Alle inzendingen over twee wegen

Lopend op de weg van mijn verleden omdat ik geen andere houvast kan vinden voor dit moment waar ik omkijk en zie hoe mijn sporen verdwijnen ooit gemaakt als handleiding en gids voor het heden voel ik twee wegen, door elkaar, de toekomst vecht met het verleden.…

Kijk naar die wilg een bos van twijgen op wat zijn kop zou moeten zijn uitgehold om er doorheen te kijken getordeerd de dood op 't lijf stilzwijgend gehavend de toorn voorbij op de hoek van een wei op een kruispunt van twee wegen…

`t is zo on eerlijk krijgt het niemand vraagt erom `t overkomt je dan vechten vechten om te overleven red het of niet een loterij winnen verliezen een nieuw begin het einde twee wegen welke te gaan mag niet kiezen gaat welke kom je later achter overwonnen of overleden dat is KANKER…

Twee wegen door het land dat 'leven' heet en hand in hand waar wegen 'kruising' heten. Voorbij, ik heb je weer ontmoet. Voorbij, ik heb je weer gegroet. Op elke wang een kus en één vluchtig op je mond die ik altijd al te vluchtig vond.…

Ik zie twee wegen in de verte; Links een zanderig karrenspoor Met nog meer links, armoedige boerderijen. Rechts, een paars-zwarte asfaltweg Met evenwijdige witte strepen en lijnen, Met nog meer rechts modale kubistische nieuwbouw. Terug naar de duisternis van het bos is geen optie. Om mij heen is het rustig, warm en zonnig.…

in het Land de humanistische zandtaart zijn Twee wegen die met elkaar botsen.…

Ik wou de vogels ademen me vlechten door hun lied zo smolt mijn stem in weidse band die liefdevol gebiedt. De bloem wou ik beluisteren haar prille opengaan dus lijmde ik mijn slakkenhuis er zachtjes tegenaan. Ik wou de sterren strelen ver reikte ik mijn hand hun vurige begeerte heeft mijn vingers opgebrand. Mijn ogenblik is opgegaan…

Kom maar even dichter zei ze en ik waande me poëet maar met de snelheid van het licht wist ik de relativiteit van woorden.…

Geen kruising van twee wegen, onze richting is tegengesteld. Te plotseling, te onvoorbereid elkaar voorbijgesneld. Heb ik de moed of keer ik op mijn schreden terug? Dan stap je uit, veel eerder dan verwacht, het natte donker in, mijn engel van lijn 8.…

Soms beeft mijn voet bij 't treden Over de vlonderplank; Het water daar beneden Gaf zulk een wondre klank; En aarzlend, waar twee wegen Zich delen tot een kruis, Bid ik mijn God om zegen, Want één voert vast naar huis. Ach, weergevonden vrede, Uit een diep leed gegroeid, Geef, dat de hof van Eden In deze streek herbloeit.…

Zomaar, vanuit het niets, hoorde ik een klap, ‘k keek vanaf ‘t balkon daar lag een jongen, naast z’n fiets. ‘k Bleef even kijken, of ie op zou staan want als ie zou blijven liggen, zou ‘k erheen moeten gaan, want een smak was het! Gelukkig stond ie na een minuutje op wat wankel, fiets kapot, ging ie terug vanwaar ie kwam z’n broek ook…

Het vaal is tussen wit en zwart, Het taai is tussen week en hard, Het lauw een eigenschap tussen hitte en koude. Maar tussen vloek en zaligheid En is geen bijweg die ze scheidt. Het een hij vlieden moest die ’t ander hebben zoude.…

Verscheurd door twee gedachten Wordt het oost of wordt het west Twee sterk gelijke krachten Welke is dan het best Zal ik links of zal ik rechtsaf Zal ik voor- of achteruit Is die weg te licht, te donker Hoe ziet mijn toekomst er dan uit Volg je hart is het advies dan Want je hart weet het toch 't best Maar mijn hart dat weet het ook niet…

Soms werd een hoop klein als een zeil geboren, ver aan de kimmen, zwol en leek nabij en dreef weg en liet hen wereldverloren als te voren, worstlen tegen 't getij. Dan voelden zij of de watren zich sloten boven hun moegetobde hoofd dat zonk, en zij zwolgen de zekerheid der grote duistre ellende in een bittre dronk.…

Er leiden, vele wegen naar Rome, maar: er leiden ook vele- omwegen naar Rome……

Jij: broeder zuster je hebt een god van rituelen en regelmaat en die van mij is zo lekker vrij en laat het gaan zoals het gaat die van jouw is door de kerk een harnas aangebonden die van mij is een beetje goddeloos en kent maar weinig zonden en toch zijn ze allebei een en dezelfde god jij bent een pruimenboom en ik een van de kers…

spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding geen toegevoegde waarde in het leven enkel en alleen maar twee…

In onze slaap gaan wij tot God terug. Ontwaakt, begrijpen wij opnieuw te zwerven. Het leven houdt ons tegen tot wij sterven. Dan keren wij voorgoed tot God terug.…

Ons lichaam rust wanneer wij eindlijk slapen, Maar meer de ziel van het langdurig waken. Dan rijst zij traag uit haar kortstondig thuis Om tot de droom, die leven heet, te ontwaken.…

Van dag tot dag, om onze weg te korten, Maakt God het leven, onze weerstand, stuk.…

twee en twintig is de afstand de afstand, dichtbij en toch ver weg weg van het heden twee en twintig jaar geleden liefde overwint alles zegt men behalve de afstand een afstand van twee en twintig een afstand van getrouwd en gesetteld grenzeloos verlangen van een oude man en de jonge vrouw een cliché, een crisis vanzelfsprekend…

Vaak zie ik ’s zomers vrouwen manoeuvreren, zwaarbillig zwetend op hun fiets. Dat kan nadenkend stemmen en zo peins ik dan hoe of ik later wil reïncarneren. Als architect, als arts, als man van adel, desnoods als aap… maar nóóit als dameszadel!…

zicht komt verrast haar bovenal Haar gedachten en wensen geprojecteerd op een scherm met een bemoedigende boodschap: "Doe hier je voordeel mee' Hiermee gaat Angst gesterkt op weg niets is meer onmogelijk zij realiseert ze een voor een niets kan haar meer stoppen…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

Ze breide voor ons allen sokken in twee rechten, twee naadjes onderbroeken en borstrokken van grote tot kleine maatjes. Ze breide jurken en truitjes in twee rechten, twee naadjes de halsrand versierd met ruitjes of Franse ajoursteek met gaatjes. Het ondergoed missen we voor geen meter maar is ónze tijd wel echt beter?…

Twee mannen, het lot bracht hen in een vreemd land. Zij kuieren over een weg vol weemoed met distantie en gezond verstand. Twee mannen zo verschillend van taal en volksaard voelen zich een met wat hun moederland nog voor hen heeft bewaard.…

Twee regendruppeltjes met twee regenboogjes, schuiven trots glinsterend, langzaam naar mekaar. Eén dikke regendruppel met één fiere regenboog, plenst stoer expanderend, snel uit elkaar. Weg mooie regendruppel, weg mooie regenboog…

de man in mij en een liefde ver weg twee keer eenzaam…

de ander reist over onzichtbare wegen naar me toe, snelle sterren aan de hemel van mijn gedachten…

De weg is een stroom waar gevoelens meevloeien naar die weilandenzee zonder Jan van Genten. De weg is een slang, herinneringen flitsend, bijt zij mij in het hart, me op twee plekken verscheurend. De weg is een weg van het heden weg, van het stuk verleden dat maar niet wou gaan.…