Ik huisde in de nacht

ik was even weg
van de straat
het buurten
van jou
jullie

de ziel kleefde
aan blinde gedachten
in mijn lijf
aan het niets in de leegte

men vertelde van de zon
een tropische dag
maar de slaap
suste mij, onophoudelijk,
drie etmalen lang
tot stijve spieren toe

de aarde was ik
niet verder dan de zetel
waarin ik huisde
en hij, er op er af,
die bij me sliep
en soms nipte aan mijn neus

hij was mijn buitenwereld

nacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 234