Alle inzendingen over twee werelden

van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding geen toegevoegde waarde in het leven enkel en alleen maar twee verliezers…

(Dochter aan ernstig zieke en zwaar demente vader) Oh, lieve pap, wat was dat moeilijk om het grote wonder diep in mij zo kort voor jouw afscheid met je te delen ik weet nog precies wat je toen zei Ik voelde mij een bijzondere schakel tussen jou, mijn vader, en mijn kind die ik allebei toen alleen kon voelen maar voor altijd met elkaar verbind…

wereld is groot genoeg voor twee…

wel dacht omdat jij die geen boterham maar broden eet sneller ook lijkt vergeten wat vanzelf spreekt zoals het verschil dat jij leerde tussen u en jij niets lijkt meer hetzelfde te kunnen blijven al lijkt het alsof niemand dat begrijpen kan zoals dagelijks ook de mensen om jou heen jouw leven met hun keuzes te leiden lijken leef jij in twee…

Ze breide voor ons allen sokken in twee rechten, twee naadjes onderbroeken en borstrokken van grote tot kleine maatjes. Ze breide jurken en truitjes in twee rechten, twee naadjes de halsrand versierd met ruitjes of Franse ajoursteek met gaatjes. Het ondergoed missen we voor geen meter maar is ónze tijd wel echt beter?…

Twee minuten stil Met je eigen gedachten Om te herdenken Hoe moeilijk is het Twee minuten je mond dicht Gewoon even stil Herdenk wat jij wil Herdenk waar jij wil en wie Maar doe het wel stil Herdenk met respect Voor vrede in de wereld Twee minuten stil…

Met twee paar schouders moet welhaast de wereld gewonnen worden. Met twee zulke positieve mensen moet zelfs een oorlog over-wonnen worden! Want zij zagen, zij kwamen en ZIJ overwonnen!…

Wat Poetin denkt, wil ik geen aandacht meer voor Denkt wereld te kunnen ondermijnen Samen met legerstaf en de zijnen Grootheidswaanzin, maar Poetins Rode moet door Zeker zal ons leren zowel toekomst als tijd Zegeviert Zelensky dat ons dan verblijdt...?…

Gaat de wereld aan me voorbij als ik even niet kijk mis ik het maar kan niets tegelijk met twee handen buiten bereik is alles onmogelijk blijkt. Ik ben bang te vallen als niets naar mij omkijkt. Ik duw mezelf terwijl mij de wereld ontwijkt.…

Je hebt nu wel twee dezelfde sokken aan. Wanneer niet? Toen niet. Toen op het terras met A je had toen twee verschillende sokken aan ik vond dat een goed teken, maar vraag me niet waarvan Waarvan? Al sla je me dood, maar wel een teken.…

Ze draait de wereld om haar handjes is het stralende middelpunt En ’t mooie is, dat ze zich daarvan totaal niet bewust is Nog maar twee turven en krap twee jaar Een dame in de dop, echter, we zijn stapeldol op haar!…

twee kinderogen kijken mij aan de afgekloven teddybeer vastgeklemd in twee nog niet volgroeide handjes jouw ogen twinkelen in het donker je lacht nu lig je nog in je veilige ledikantje straks ben je volwassen en bevind je je ineens in een heel andere wereld maar daar weet je nu nog niks van…

Wanneer twee mensen Het bewustzijn delen Dat de Spirituele wereld In hun is Waar ze hun éénzijn Kunnen ontdekken Vindt Spirituele Éénwording plaats…

twee minuten laten we stil zijn om oorlog, om haten om hen die gedwongen hun huizen verlaten Endlösung, zuivering het blijft gewoon moorden maar laten we stil zijn 't is te gek voor woorden laten we zwijgen het is toch gebleken dat het geen zin heeft harde woorden te spreken Ghandi, Joes, King het blijft gewoon moorden…

Jouw handen, gerimpeld en zacht neem ik voorzichtig in de mijne ik streel ze met liefde en leg ze dan in de zijne. Vier handen, gerimpeld en oud hebben altijd liefde gegeven gewerkt tot het eind gezwoegd in het leven. Handen die groot hebben gebracht die met liefde ons streelden handen die tederheid brachten en alles samen deelden.…

fluisterend in een waterplas Als twee druppels regen, zacht op haar wang, begraven ze de liefde, een eeuwigheid lang…

en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen ik voel het brandend verweer ik lees verboden krantjes ook al deed het mij geen zeer Ik heb het van horen zeggen een overgeleverd verhaal die twee…

woorden uit een stem ontstaan schoonheid vervult dit innerlijke leven vriendschap nadert een verloren hart twee mensen verdiept in een hoger beleven…

Twee mensen De een is aardig, de ander is aardiger. De een haalt de waarheid boven water, de ander haalt de waarheid boven water en wringt haar uit. De een verbergt zich, de ander verbergt zich en is onvindbaar. De een valt, de ander valt en staat weer op en valt opnieuw.…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Het huwelijksbootje vaart rustig door heeft de wind in de zeilen mee een leven van ups en downs dat was het leven van die twee. Ze genieten nu van de mooie tijden die hen nog zijn gegeven ze halen eruit wat erin zit in dit prachtig gegeven leven.…

Jij en ik zijn als honing en thee. Ik bruis, kook en walm maar al te vaak. Jij verzacht dan kalm die wrange smaak !…

De knul ging heen naar Dieren: naar 't weeshuis met z'n wijf, om Adrie's feest te vieren. Ze gaven hem de vijf. Ze stonden meel te zeven en wachtten toegenegen op Stientje, die nog even een zelfmoord wilde plegen. _____________________ Noot: Dit is een afteldicht. Ga na, dan zie je zelf op rij en goed in zicht de nummers nul tot elf…

Flarden wolken schuiven voor de maan waar ik ga waar je ook bent er is altijd een cadans tussen jouw hart en het mijne ooit, ooit op een dag smelten ze samen…

gisteren geschreven waren mijn handen zacht en smal nog meer in ‘t zonlicht liet ik een spoor achter voor de nacht een twijfel werd en nog voor de sterren leden aan slapeloosheid en jij de dichter in de duinen was je lijf en ik daaronder lazen bloemen aanvaardden eenzaamheid als testament misschien heeft deze…

Twee zielen...jij en ik Verbonden door vertrouwen, door te delen lief en leed. Jouw woorden in mijn gedachten, waar ik soms geen raad mee weet. Open staan voor nieuwe dingen, wat geweest is is geweest. Kijk vooruit en blijf niet hangen, aan het heden heb je toch het meest.…

Ondeugend, soms dwars, aanhankelijk én twee jaar, gróót of klein?…

Het is of we het ruiken de stilte van de dood twee minuten zwijgen we terwijl harten schreeuwen Zelfs de bomen buigen het hoofd en vogels zingen niet het water is zonder golven ook wolken hangen stil En met gebogen hoofden gedenken we de doden horen het beieren van de klokken slechts twee minuten zwijgen we.…

Haar ogen spreken waarheid terwijl leugentaal de mond verlaat en zinnen, niet meer bij zinnen, schamper zwart wit laten verdwijnen in grijze rook zonder enig vuur gebonden aan handen lopen voeten die paar laatste passen nogmaals zwakzinnig tot het einde wordt alles weer hergebruikt en roept verlangen intens om aandacht bedrukt spreekt…

Ongelovig kijken handen als blind naar jaren, maanden en weken nagels, niet gelakt, spitten en draaien om en om het voelt en voelt en voelt ja het voelt als bijna niets geen tijd meer te verliezen om driehoekjes te plakken iets meer pit in de pritt verdorie, waar is die blauwe pen hij schrijft zo soepel alsof letters lijken te dansen…