Twee gezichten
Haar ogen spreken waarheid
terwijl leugentaal de mond verlaat
en zinnen, niet meer bij zinnen,
schamper zwart wit laten verdwijnen
in grijze rook zonder enig vuur
gebonden aan handen lopen voeten
die paar laatste passen nogmaals
zwakzinnig tot het einde
wordt alles weer hergebruikt
en roept verlangen intens om aandacht
bedrukt spreekt zij de taal
van het verre hoge noorden
als in het diepe zuiden
haat zachter wordt gemaakt
Geplaatst in de categorie: emoties