land, ik lig onder jou, rustig te wachten.-…

Een tropische vrucht; jouw rode lippen. Een lichtvleugelig vliegje landt op je perfecte borst verjaagd door jouw lome handen. Bevende handen vertellen woordeloze verhalen, te angstig, te onzeker, te verlegen: Liefje, Liefje, maak me los!…

Het zou een tropische dag worden, in het huis benauwdheid als een klamme deken uitgespreid onweer, bliksem en regen, voorspeld vast en zeker Moeder had geen BH aangedaan en zij bewogen mijn ogen bleven kijken hoe en moeder zei de afwas wacht geduldig en vele handen maken Zij bleven mijn blik lokken en ik werd rood van kop tot teen, van hemel…

Tropisch is het zeker. Gevaren zijn er genoeg, als je er niet goed mee om zal gaan. Foto Dick Voogd…

azuren kussen vinden haar opgezette lippen daar op het eindeloze strand van hun kleine tropisch eiland voor een week of drie dan toch met het hoofd in elkanders handen het hart verwarmd tot 30 graden - en meer tijdens de korte nachten - hun plekje om eens los te laten wat een ander soms begeert maar niet vinden kan noch wil samen gedachten…

hun woorden bevroren tot ijs door een gure wind gedragen tochtten zij kilte door het paradijs waar tropische emoties bruisten felle blikken huisden in het smeulend vuur van omfloerste ogen stilte brak de eerste schrik paniek vluchtte in chaotische taferelen zij drongen met velen naar te weinig lucht hun vlucht is gevangen…

het bestaande, nog niet verstreken thuisuniversum de sterrenhemel met veilige dorpshaven het aanslepen van boodschappentassen hernieuwde scheelheid van staren naar de muur tropische vissen uit paarse meren ogen achter glazen oogkassen, verloren pinpassen het dragen van niet-wetenschap, volledig bij kennis steen, te zacht voor handen…