Alle inzendingen over tuinpad

het eeuwig groene tuinpad van mijn vader blijft unforgettable…

Het tuinpad vegen: blaadjes verdwijnen; nog meer komen er weer bij.…

Ik veeg het tuinpad, word voortdurend achtervolgd door een roodborstje.…

Ben buiten mezelf, Vandaag, weet niet Hoe ik het heb, Ga je vertellen Dat het over is Tussen jou en mij - Terwijl ik het Tuinpad bij je huis Op loop, neemt De mist in mijn hoofd Hand over hand toe, En hoop ik nog Dat dit een boze Droom is, maar De ongelijke stenen In je tuinpad Doen mij beseffen dat Ik mij niets heb…

De paden op! Welja, dat ene pad dat heel de tuin bestrijkt: het rondje binnendoor. Diagonale bielzen hogen hier en daar wat op. En dat is dat. Wat heb je met me voor dat wij hier gaan? Een achtertuin van zes bij acht, een spoor van slakken, minder dan een blokje om. Jij zegt: ‘Dit is het binnenpad.’ Volstaat het schijnbaar vierkant van een…

De paden op! Welja, dat ene pad dat heel de tuin bestrijkt: het rondje binnendoor. Diagonale bielzen hogen hier en daar wat op. En dat is dat. Wat heb je met me voor dat wij hier gaan? Een achtertuin van zes bij acht, een spoor van slakken, minder dan een blokje om. Jij zegt: 'Dit is het binnenpad.' Volstaat het schijnbaar vierkant van…

loop langs het tuinpad van je vader en geef hem eer stop wel de oren dicht van je herinnering hoe hij schreeuwde zeg dat maar niet nu je het even zegt niemand zal het horen behalve de vogels en de apen die krijsen…

Nu de zon weer schijnt In mijn rode tulpentuin Vormen bladeren Een plaveien tuinpad voor Lieve lieveheersbeestjes…

Maar ik moet mijn vaders tuinpad gaan: begin en eind van mijn bestaan.…

Voorzichtig staat hij op, loopt stil het tuinpad af. Drie peuters lopen geruisloos het tuinpad op, hurken voor het tulpje, het vingertje, eerst voor zijn mondje wijst nu het tulpje in, verwachtingsvol kijkt hij zijn vriendjes in de ogen en fluistert: Mooi hartje he?…

Tranen laat ik om jou die mij achterliet in de eenzaamheid van mijn bestaan Tranen laat ik om jou toen je gisteren zei dat je leven niets meer voorstelde, het einde kwam naderbij Tranen laat ik om jou Sinds ik je gisteren in je tuin vond Rustig en vredig liggend, op het tuinpad zonder tranen…

van een fossiele, stenen vloer is het lastig eten zo keurig als het tuinpad van de buurman ik heb begrepen dat van uitgestorven diersoorten nog versteende keutels resten er komt een dag dat niemand nog weet van ons bestaan, ons bloemenperk, nauwelijks gedragen schoenen omdat de maat toch te klein bleek zodat voetstappen in beton zijn…

Vanmorgen nog het tuinpad aangeharkt, Hoera voor ‘afstand tot de arbeidsmarkt’.…

Een tuinpad in de ochtend, de zon heeft nog maar nauwelijks een gezicht en is gekleed in nevel, de ragfijne druppels nemen intrek in mijn haren. Het grind dat knerpt onder mijn voeten fluistert zachtjes van de nieuwe dag, zachtjes want de wereld slaapt nog.…

Er zat eens een gaai op mijn tuinpad, die al snel tot zijn kruin in het bad zat. Door het gespetter met zijn kuif raakte hij een trage duif die het tortelen vergat en van kop tot teen erg nat nog wat zaadjes van de erg doorweekte grond at.…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie 'k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen over het Het tuinpad Van mijn vader - Een niet in woorden Te vangen geluk Maakt zich van Mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is kortstondige extase Over wat hopelijk Mijn levenspad zal zijn…

arm en onopgemerkt glijdt de slak over het tuinpad bij nacht. Hij draagt z'n huis zoals de mens z'n kruis en verdwijnt onder de heg, de zon schijnt morgen weer hard op de stenen. Hij draagt het als de slak die hij is. moeizaam.…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

laten we gaan slapen de wind die langs de ramen raast brengt witte vergezichten in vroege uren zal het tuinpad spoorloos zijn en moeten ogen wennen aan een ander licht een smetteloze droom (gedempt) ligt morgen voor het rapen…

het tuinpad is een springplank hoe zij naar binnen buitelt zo schots en scheef en uit model de deur, de jas, het haar ik neem de natte laarzen en voel een appelwang ik zie haar ogenlichtjes dansen en hoor de klaterlach dit is zo’n beeltenis waarvan ik er een aantal heb verzameld op afroep zeg maar en deze is mij het allerliefst…

Het nest vond ik leeg het mereljong lag op het tuinpad dood geen heen en weer geen op en af geen trafiek meer de merel zweeg ergens was het stiller in mijn tuin er krasten kraaien hoog op het dak schor en hees kraaien krassen heel het jaar zei mijn vrouw…

hoe het blauw van vrouwendromen als vuurvliegjes uit haar poriën ontsnapt langsheen het tuinpad gekleurd in herfstbladeren de bedding van zijn ziel bereikt hoe ze zachtjes fluistert er wat warmte in zijn stroom beweegt een golfverlangen zijn huid aanraakt en de maan die vlinder voelend wat sterrenliefde als vonken in hun schoot laat groeien…

starend over het pad zie ik hem nog lopen kijk ik met dezelfde ogen naar z’n kwistig gezaaide bloemen langs het zomergroene gras beluister de vogels met gelijke oren en betast ik de wereld met zachter hand starend over het pad zie ik hem stilletjes verdwijnen, sluimert in het lover een droef gemis voel diep van binnen dat…

misschien zoals george bernard shaw die bij het snoeien van een perelaar een tak brak en viel vierennegentig jaar na zijn geboorte en als mijn asse dan vermengd met deze van mijn lief is uitgestrooid op het tuinpad en de rozen denkt de toevallige bezoeker hé die witte stof is vast iets tegen slakken…

spoor van zonnestralen als de regen langs de ramen giet vogels zitten dichter bij het huis de merel trippelt op de binnenkoer hoort hij ook plots een dof geruis van de kater die stil zit op de loer het roodborstje is terug gekomen schuilt zich achter de buxusbollen enkele mussen zitten op de bomen waar de hond zit naar te grommen de tuinpad…

Onze poes heet Eefje Bosch een kat met een achternaam die merels in alarm brengt en bij Judy op bed slaapt Als ik met zijn voedselbakje rammel komt hij pijlsnel aangerend als de ijskast opengaat denkt hij dat hij eten krijgt Wij vinden ook dode vogels op het tuinpad ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten',…

Top-10 Netgedichten 1. de Fladderende schoonheid 2. is zonder woorden 3. met Apotheose 4. en zielenpijn Afscheid van een vloer 5. op Zomerse zondag 6. te Benaderen 7. door hartstocht omgeven 8. tijdens Boeket voor een stervende 9. welke Soms 10.te vinden is langs het tuinpad.…

Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen. Voor dat soort adviezen staat mijn deur altijd open.…

Langs het slingerende tuinpad gaan ongelijke passen licht gedempt door de herfst welke al zacht begint te vallen zijn adem maakt zelfs het eerste roodborstje warm zodat geregen pinda's ongebrand smaken als peanuts wazig is zijn blik maar het huis kan hij nog steeds vinden, blindelings, hij loopt gewoon rechtdoor…

ik zag niet hoe jouw ogen zochten langs de bladeren op de grond alsof je leefde in de dood met hen de laatste schaduw nog leek vast te klampen en uiteindelijk besloot nogmaals zeg ik je ik zag het niet noch het tuinpad waar je laatste voetstap nog afgedrukt staat -als bemind- ik zag niet hoe je naar me omkeek ik hoorde…